kantonopou’s blog

 ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ

Υπάρχουν, αγαπητοί μου, πολλά ζητήματα που ενδιαφέρουν τον άνθρωπο. Αλλ’ αν υπάρχει ένα ζήτημα που περισσότερο πρέπει να τον ενδιαφέρει, είναι το ζήτημα της σωτηρίας του. Δυστυχώς όμως για το ύψιστο αυτό θέμα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αδιάφοροι. Για όλα τα άλλα ζητήματα, και για τα πιο μικρά και ασήμαντα ενδιαφέρονται αλλά για το ζήτημα της σωτηρίας της ψυχής τους όχι μονάχα δεν ενδιαφέρονται αλλ’ ούτε θέλουν ν’ ακούσουν. – Ουφ, λένε, αυτά τώρα θ’ ακούμε; Έχουμε δουλειές που μας πνίγουν. Για την ψυχή ας φροντίζουν οι παπάδες και οι καλόγεροι…

Πόσο σφάλλουν όσοι σκέπτονται έτσι πάνω στο μεγάλο θέμα της σωτηρίας τους! Μοιάζουν με τον ταξιδιώτη εκείνο, που ενώ το πλοίο κινδύνευε να βουλιάξει κι’ οι επιβάτες ανήσυχοι τρέχανε να μπούνε στις βάρκες αυτός, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο, φιλάργυρος και πλεονέκτης όπως ήταν, βρήκε την ευκαιρία ν’ ανοίξει βαλίτσες και να ψάχνει για λίρες. Ο δύστυχος! Μάζεψε αρκετές, μα το πλοίο έγειρε απότομα και τον πήρε μαζί του στα βάθη της θαλάσσης…

Έτσι παθαίνουν κι’ όσοι ασχολούνται κι’ ενδιαφέρονται μονάχα για τα υλικά και πρόσκαιρα συμφέροντά τους. Δεν θέλουν να καταλάβουν πως δεν είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου μας καλούν ν’ αφήσουμε τις μάταιες και αμαρτωλές ασχολίες μας και να τρέξουμε να επιβιβασθούμε στη βάρκα της σωτηρίας. Ποια είναι η βάρκα αυτή; Είναι η μετάνοια. Πιστεύετε στο Ευαγγέλιο και μετανοείτε, φωνάζει η Εκκλησία πάντοτε, αλλά ιδιαίτερα στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής.

Δυστυχώς οι περισσότεροι δείχνουν μεγάλη αδιαφορία για το ζήτημα της σωτηρίας τους. Είναι απορροφημένοι απ’ τις φροντίδες για απόλαυση υλικών πραγμάτων. Λεφτά μαζεύουν, αισχρούς έρωτες κάνουν, χαρτοπαίζουν, γλεντούν και διασκεδάζουν. Πήχτρα από κόσμο είναι τα νυχτερινά κέντρα. Καμιά έννοια, καμιά σκέψη για την αιωνιότητα, για σωτηρία της ψυχής.

***

Αλλά δόξα τω Θεώ! Μέσα στο πλήθος των ανθρώπων υπάρχουν και μερικοί που δεν ξεχνούν τον προορισμό τους. Σκέπτονται πως μια μέρα θ’ αφήσουν τον κόσμο αυτό και θα πάνε σ’ έναν άλλο κόσμο, όπου θα δώσουν λόγο για τις πράξεις τους, και ανησυχούν.

-Τι θα γίνουμε; Ρωτούν, θα πάμε στον παράδεισο ή θα ριχτούμε στην κόλαση; Θα σωθούμε ή θα χαθούμε;

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την αγία ανησυχία. Μοιάζουν με τον άνθρωπο εκείνο του Ευαγγελίου που ’ταν όλο ανησυχία και αγωνία και πήγε στο Χριστό και τον ρώτησε τι πρέπει να κάνει για να σωθεί. Κι’ ο Χριστός του απάντησε: «Τήρησον τας εντολάς». Η τήρησις των εντολών είναι ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία.

Ναι, Κύριε, ακούω το λόγο σου, τις εντολές σου, θέλω να τις φυλάξω, γιατί ξέρω πως οι εντολές σου είναι για το καλό μου, το επίγειο και το ουράνιο. Αλλά – περίεργο πράγμα! – τι είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στον εαυτό μου; Θέλω να εφαρμόσω τις εντολές σου, λέει ο άνθρωπος, αλλ’ ενώ αποφασίζω να εκτελέσω κάποια απ’ τις άγιες εντολές σου, βλέπω μια πονηρή δύναμη που με κρατάει και με εμποδίζει από το να εκτελέσω το άγιό σου θέλημα. Θέλω το καλό, επαινώ την αρετή, ενθουσιάζομαι όταν ακούω ή μελετώ το λόγο σου, παίρνω αποφάσεις, αλλά δεν μπορώ να τις εκτελέσω. Μοιάζω με έναν που βλέπει το δρόμο, αλλά τα πόδια του είναι παράλυτα και δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα.

Κύριε, λέει ο άνθρωπος, αναγνωρίζω τη μεγάλη μου αδυναμία. Είμαι παράλυτος στην ψυχή. Αλλά συ, που θεράπευσες τον παράλυτο και του ’δωσες τη δύναμη να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και να περπατήσει, θεράπευσε και τη δική μου παραλυσία, δος μου δύναμη, δoς μου τη χάρη σου για να με δυναμώσει, να μπορέσω να κάνω ό,τι με τις δικές μου μονάχα δυνάμεις δεν μπορώ να κάνω. Εσύ είπες ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν». Αδύνατο πράγμα είναι η σωτηρία της ψυχής μου. Ο σατανάς, ο κόσμος, η σάρκα, οι εσωτερικοί και εξωτερικοί πειρασμοί με προσβάλλουν καθημερινά. Πέφτω και απελπίζομαι. Κύριε, σώσε με. Κύριε, ελέησόν με. «Κύριε των δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού, άλλον γάρ εκτός σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων, ελέησον ημάς».

***

Η προσευχή, να το μέσο με το οποίο ο άνθρωπος αντλεί δύναμη απ’ το Θεό και νικάει κάθε πειρασμό και πετυχαίνει κάθε αρετή. Προσευχή που γίνεται με πίστη ακράδαντη και φλογερή αγάπη προς το Χριστό, προσευχή με πόνο και με δάκρυα, προσευχή με νηστεία και με βαθειά ταπείνωση και αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, και τους εχθρούς ακόμα, μια τέτοια προσευχή κάνει θαύματα. Ενώνει τον αδύνατο άνθρωπο με τον παντοδύναμο Θεό.

Τόπος προσευχής ο ναός του Θεού. Αλλά και έξω απ’ το ναό προσευχή. Είναι τόσο αναγκαία για την υλική και προ παντός για την πνευματική μας ζωή, ώστε δεν πρέπει να γίνεται μόνο στους ναούς, αλλά και σε κάθε τόπο, οπουδήποτε και να σταθεί ο άνθρωπος.

«Εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον». Κι όταν δουλεύεις κι’ όταν ξεκουράζεσαι κι’ όταν ταξιδεύεις με αυτοκίνητα, σιδηροδρόμους, καράβια και αεροπλάνα, και όταν βρίσκεσαι σε έρημα μέρη ή μέσα σε πολιτείες με εκατομμύρια ανθρώπους και γίνεται θόρυβος και ταραχή γύρω σου, και όταν φυσάει άνεμος σφοδρός και πέφτουν αστροπελέκια και σείεται η γη, οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι, είτε στα ύψη του ουρανού είτε στα βάθη της θαλάσσης, παντού και πάντοτε, πρέπει να κάνεις την προσευχή σου. Και αν δεν μπορείς με το στόμα σου, να την κάνεις μέσα στα βάθη της καρδιάς σου. Άς μη σε ακούει κανένας, σ’ ακούει ο Θεός. Και αυτή είναι η νοερά και μυστική προσευχή.Αυτήν συνιστούν οι άγιοι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει, ότι η προσευχή είναι τόσο χρήσιμη και αναγκαία όσο είναι η αναπνοή μας και περισσότερο ακόμα. Συχνότερα, έλεγε, πρέπει να θυμόμαστε το Θεό παρά να αναπνέουμε. «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Τη νοερά και μυστική αυτή προσευχή αγαπούν οι όσιοι και οι ασκηταί, αλλά και άνθρωποι ευσεβείς που ζουν μέσα στον κόσμο και δουλεύουν σε διάφορες δουλειές. Σύντομη προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δια πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων ελέησον και σώσον ημάς». Τη νοερά και μυστική, τη διαρκή και ακατάπαυστη προσευχή συνιστά και ο απόστολος Παύλος, όταν λέει «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε»

Μεγάλη η δύναμις της προσευχής. Αυτή κάνει την καρδιά του ανθρώπου ναό του Θεού. Αυτή φυτεύει παράδεισο στη γη. Αυτή, και όταν ακόμα οι άθεοι κατορθώνουν να γκρεμίσουν τις εκκλησιές του Θεού, εξακολουθεί να γίνεται και να σείει το κράτος του διαβόλου. Ευτυχείς και μακάριοι όσοι διδάχτηκαν και εφαρμόζουν τη νοερά, μυστική και αδιάλειπτη προσευχή. Συνιστούμε σε όλους να διαβάσουν ένα βιβλίο που μιλάει για τη δύναμη της νοεράς προσευχής. Είναι μεταφρασμένο από τα ρωσικά. Έχει τίτλο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πηγή:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/