kantonopou’s blog

Δεν έχεις Πίστη , όταν τα στάχια σου

προσμένεις να γενούν σιτάρι,

Κι από τ άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,

προσμένεις καρπερό βλαστάρι!

  ====

Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα

κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,

προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους

και καταπράσινα τα φύλλα.

====

Δεν έχεις Πίστη , όταν, πηγαίνοντας

το δρόμο του βουνού , προσμένεις

να φτάσεις ως το ανάερο ψήλωμα

κάποιας κορφής μαρμαρωμένης.

====

Πίστη έχεις, όταν , αλυσόδετος,

μέσα από τα βάθη της αβύσσου,

προσμένεις ως τα ουράνια ελεύτερο

να φτερουγίσει το κορμί σου.

====

Δεν έχεις Πίστη , όταν τ’ απόβραδο

προσμένεις να προβάλλουν τ άστρα,

και με του πετεινού το λάλημα

να φέξη η αυγή ροδογελάστρα!

====

Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο

και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει

προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα

κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

====

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,

ρωτάς την κρίση και τη γνώση!

====

Δεν έχεις Πίστη , όταν την πίστη σου

στο λογικό έχεις θεμελιώσει!

====

Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο

το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,

κι αν κάποιο σου τάμα είναι αδύνατο,

προσμένεις να γενεί το θάμα.