kantonopou’s blog

TΟ ΠΡΩΤΟ θεμέλιο του ίερού σου έργου, τό πρώτο λιθάρι τής νοητής αυτής οικοδομής, είναι ή στέρεη συγκατάθεση καί αμετάθετη απόφαση της καρδιάς σου, νά πεθάνεις καλύτερα χίλιες φορές, αν ήταν αυτό δυνατό, παρά νά κάνεις μιά θανάσιμη αμαρτία.

Καθώς μιά τίμια κι ενάρετη γυναίκα προτιμά νά πεθάνει παρά νά προδώσει τόν άντρα της, έτσι καί ό χριστιανός πρέπει νά είναι τόσο πιστός στό Θεό, ώστε νά προτιμά οποιαδήποτε ζημιά στή ζωή αυτή, παρά νά φταίξει έστω καί λίγο απέναντι Του.

Γιατί τό μικρότερο κακό πού παθαίνει στην ψυχή του από τήν αμαρτία, είναι μεγαλύτερο άπό τή χειρότερη σωματική βλάβη. Καί επειδή δέν είναι μόνο ενα τό κακό πού βρίσκει τήν ψυχή άπό τήν αμαρτία, αλλά πολλά καί διάφορα, τά γράφουμε εδώ γιά νά τά μάθεις, κι έτσι νά φεύγεις μακριά της σάν άπό φίδι φαρμακερό.

Πρώτα-πρώτα, στερείσαι τή χάρη του ‘Αγίου Πνεύματος, πού είναι τό μεγαλύτερο δώρο τοΰ πανάγαθου Θεού στους ανθρώπους.

Ή χάρη, μέ τρόπο υπερφυσικό, σέ κάνει ας τό πούμε έτσι συγγενή του Θεού καί μέτοχο τής θείας φύσεως.

Δεύτερο, στερείσαι τή θεία φιλία καί οικειότητα, πού συνοδεύει πάντα τή χάρη. Κι αν είναι μεγάλη ζημιά τό νά χάσεις τή φιλία ενός επίγειου άρχοντα, πόση ζημιά είναι, αλήθεια, τό νά χάσεις τή φιλία του επουράνιου Βασιλιά;

Τρίτο, στερείσαι τίς δωρεές καί τίς δυνάμεις τοϋ Πνεύματος, με τίς όποιες ήσουν στολισμένος καί οπλισμένος εναντίον τοϋ διαβόλου.

Τέταρτο, στερείσαι τήν κληρονομιά της βασιλείας των ουρανών καί τή δόξα πού παρέχει εκεί ή χάρη.

Πέμπτο, στερείσαι τήν υιοθεσία, πού μας κάνει παιδιά του Θεού.Έκτο, στερείσαι τήν ειρήνη της συνειδήσεως, τίς παρακλήσεις τοϋ Πνεύματος, τόν καρπό καί τό μισθό δλων των καλών έργων πού έκανες ως τήν ώρα εκείνη.Έβδομο, στερείσαι τήν πατρική φροντίδα του Χριστού καί τή μετοχή σου στό μυστικό Σώμα Του, γιατί δέν είσαι πιά ενωμένος μαζί Του, σάν μέλος ζωντανό, με τήν αγάπη καί τή χάρη.”Ολες αυτές τίς ζημιές παθαίνεις γιά μιά θανάσιμη αμαρτία.

Καί νά τί κερδίζεις: Μένεις καταδικασμένος στην αιώνια κόλαση· εξαλείφεσαι από τή βίβλο της ζωής· αντί γιά παιδί τοϋ Θεού, γίνεσαι δούλος τοϋ πονηρού αντί γιά ναός καί κατοικητήριο της Παναγίας Τριάδος, γίνεσαι σπηλιά ληστών καί φωλιά δρακόντων.

Κι έτσι καταντάς σάν τόν Σεδεκία, πού υποδουλώθηκε στον Ναβουχοδο-νόσορ (Β’ Παραλ. 36:11-21), ή σάν τόν Σαμψών, πού, άφού μαζί μέ τά μαλλιά του έχασε καί τή δύναμη του, έμεινε πιά ανίσχυρος στά χέρια τών εχθρών του, κι αυτοί τοϋ έβγαλαν τά μάτια καί τόν έδεσαν σάν ζώο νά γυρίζει μιά μυλόπετρα (Κριτ. 16:19-21).

Στην ίδια κατάσταση ξεπέφτει καί ό ταλαίπωρος άνθρωπος, όταν, εξαιτίας της αμαρτίας, χάσει τή δύναμη καί τό στολισμό της θείας χάριτος. ‘Ανίσχυρος είναι πιά γιά καλά έργα, τυφλός καί σκοτισμένος ως προς τήν επίγνωση τών θείων πραγμά- των, αιχμάλωτος των πονηρών δαιμόνων, πού τόν αλυσοδένουν σάν ζώο, αναγκάζοντας τον νά κάνει τά άπρεπα τους θελήματα.

Είναι, λοιπόν, αυτή κατάσταση λογικού άνθρωπου; Έχουν γνώση καί σύνεση όσοι τολμούν νά κάνουν τόσες αμαρτίες χωρίς ντροπή; Καί μικρό κακό παθαίνουν απ’ αυτές; Αλήθεια, τόσο φοβερό πράγμα είναι ή αμαρτία, πού θά έπρεπε νά τή φοβάται ό καθένας μας περισσότερο κι από κεραυνό.Γι’ αυτό, κάθε φορά λοιπόν πού ό δαίμονας σέ παρακινεί καί σ’ ερεθίζει ν’ αμαρτήσεις, νά συλλογίζεσαι τίς ζημιές πού είπαμε πιό πάνω.

Πάρε μιά νοητή πλάστιγγα, καί βάλε από τό ένα μέρος τίς ζημιές αυτές κι από τό άλλο τήν ηδονή καί τήν απόλαυση πού σοΰ δίνει ή αμαρτία Ζύγισε καί αναλογίσου σάν άνθρωπος φρόνιμος, αν είναι σωστό καί λογικό, γιά τόσο αισχρό καί ρυπαρό κέρδος, νά ζημιωθείς τόσο μεγάλους καί ατίμητους θησαυρούς.

Δέν θά γίνεις όμοιος μέ τόν Ήσαϋ (Γεν. 25:27-34), πού πούλησε τά πρωτοτόκιά του, ό ασύνετος, γιά ένα πιάτο φακή;

Πηγή:http://1myblog.pblogs.gr/2008/08/320344.html