Πώς πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας
Συγγραφέας: kantonopou στις 1 Νοεμβρίου, 2009
Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα
«Ο Σταυρός είναι «η ωραιότης της Εκκλησίας και των πιστών το στήριγμα». Είναι ένα πανίσχυρο όπλο κατά των δαιμόνων. Όταν τον κάνουμε δημόσια είναι ομολογία πίστεως. Πώς όμως πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας; Να τον κάνουμε όπως μας διδάσκει η αγία μας Εκκλησία: Με πίστη, με ευλάβεια, με συναίσθηση, με ιεροπρέπεια, με ταπείνωση και με διάκριση.Όχι βιαστικά και απρόσεκτα.
Αρχικά ενώνουμε τα τρία πρώτα δάκτυλα του δεξιού χεριού, ομολογώντας έτσι την πίστη μας σ’ ένα Θεό, που είναι ταυτόχρονα και τρία πρόσωπα – ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα -, ομοούσια, ενωμένα μεταξύ τους «αχωρίστως» και «αδιαιρέτως».
Τα άλλα δυο δάκτυλα, που ακουμπούν στην παλάμη, συμβολίζουν τις δυο φύσεις, δυο θελήσεις, και δυο ενέργειες του Κυρίου μας, την θεία και την ανθρώπινη. Μ’ αυτό τον τρόπο ομολογούμε συμβολικά την ορθόδοξη πίστη μας, που βάσεις και θεμέλιά της αποτελούν το τριαδολογικό και Χριστολογικό δόγμα.
Μετά φέρνουμε το χέρι στο μέτωπο, τη σωματική περιοχή της διανοητικής λειτουργίας, φανερώνοντας έτσι ότι αγαπάμε τον Θεόν μ’ όλη τη διάνοιά μας και ότι αφιερώνουμε σ’ αυτόν όλες τις σκέψεις μας.
Το χέρι έρχεται έπειτα στην κοιλιά. Έτσι δηλώνουμε συμβολικά ότι προσφέρουμε στον Κύριο όλες τις επιθυμίες μας και όλα τα συναισθήματά μας.
Τέλος φέρνουμε το χέρι στους ώμους, πρώτα στον δεξιό και μετά στον αριστερό, ομολογώντας έτσι ότι και κάθε σωματική μας δραστηριότητα μας ανήκει σ’ Εκείνον.
Μια άλλη συμπληρωματική ερμηνεία, μας δίδει στην Πέμπτη Διδαχή του ο άγιος Κοσμάς Αιτωλός: «Ακούσατε, χριστιανοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει: Μας λέγει το άγιο Ευαγγέλιο πώς η αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις τον ουρανόν περισσότερον από τους αγγέλους.
Τι πρέπει να κάμεις και συ; Σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν σου χέρι και μη ημπορώντας να ανεβείς εις τον ουρανόν να προσκυνήσεις, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου και λέγεις με το στόμα: Καθώς εσείς οι άγγελοι δοξάζεται την αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι κι εγώ, ως δούλος ανάξιος, δοξάζω και προσκυνώ την αγίαν Τριάδα.
Κατεβάζεις το χέρι σου από το κεφάλι σου και το βάζεις εις την κοιλίαν σου και λέγεις: «Σε προσκυνώ και σε λατρεύω, Κύριέ μου, ότι καταδέχθεις και εσαρκωθείς εις την κοιλίαν της Θεοτόκου δια τας αμαρτίας μας». Το βάζεις πάλιν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσεις και να με βάλεις εις τα δεξιά σου με τους δικαίους». Βάζοντας τον πάλιν εις τον αριστερον ώμον λέγει: «Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλεις εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς».
Έπειτα, κοιτώντας κάτω εις την γην: «Σε δοξάζω, Θεέ μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω, ότι, καθώς εβάλθηκες και εις τον τάφον, έτσι θα βαλθώ κι εγώ». Και όταν σηκώνεσαι όρθιος, φανερώνεις την Ανάστασιν και λέγεις: Σε δοξάζω, Κύριέ μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω πώς αναστήθηκες από τους νεκρούς για να μας χαρήσεις την ζωήν την αιώνιον». Αυτό σημαίνει ο πανάγιος σταυρός».
Ας τον κάνουμε, λοιπόν, συχνά. Όταν τρώμε, όταν πίνουμε, όταν καθόμαστε, όταν ξαπλώνουμε, όταν περπατάμε, σε κάθε περίσταση.
Η ΕΡΕΥΝΑ 01 Νοεμβρίου 2009, αρ. φύλλου 15343, σελίδα 38
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.