kantonopou’s blog

Γιατί η αλήθεια, ενώ είναι εμφανής, να μην είναι και διαφανής;

Γιατί ο Θεός να αποκαλύπτεται μόνο, αλλά να μην ανακαλύπτεται;

Γιατί να κρύβεται, να μην φαίνεται ;

Γιατί να φανερώνεται, αλλά να μην βλέπεται;

Γιατί να χαρίζεται, να προσφέρεται, αλλά να μη χορταίνεται;

Γιατί ο Θεός τελικά, με κάποιο τρόπο να γίνεται αντιληπτός, αλλά όχι κατανοητός;

Γιατί όταν ομιλεί περί της θεότητάς Του να μη γίνεται κατανοητός και όταν επεξηγεί τα μυστήριά Του να καθίσταται ακόμη δυσκολότερος;

Γιατί ενώ είναι τόσο πολύς, να σταλάζει μονάχα τόσο λίγος στη ζωή μας;

Γιατί , ενώ είναι τόσο κοντινός , μέσα μας , ενώ είναι ο εγγύς, να φαίνεται ως ο μακράν;

Γιατί ενώ βρίσκεται πανταχού παρόν επί της γης , να διαμένει εν ουρανοίς;

Γιατί ενώ μας είναι ανάγκη να Τον έχουμε γνωστό, Εκείνος να μας παραμένει άγνωστος;

Γιατί να μας είναι περισσότερο ερώτηση, απορία, δυσπιστία, αμφιβολία, θαυμασμός, παρά απάντηση;

Γιατί να μας είναι λίγος και όχι πολύς, σιωπή και όχι λόγος;

Γιατί μερικοί να ζουν την ευεργετική παρουσία Του και άλλοι να την στερούνται;

Γιατί άλλα παιδιά να παίζουν αμέριμνα και να γελούν και άλλα να ζουν μέσα στα φάρμακα και τις μπουκάλες;

Γιατί το θαύμα να είναι τόσο σπάνιο, η θέα Του δυσδιάκριτη και η παρουσία Του μυστήριο;

Ώρες – ώρες επιθυμούμε λαίμαργα να Τον έχουμε. Και Τον χάνουμε…Γιατί λοιπόν όλα αυτά;…

Και όμως αυτά τα “γιατί”, όταν διατυπώνονται ταπεινά και με ήσυχο πόνο, συνθέτουν όχι μόνο την εικόνα του πιο αληθινού εαυτού μας, αλλά και εκφράζουν την πιο αληθινή υπαρξιακή απορία αυτού του κόσμο.

(Απόσπασμα από το βιβλίο : Άνθρωπος Μεθόριος, του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Νικόλαου )