kantonopou’s blog

Ήμουν στενοχωρημένος που είχα μόνο ένα παπούτσι,

Μέχρι που συνάντησα κάποιον που είχε μόνο ένα πόδι.

Αυτό ήταν γραμμένο σε μία πλακέτα και στολισμένο σε μια γωνιά, σε μια απο τις τάξεις του σχολείου μου.

Και κάθε που βγαίναμε για διάλειμμα και το ξανακοιτούσα, αναρωτιόμουν τι εννοεί -παραπάνω απο το προφανές.

Και σήμερα το ξαναθυμήθηκα.

Γιατί μου συνέβη ακριβώς αυτό.

Μίλησα ξανά με μία φίλη μου σήμερα…Εχουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας με το ένα της μωράκι μήνες τώρα. Φεύγει/φεύγουν σε λίγες μέρες για το εξωτερικό -μιας κι εδώ ό,τι μπορούσαν πια να κάνουν, το έκαναν.

Δεν θα μιλήσω για τα τρελά χρήματα που θα χρειαστούν για αυτό το εγχείρημα  –μία περιουσία…

Ούτε για τις δυσκολίες που έχει ήδη αντιμετωπίσει και πρόκειται να βρει ακόμα μπροστά της.

Ούτε  για την φιλία μας που δοκιμάζεται –(πώς μπορώ να της σταθώ όταν, ούτε μπορώ να φανταστώ τι περνάει, ούτε θέλω;)  

ο,τι και να της πω…. της είναι λίγο….

Ηθελα μόνο να γράψω αυτό το ρητό που θυμήθηκα…

Μην κοιτάμε μόνο την μιζέρια μας…. Ας δούμε καλύτερα τα καλά της ζωής μας… κι ας τα εκτιμήσουμε όπως τους πρέπει.

Μια νέα μέρα θα ξεκινήσει αύριο.

Ας την εκμεταλλευτούμε σωστά.

Πηγή:http://smaragdoula.pblogs.gr/2008/10/ena-rhto-leei.html