kantonopou’s blog

The New York Times

Είναι ο εφιάλτης, ο μεγαλύτερος φόβος, γονιών εκπαιδευτικών και ψυχολόγων. Ποιος; Ότι τα παιδιά που ξεκινούν τη σχολική ζωή με προβλήματα συμπεριφοράς, υπερβολικά άταχτα, επιθετικά ή αποτραβηγμένα στον εαυτό τους, θα έχουν πάντα χειρότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις από τους συνομηλίκους τους.

Τώρα, δύο νέες μελέτες υποδεικνύουν ότι αυτοί οι φόβοι είναι τουλάχιστον υπερβολικοί.Σύμφωνα με την μία έρευνα, τα παιδιά του νηπιαγωγείου που επιδεικνύουν παράδοξες συμπεριφορές όταν φτάσουν στο δημοτικό, έχουν εξίσου καλές επιδόσεις με τους συνομηλίκους τους.

Η δεύτερη μελέτη, διαπίστωσε ότι παιδιά που πάσχουν από την ονομαζόμενη «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής» παρουσιάζουν μία καθυστέρηση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει βλάβη ή δυσλειτουργία.

Κατά τους ειδικούς, οι δύο έρευνες θα μεταβάλλουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο εκπαιδευτικοί και γονείς κατανοούν και διαχειρίζονται παιδιά που φέρονται «ιδιόμορφα», ενώ ταυτόχρονα θα πυροδοτήσουν μια νέα αξιολόγηση των πιθανών αιτιών της προβληματικής συμπεριφοράς.

Η Σάρον Λάντμαν Ράμεϊ, διευθύντρια του Κέντρου Υγείας και Εκπαίδευσης στο πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν, η οποία δεν συμμετείχε σε καμία από τις δύο έρευνες, πιστεύει ότι τα νέα συμπεράσματα θα μας αναγκάσουν να αναρωτηθούμε μήπως τα προβλήματα συμπεριφοράς πηγάζουν από τις υπερβολικές προσδοκίες ωριμότητας κάποιων εκπαιδευτικών, μίας ωριμότητας που πρέπει να επιδειχθεί ήδη από τη στιγμή που το παιδί δρασκελίζει για πρώτη φορά στο κατώφλι του σχολείου».

Στη μία μελέτη, διεθνής ομάδα ερευνητών αξιολόγησε δείκτες κοινωνικής και διανοητικής ανάπτυξης σε 16 χιλιάδες παιδιά και διαπίστωσε ότι η «παραβατική» και αντικοινωνική συμπεριφορά στο νηπιαγωγείο δεν έχει καμιά σχέση με τις σχολικές επιδόσεις στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού.

Τα παιδιά που διέκοπταν το δάσκαλο, δεν ακολουθούσαν οδηγίες και μάλωναν, προσαρμόζονταν με το πέρασμα του χρόνου και τα κατάφερναν σε ανάγνωση και αριθμητική εξίσου καλά με τους «ήρεμους και υπάκουους» συνομηλίκους τους όταν έφταναν στην πέμπτη δημοτικού.Κάποιοι ερευνητές, ωστόσο, επισημαίνουν ότι η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Developmental Psychology, δεν υποδεικνύει επ? ουδενί ότι τα συναισθηματικά προβλήματα είναι ασήμαντα ή προσωρινά, ούτε, βέβαια, ότι δεν μπορεί να αναστείλουν κάθε ακαδημαϊκή επιτυχία.

Στη δεύτερη μελέτη του πανεπιστημίου ΜακΓκιλ και του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας (που δημοσιεύθηκε πριν μερικές ημέρες) διαπιστώθηκε ότι ο εγκέφαλος παιδιών που πάσχουν από «διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα» αναπτύσσεται ομαλά αλλά με μικρή καθυστέρηση συγκριτικά με αυτόν των υγιών συνομηλίκων τους.

Tα ευρήματα της πρώτης έρευνας προέκυψαν από τη συνεργασία επιφανών επιστημόνων, οι οποίοι επαναξιολόγησαν τα δεδομένα έξι μεγάλων μελετών από το 1970 έως σήμερα. Μεταξύ των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν είναι η ικανότητα ανάγνωσης και επίλυσης μαθηματικών ασκήσεων, η συναισθηματική σταθερότητα και η συγκέντρωση.

Οι περισσότερες μελέτες χρησιμοποίησαν τις παρατηρήσεις των δασκάλων για να καταγράψουν τη συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών και την ικανότητα συγκέντρωσής τους σε κάτι. Επίσης, συνυπολόγισαν και αφαίρεσαν όποιον παράγοντα θα μπορούσε να επηρεάσει το τελικό συμπέρασμα, όπως η δομή ή το εισόδημα της οικογένειας.Έτσι, διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ προβλημάτων συμπεριφοράς στο νηπιαγωγείο και σχολικής επιτυχίας.

Ομως, όπως αποδείχθηκε, τα αποτελέσματα στα τεστ μαθηματικών παιδιών πέντε ή έξι χρόνων σχετίζονται με τη σχολική επιτυχία στην πέμπτη δημοτικού. Η ικανότητα ανάγνωσης των παιδιών του νηπιαγωγείου και η επιτυχία στα τεστ συγκέντρωσης ? εκεί όπου αποτυγχάνουν παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ? προμηνύουν σε κάποιο βαθμό τη σχολική επιτυχία, λιγότερο, όμως, από ό,τι η δεξιότητα στα μαθηματικά. Τα ίδια συμπεράσματα ισχύουν για κορίτσια και αγόρια, για παιδιά πλούσιων και φτωχών οικογενειών.

Οι συντάκτες της μελέτης υποστηρίζουν, επίσης, ότι στα προγράμματα προνηπιακής εκπαίδευσης ίσως πρέπει να ενισχυθεί η διδασκαλία μαθηματικών. Τα ευρήματα, όμως, πρέπει να καθησυχάσουν όσους γονείς πιστεύουν ότι τα άτακτα παιδιά τους είναι οι αυριανοί κακοί μαθητές.

«Οι δάσκαλοι μπορούν να υπερκεράσουν τα προβλήματα συμπεριφοράς κατά τρόπο που θα επιτρέψει στα παιδιά να διδαχθούν και να μάθουν ό,τι οι συνομήλικοί τους» λέει ο συντάκτης της έκθεσης Γκρέγκ Ντάνκαν, καθηγητής Ανθρώπινης Ανάπτυξης και Κοινωνικής Πολιτικής στο πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν.Βέβαια δεν δέχονται ως ορθά τα παραπάνω συμπεράσματα όλοι οι ψυχολόγοι.

 Ο Ρος Τόμσον, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, πιστεύει ότι θα ήταν σφάλμα να πιστέψουμε ότι τα προγράμματα που καθοδηγούν συναισθηματική ανάπτυξη των προνηπίων είναι άχρηστα.Από τη δεύτερη μελέτη προκύπτει ότι τα παιδιά που πάσχουν από διαταραχή ελλειμματικής προσοχής κάποια στιγμή θα καταφέρουν να το ξεπεράσουν και έστω καθυστερημένα θα φτάσουν στο ίδιο γνωσιακό επίπεδο με τους συνομηλίκους τους.

Εν ολίγοις, οι γονείς των υπερβολικά άταχτων μειρακίων μπορούν να αναπνεύσουν με ανακούφιση. 

Πηγή:http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100011_17/11/2007_249383