Ο Σταυρός στην πρωτοχριστιανική Εκκλησία
Συγγραφέας: kantonopou στις 14 Σεπτεμβρίου, 2009
(Από το βιβλίο «Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως του θαυματουργού – Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» – Παρουσίαση: υπό αρχιμ.Βασιλείου Μπακογιάννη – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Δ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ)
Οι νεωτεριστές υποστήριζαν:
—Η πρώτη τιμή και χρήση του Σταυρού έγινε επί Μεγάλου Κων/νου (+ 357 μ.Χ.).Όταν του εμφανίσθηκε στον ουρανό.Ο άγιος Νεκτάριος τους απαντούσε: (σελ. 7-9,13):
—Ευθύς έξ’ αρχής ο Σταυρός ήταν εν χρήσει στην Εκκλησία. Προσκυνείτο και τιμάτο. Αυτό το ήξερε, το έβλεπε ι Μ. Κων/νος. Και γι’ αυτό τον τίμησε (όταν του εμφανίσθηκε) καθιερώνοντας τον ως σύμβολο στη νέα του αυτοκρατορία.
Αναλυτικά:
Ο απ. Παύλος έγραφε στους χριστιανούς της Κορίνθου: «Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολυμμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζόμενοις ημίν δύναμις Θεού εστί» (Α’ Κορ. α’ 18).
Την περί Σταυρού διδασκαλία του αποστόλου (λέει ο άγιος Νεκτάριος) οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων, την εγκολπώθηκαν μ’ ευλάβεια. Πίστευαν στην απολυτρωτική του δύναμη.
Γι’ αυτό και τιμούσαν το σημείον και τον τύπο του Σταυρού. Το πιστοποιούν (συνεχίζει) και οι μαρτυρίες των αρχαιοτέρων συγγραφέων και πατέρων της Εκκλησίας.
•Ο Τερτυλλιανός (160-245 μ.Χ.) στο έργο του «de corona Militis, III», γράφει:
Το σημείο του Σταυρού ήταν εν χρήσει σ’ όλες τις μορφές ζωής, ακόμα και στις πιο ασήμαντες, όταν σηκώνονταν από το κρεββάτι, όταν ντύνονταν, όταν έβγαιναν από το σπίτι τους, όταν άναβαν το λυχνάρι, όταν έτρωγαν.
Ό,τιδήποτε έκαναν, άρχιζε και τελείωνε με το σημείο του Σταυρού(1. Αν λοιπόν, οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν τον Σταυρό σ’ όλες τις μορφές ζωής, ακόμα και στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες, (στο ντύσιμο, περπάτημα κλπ) δε θα το χρησιμοποιούσαν στη λατρεία τους; Και μάλιστα κατά την τέλεση των Μυστηρίων;
Ποιος συνετός άνθρωπος αμφιβάλλει γι’ αυτό;
Ένα ακόμα ντοκουμέντο πού δείχνει την μεγάλη πλάνη των Προτεσταντών).
•Την παράδοση (συνήθεια) αυτή την αναφέρει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (+ 407 μ.Χ.). Γράφει:
• «Παντού το σύμβολον ημίν του Σταυρού παρίσταται». Παντού (στην εποχή του) έβλεπες σταυρό, σ’ όλους και σ’ όλα. Στα κρεββάτια, στα ρούχα, στα σκεύη, στους τοίχους, στις πόρτες των σπιτιών, στις αγορές, στα βουνά, στις θάλασσες, στα νησιά, στις ερημιές.
Και σ’ όλους τους ανθρώπους: Στους άρχοντες, στους αρχόμενους, στις γυναίκες, στους άνδρες, στις παρθένες, στους εγγάμους, στους δούλους, στους ελευθέρους.
Εμείς σήμερα φέρομε τον Σταυρό στο στήθος μας, «κρυμμένο». Τότε, στην εποχή του αγίου Ιωάννου (αλλά μέχρι και τον 8ον μ.Χ. αιώνα!) τον χάραζαν ψηλά στο μέτωπο τους! «Και γαρ (λέει: ο άγιος Ιωάννης) συνεχώς αυτό άπαντες εγχαράττουσιν επί των μελών ημών επισημότερου μέρους. Πάντες επί μετώπου Σταυρού περιφέρομεν ου γαρ ιδιώται μόνον, αλλά και αυτοί οι τα διαδήματα περικείμενοι επί του μετώπου υπέρτατα διαδήματα αυτόν βαστάζουσι»(2.Οι Εβραίοι τα «φυλακτήρια» (= κείμενα από το μωσαϊκό νόμο) τα κρεμούσαν στα στήθη τους, ή τα «κολλούσαν» στο μέτωπο τους. Εξ αότοϋ έλκει και την καταγωγή της ή συνήθεια των πρώτων χριστιανών να «κολλούν» τον σταυρό στο μέτωπο τους και αργότερα να τον κρεμούν στο στήθος τους.
Άπαντες (και οι βασιλείς!) έφεραν την σφραγίδα του Σταυρού στο μέτωπο τους, «ουδέ γαρ ούτω στέφανος βασιλικός καλλωπίζει κεφαλήν, ως Σταυρός, παντός κόσμου τιμιώτερον ων». Δηλαδή: Ούτε το βασιλικό στεφάνι δεν «ομορφαίνει» τόσο πολύ το κεφάλι, όσο ο σταυρός! Διότι: Ο σταυρός είναι το καλύτερο στολίδι! (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ομιλ. εις Ψαλμ. ΡΙ και ΡΘ)(3. Η Αποκάλυψη ομιλεί για «σφραγίδα» πού θα φέρουν στο μέτωπο οι δούλοι του Θεού (κεφ. 9, 4 και 14, 1). Η σφραγίδα αυτή (σχολιάζει ο άγιος Νεκτάριος) σύμφωνα με τους ερμηνευτές είναι ο Σταυρός. Ο Σταυρός δηλ. θα είναι το «σημείον» πού θα ξεχωρίζουν οι πιστοί από τους απίστους (Ί. μ. σελ. 13).)
Ο άγιος Νεκτάριος συμπληρώνει:
Ο Σταυρός λέγεται «σφραγίς». Και στο μυστήριο του χρίσματος λέμε: «Σφραγίς δωρεάς πνεύματος αγίου». Ήτοι με τον «σταυρό» (σφραγίδα) χαρίζεται το άγιο Πνεύμα.
Και η Ιεροσύνη χαρίζεται με την «σφραγίδα» του σταυρού, καθώς και η θ. ευχαριστία γίνεται σφραγίζοντας (σταυρώνοντας) τα τίμια Δώρα.
«Η Εκκλησία (γράφει ο άγιος) παρέλαβεν και διατηρεί απαραβάτως την τύπωσιν του Σταυρού επί των προσφορών των προωρισμένων προς τέλεσιν του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας και τυποί τον Σταυρόν επί του αγίου άρτου δια της αγίας λόγχης».
«Το σημείον του Σταυρού πολλάκις τυπούται κατά την θείαν ευχαριστίαν δια της χειρός του ιερέως. Το σημείον του Σταυρού ευρίσκομεν εν τη χειροτονία και εν άπασι τοις μυστηρίοις και εν τη ευλογία (σελ 13).
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.