kantonopou’s blog

Είχε έρθει ένα παιδί εκεί στο Μετόχι της Αναλήψεως, και μου είπε: «Πάτερ, θέλω να σου μιλήσω». Λέω: «Πέρασε μέσα». Ήρθε και μου λέει: «Εγώ είμαι άθεος, και έμαθα ότι είσαι μορφωμένος. Θέλω κάποια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού».

Του λέω: «Ολοκληρώματα ξέρεις;» Λέει, «όχι δε γνωρίζω».Κρίμα, γιατί ήξερα μια απόδειξη με ολοκληρώματα. Τα ολοκληρώματα είναι από τα μαθηματικά ένα κεφάλαιο. Δεν κατάλαβε γιατί του το είπα. Λίγο κοκκίνισε και του λέω: «Άκου να σου πω· ο Θεός δεν αποδεικνύεται, ούτε ανακαλύπτεται. Ο Θεός αποκαλύπτεται.

 Το ξέρεις αυτό;» «Όχι, πρώτη φορά το ακούω». Του είπα:

 -«Πώς σε λένε;» «Σεραφείμ». «Τι λες, έχεις και ωραίο όνομα. Κοίταξε να σου πω, εγώ σου έχω μια πρόταση. Εφ΄ όσον σε απασχολεί τόσο το θέμα, είσαι άθεος και σε ενοχλεί, μην έρχεσαι σε μας τους μορφωμένους.

Πήγαινε σ΄ έναν άνθρωπο του Θεού, σ΄ έναν άνθρωπο που πραγματικά έχει αρνηθεί αυτόν τον κόσμο, για να καταλάβεις τον άλλο κόσμο.

 Πήγαινε λοιπόν, και πες του το ίδιο πράγμα». Δηλαδή:

-Έχεις πάει στο Άγιον Όρος;

 -Έχω πρόγραμμα να πάω. Να σου προτείνω εγώ, να σε διευκολύνω να πας. –Θα πάω σε κάποιον πατέρα Παΐσιο, μου είπανε –Άκου, την πρότασή μου. Πήγαινε, και πες του το ίδιο ερώτημα. Δε θα του πεις να σου το αποδείξει επιστημονικά. Αλλά να πεις:

«Πάτερ μου, εγώ είμαι άθεος, θέλω, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω, και με τρώει αυτό το πράγμα, και με βασανίζει. Άκουσα ότι εσύ είσαι σπουδαίος άνθρωπος, σε παρακαλώ πολύ απόδειξέ μου ότι υπάρχει Θεός».

 –Μπα, λέει «πάτερ, εγώ δεν μπορώ να πάω, γιατί; αυτός! Φοβάμαι.

 –Τι φοβάσαι; Μη σε κυνηγήσει; Κι αν σε κυνηγήσει, γεροντάκι είναι αυτό, θα τρέξεις λίγο εσύ, θα φύγεις.

 –Δεν μπορώ, πάτερ.

–Μη φοβάσαι. Πήγαινε απλά, δεν είναι έτσι οι άνθρωποι που νομίζεις.Εγώ ξέρω, που σου λέω. Και του υπέδειξα τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να τον προσεγγίσει.

Πράγματι, αυτό το παιδί πήγε. Πήγε κι ήταν απόγευμα όταν έφτασε, οπότε το σπιτάκι καθώς έφτασε, είδε άλλους 4 που περίμεναν και ο π. Παΐσιος σε μια ακρούλα απ΄ την άλλη μεριά της αυλής του, καθόταν και συζητούσε με κάποιο άλλο παιδί. Κάθισε λοιπόν με τους 4 και περίμενε.

Ύστερα από κανένα 10λεπτο, όπως μου αφηγείτο ο ίδιος, ο π. Παΐσιος τελείωσε τη συζήτησή του, χαιρέτησε το παιδί με το οποίο συζητούσε, και τους πλησίασε και τους λέει:

«Ε παλληκάρια, κεραστήκατε; Πήρατε λίγο λουκουμάκι; Ήπιατε λίγο νεράκι;»

 -Ε, δεν χρειάζεται, είπανε με τυπική, συμβατική ευγένεια, όπως συνηθίζουμε εμείς στον κόσμο.

Του κάνει νόημα και του λέει:

 -«Έλα δω εσύ παλληκάρι» -σ΄ αυτόν τον Σεραφείμ. Πηγαίνει λοιπόν ο Σεραφείμ, δεν τον εγνώριζε, οπότε του είπε: «Κοίταξε, θα φέρω εγώ τα κύπελλα με το νερό, κράτα εσύ τα λουκούμια, και να σου πω κάτι; Καλά να είναι κανείς άθεος, αλλά νάχει όνομα αγγέλου και νάναι άθεος, αυτό δεν έχει ξαναγίνει».

 Κόπηκε, οπότε, λέει:

 -Πάτερ, μπορώ να σας πω κάτι; Κοίταξε, έχω πολλή πελατεία σήμερα. Εσύ τράβα πάνω στο Κουτλουμούσι, το μοναστήρι, να κοιμηθείς, και τάπαμε.

 –Μα, λέει, κοίταξε, θα δύσει ο ήλιος, τώρα χειμώνας είναι. Έφυγε το παιδί, αλλά δεν μπορούσε να ησυχάσει. Πού ήξερε το όνομά του; Κοίταξε αν υπήρχαν τηλεφωνικές γραμμές, μήπως τούχα τηλεφωνήσει.

Την άλλη μέρα το πρωί ήταν αναστατωμένος, και είπε θα ξαναπάω. Μόλις άνοιξαν οι πόρτες της Μονής, κατευθείαν αυτός κατέβηκε στο κελλάκι του πατρός Παϊσίου. Κτυπούσε, κτυπούσε, αλλ΄ εις μάτην. Είπε: «Θα περιμένω ακόμα λίγο και θα ξανακτυπήσω».

Ξανακτύπησε, οπότε από το βουνό επάνω, γιατί έλειπε απ΄ το κελλάκι του ο π. Παΐσιος, τον άκουσε. Και χωρίς να τον βλέπει του λέει: Ε, παλληκάρι, τι ήρθες να κάνεις πάλι πρωί-πρωί; Μα, πάτερ, θέλω να συζητήσουμε.

Του είπε: «Για ποιο λόγο ήρθες στο Άγιον Όρος;» Στο ερώτημα αυτό, λέει το παιδί, ειρήνευσε η καρδιά μου.Πράγματι, εγώ είχα πάει στο Άγιον Όρος για να βρώ το Θεό. Στο πρόσωπο του ανθρώπου αυτού, εγώ είχα βρει τη φανέρωση του Θεού.

 –Τι να κάνω τώρα;

 -Να πας να βρεις έναν καλό πνευματικό και να κάνεις μια γενική εξομολόγηση για ν΄ αρχίσεις μια καινούρια ζωή, τούλεγε απ΄ το βουνό. Και σηκώθηκε το παιδί κι έφυγε. Κι αυτό, νομίζω, είναι ένα εντυπωσιακό, κατά κάποιο τρόπο, παράδειγμα, πολύ απλό αλλά γεμάτο από χάρη, πιστεύω.

«ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΟΣ» του Κλείτου Ιωαννίδη, εκδόσεις Ν. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ