Γιατί καίγονται τα δάση μας;
Συγγραφέας: kantonopou στις 29 Αυγούστου, 2009
Η επιτυχημένη γελοιογραφία του κ. Ηλία Σκουλά το εξηγεί.Στη γελοιογραφία μας ένας άνθρωπος που χαίρεται «χαράν μεγάλην» για τη φωτιά που έκαψε και καίει δασική έκταση της πατρίδος μας! Και από την πολλή του χαρά άνοιξε διάπλατα τα χέρια του. Στο χέρι του κρατεί δαυλό με φωτιά, σημάδι ότι αυτός έβαλε τη φωτιά. Και τώρα που έκαψε τη δασική έκταση και έμειναν μόνο καμένοι κορμοί δέντρων, νιώθει απέραντα ευτυχισμένος! Και ο λόγος;
Ο λόγος! Τα πολλά ευρώ που θα του επιφέρει η οικοπεδοποίηση της καμένης δασικής έκτασης. Πολύ περισσότερο, αν η καμένη αυτή έκταση είναι σε περίοπτη θέση. Τότε τα ευρώ είναι ακόμα πιο πολλά. Σαν τις φλόγες που βλέπουμε. Σύμβολο αυτές οι φλόγες. Συμβολίζουν το χρυσάφι που θα κερδίσει ο πλεονέκτης χρυσοθήρας. Αυτός που έβαλε τη φωτιά. Ο «γενναίος εμπρηστής»!
Φωτιές, φωτιές παντού. Σε όλη την Ελλάδα. Και αυτό, μόνο και μόνο για το χρυσάφι. Για όλο και περισσότερο χρυσάφι. Ώσπου και οι ίδιοι οι εμπρηστές θα καούν κι αυτοί οι ίδιοι μέσα στο πολύ χρυσάφι τους. Η μέσα στο σπίτι τους. Η στις κρύπτες των απαγωγέων τους, με τον κίνδυνο να δολοφονηθούν αν δεν τους παραδώσουν με ασφάλεια αυτό το χρυσάφι, σαν λύτρα. Για να βεβαιωθεί ο λόγος του Θεού που λέγει: «Πολλούς απώλεσε το χρυσίον» (Σ. Σειράχ 8, 2). Πολλούς. Όλους, όσοι δεν αξιοποίησαν αυτό το «χρυσίον» για το καλό των φτωχών συνανθρώπων τους.
Και το χειρότερο. Το πιο μεγάλο κακό. Η πιο μεγάλη συμφορά: Εκείνη που «κέρδισε» εκείνος ο πλούσιος με τα πολλά πλούτη του, τα οποία, στην πέραν του τάφου αιώνια ζωή, του επιφύλαξαν την οδύνη της κολάσεως. Μια οδύνη, που τον έκανε να παρακαλεί το Θεό να στείλει το Λάζαρο, για να του δροσίσει τη γλώσσα, γιατί, όπως έλεγε, «οδυνώμαι εν τη φλογί ταύτη» (Λουκ. 16, 19-31).
Έλληνες εμπρηστές,
Μη καίτε τα δάση μας, για να μη μας κάψουν κι αυτά με την έλλειψη νερού και οξυγόνου, αλλά και για να μη καιγόμαστε στην πέραν του τάφου ζωή, με τα άδικα πλούτη που μαζεύουμε από τις πυρκαγιές αυτές και απ΄ όλες τις κλοπές, τις αδικίες και τις ποικίλες ατιμίες.
Περιοδικό «Χριστ. Παλμοί»
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.