kantonopou’s blog

….Μένουμε δηλαδή τελικά στον όλο εορτασμό σαν να είναι κι αυτός κάτι από τα πολλά που έχει ο λαός μας και τα οποία έχουν και ειδωλολατρικό χαρακτήρα, σαν να είναι μια φολκλορική εκδήλωση. Το πολύ – πολύ οι χριστιανοί μένουν στο να ζητήσουν από την Παναγία και να ελπίσουν να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, να τους βοηθήσει στις ανάγκες τους, να θεραπεύσει όλα εκείνα που τους ενοχλούν, να τα τακτοποιήσει, ενώ δεν είναι αυτή η ουσία της εορτής.

Η Παναγία είναι η Μητέρα του Θεού, και όλα αυτά που λέγονται σημαίνουν ακριβώς αυτό που τονίζουμε αυτές τις μέρες, σημαίνουν σωτηρία, σημαίνουν τη σωτηρία μας. Απ’ το ένα μέρος ο άνθρωπος τελείως ανόητα, ως άφρων, ελύπησε τον Θεό, δεν τον λογάριασε, δεν έμεινε στην αγάπη του Θεού. Έκανε το δικό του και παιδεύεται και άκρη δε βρίσκει και θα χαθεί. Απ’ το άλλο μέρος ο Κύριος, ενώ τα ξέρει όλα και ξέρει πότε θα γίνει το καθένα αφήνει να καταλάβουμε ότι περίμενε, περίμενε να βρεθεί απ΄την ανθρώπινη πλευρά το πρόσωπο εκείνο το οποίο θα συντελούσε, ώστε η σωτηρία να είναι πλέον ασφαλής, κι όχι να τη χάσει και να τη χάνει όλο το ανθρώπινο γένος απ’ το σφάλμα απλώς των πρωτοπλάστων.

Αυτό είναι το μεγάλο, το συνταρακτικό γεγονός ότι βρέθηκε απ’ την πλευρά των ανθρώπων το πρόσωπο που έψαχνε ο Θεός να βρεί! Διότι ο άνθρωπος θα σωθεί, επομένως πρέπει να συνδράμει ο άνθρωπος, δεν γίνεται αλλιώς. Όπως συνέδραμε ο άνθρωπος κι έχασε τη σωτηρία του, έτσι πρέπει να συνδράμει, για να έρθει η σωτηρία κι είναι η Παναγία αυτή που συνέδραμε. Βρέθηκε όπως την ήθελε ο Θεός. Ο Θεός βέβαια την έπλασε κι αυτήν, αλλά – παρακαλώ να το προσέξουμε αυτό- ως ελεύθερο πλάσμα η Παναγία, φτιαγμένη απ’ τον Θεό βέβαια, αλλά ως ελεύθερο όν, ανταποκρίθηκε. Ο Θεός την έκανε να μπορεί να είναι έτσι, να μπορεί να ανταποκριθεί, αλλά εξαρτιόνταν όμως κι απ΄αυτήν, αν θα ανταποκριθεί. Αυτή είναι η ανθρώπινη συμβολή, αυτό είναι το ανθρώπινο δόσιμο. Οι πρωτόπλαστοι ανταποκρίθηκαν στην εισήγηση του διαβόλου. Η Παναγία ανταποκρίθηκε στον Θεό, σ’ αυτό για το οποίο την ήθελε ο Θεός.

Τι ωφελεί, δηλαδή, να θυμηθούμε την Παναγία, επειδή είναι η γιορτή της, να θυμηθούμε την Παναγία, όταν έχουμε ανάγκες, αλλά κατά κάποιο τρόπο απλώς να μας κάνει τα δικά μας αιτήματα, τις όποιες επιδιώξεις μας; Τι ωφελούν αυτά, αφού δεν μας κάνουν να ποθούμε αυτό το οποίο ζει η Παναγία, αυτό το οποίο απήλαυσε η Παναγία ευθύς εξαρχής, που αξιώθηκε να κυοφορήσει μέσα της, να έχει τον Θεό μέσα της και να αναθρέψει τον Θεό, τον Θεάνθρωπο Ιησού, και να’ ναι τώρα στη δόξα του Θεού, στη βασιλεία του Θεού, να’ ναι στον παράδεισο;

 Έστω ζητούμε απ’ την Παναγία. Αυτά όμως τα οποία ζητάμε, θα τα χρησιοποιήσουμε, για να χαρούμε όπως χαίρεται εκείνη όλα τα αγαθά και θα επιθυμήσουμε κι εμείς αυτά τα αγαθά, το όλο έργο δηλαδή που κάνει ο Κύριος, με το οποίο ακριβώς θέλει να σώσει το ανθρώπινο γένος κατά οριστικό και ασφαλή τρόπο, και που γι’ αυτό ήρθε κι έγινε άνθρωπος;

Τι ωφελεί, ας πούμε, να θυμηθούμε την Παναγία, να γιορτάσουμε, να ζητήσουμε και να μας δώσει κάποια πράγματα, ό,τι θέλετε, αλλά που δεν είναι εκείνα τα οποία μας κάνουν να ποθούμε τον παράδεισο, τη βασιλεία του Θεού, να ποθούμε αυτή την ουράνια δόξα, αυτά ακριβώς για τα οποία έγινε άνθρωπος ο Κύριος και η Παναγία έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Κύριο και συνέδραμε στο έργο αυτό; … Τι μας ωφελεί;

Τι αλλόκοτοι που είμαστε, τι παράξενα πράγματα κάνουμε, τι παράξενο που έτσι πιστεύουμε, χριστιανοί ορθόδοξοι! Για σκεφθείτε αυτή την ώρα να ξεχαστούμε απ’ όλα τ΄άλλα, και μαζί με την Παναγία να χαρούμε κι εμείς και να την θαυμάσουμε και να την δοξάσουμε, αλλά όχι με την έννοια απλώς να πάρουμε κάτι και να πάμε κατόπιν να ζήσουμε, ν’ απολαύσουμε τα δικά μας πράγματα τα οποία μπροστά στο θαύμα της Παναγίας είναι ένα τίποτε! Αλλά με την ψυχή μας, με την καρδιά μας, με το όλο είναι μας ν’ αγαπήσουμε την Παναγία, να την καλοτυχίζουμε, αν επιτρέπεται να πω, και να έχουμε μέσα μας πόθο πολύ, καθώς αυτό θέλει εκείνη και γι’ αυτό έγινε Μητέρα του Θεού, για να σωθούμε δηλαδή και να βρεθούμε κι εμείς εκεί. Και στη συνέχεια φυσικά θα ζητήσουμε και τα άλλα.

Γι’αυτό είναι γιορτή, δεν είναι γιορτή για να περνάμε το καιρό μας. Μου κάνει εντύπωση, δηλαδή, που οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να δημιουργούν γιορτές. Γιορτές για ποιο πράγμα; Απλώς για να ευχαριστηθούμε, καθώς, ένεκα του παλαιού ανθρώπου, ποθούμε αυτά τα αμααρτωλά και τα γήινα και τα υλικά πράγματα; Να ποθήσουμε και να ζητήσουμε από την Παναγία τη σωτηρία μας. Όλα τ’ άλλα θα μας τα δώσει μόνης της και χωρίς να τα ζητήσουμε.

Κι αν θέλετε να πω κάτι πολύ συγκεκριμένο. ‘Οποια ψυχή από μας απόψε έτσι τα πιστέψει τα πράγματα, έτσι τα πάρει και πει στην Παναγία: “Παναγία μου, πιστεύω σ’ αυτόν τον λόγο, ότι όλα τ’ άλλα θα μου δοθούν, και εγώ ζητώ ακριβώς όλο το έργο του Υιού σου να γίνει μια πραγματικότητα μέσα στην ψυχή μου, να σωθεί η ψυχή μου, να ξυπνήσει η ψυχή μου, να ποθεί και ν’ αγαπά τον Κύριο όπως τον αγαπάς κι εσύ, ναι, πιστεύω ότι όλα τ’ άλλα θα τα δώσει η Παναγία.

Και εάν, ας πούμε, συγκεκριμένα κάποιος έχει έναν πόνο, έχει μια σθεένια και πολύ θα’ θελε να λυτρωθεί απ’ αυτό, εάν τα πάρουμε έτσι που είπαμε τα πράγματα, δεν είναι τίποτε για την Παναγία να πάρει και τον πόνο, καθώς θα μας δώσει, θα μας ανοίξει τη βασιλεία του Θεού.

Αλλά κι αν δεν γίνει έτσι όταν εσύ τα πάρεις σωστά και έτσι στραφείς προς την Παναγία και αυτά είναι τα αιτήματά σου, πνευματικά αιτήματα, και ζητήσεις να σε κάνει η Παναγία ν’ αγαπήσεις τον Χριστό, τον Υιό της όπως τον αγαπά κι εκείνη, τότε αυτό που υπάρχει ως ασθένεια, ως πόνος, θα’ ναι σαν ανύπαρκτο, κι αν ακόμη δεν το πάρει – που θα το πάρει; αλλά κι αν ακόμη δεν το πάρει, θα’ ναι σαν ανύπαρκτο. Και μάλλος θα το νιώσεις να δουλεύει υπέρ του έργου αυτού, δηλαδή υπέρ του να ταπεινωθείς, να μετανοήσεις, να βρεις τον Χριστό, να έχεις καημό, όπως όλοι οι άγιοι, όπως η Παναγία.

Έπεσες; Είσαι άνθρωπος όμως για τον οποίο έχει έτοιμη τη σωτηρία ο Κύριος και σου δίνει τη σωτηρία, αλλά και περιμένει τη μετάνοιά σου.Έπεσες; Άν ήσουν μια φορά μετανοημένος, δύο φορές να μετανοήσεις τώρα! Άν ήσουν μια φορά ταπεινός, δύο φορές να ταπεινωθείς τώρα! Άν ήσουν μια φορά ταπεινός, δύο φορές να ταπεινωθείς τώρα! Άν ήσουν μια φορά αγωνιζόμενος εναντίον των παθών σου, να είσαι δύο φορές τώρα, δέκα φορές!… Και θα δεις, θα εξαφανισθεί η πτώση, θα εξαφανισθούν όλα εκείνα τα οποία μας σπρώχνουν στην αμαρτία, και λέμε “πως θα σωθώ εγώ;” Τίποτε δεν μπορεί να μας εμποδίσει, τίποτε δεν μπορεί να μας αφαιρέσει τη σωτηρία.

“Μαρία δε την αγαθή μερίδα εξελέξατο ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής”. Τι έκανε η Μαρία; Έπεσε στα πόδια του Κυρίου και άκουγε τον λόγο του, μαθήτρια ήταν. Και καθώς μαθήτευσε – μαθήτευσε μέχρι τέλους, έγινε αγία και την έχει η Εκκλησία μας αγία.Είναι λοιπόν ανόητες οι διάφορες δικαιολογίες.

Λίγο λογικός να είσαι, λίγο έτσι να τιμήσεις το λογικό που σου έδωσε ο Θεό, θα πεις: ” Αφού πιστεύω, αφού τον δέχομαι τον Θεό, δέχομαι τον Χριστό, δέχομαι όλες τις αλήθειες, δέχομαι την Εκκλησία, δέχομαι τα της Παναγίας, τα μυστήρια, την όλη διδασκαλία της Εκκλησίας, τα πάντα δέχομαι, από κει και πέρα…” Αλλά μη θέλεις αυτά να τα χρησιμοποιήσεις, για να κάνεις μια απλώς ανθρώπινη ζωή, να’ χεις τούτο, να’ χεις εκείνο, να’ χεις το άλλο. Ακολούθα τον Θεό, ακολούθα όλους εκείνους που ακολούθησαν τον Θεό, και ν΄αγαπήσεις αυτήν ακριβώς τη ζωή που δίνει ο Θεός, ν’ αγαπήσεις αυτά ακριβώς που δίνει ο Θεός, που είναι μέσα στον δρόμο της σωτηρίας, που σώζουν.

από το βιβλίο “ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΓΟΥΣΤΟΥ” του π.Συμεών Κραγιόπουλου

Πηγή:http://agapisdiakonia.blogspot.com/2009/08/blog-post_14.h