kantonopou’s blog

του π.Σαράντη Σαράντου

Είναι πολυσυζητούμενο θέμα! Είναι κοινή διαπίστωση! Είναι κοινός παιδαγωγικός τόπος: Το αρχέτυπο, το πρότυπο, το αρχετυπικό παιδαγωγικό πρόσωπο παίζει τον πρώτο ρόλο στο πολύμοχθο έργο της αγωγής των νέων ανθρώπων. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ιδιαίτερα, αλλά και όλοι οι άγιοι Πατέρες μας που άσκησαν ένα τεράστιο ποιμαντικό λειτούργημα μέσα στον κόσμο, διαπίστωναν πάντοτε τη δυσχέρεια της διαποιμάνσεως του ανθρώπου,και δή των νέων, και την ανάγκη αληθινού αρχέτυπου.

Η προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελείται από φανερές εξωτερικές δημιουργικές συνιστώσες, όσο και από κρυφά εσωτερικά ψυχοδυναμικά στοιχεία. Και οι δύο παράγοντες που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ανθρώπου, οι εξωτερικές ικανότητες και τα εσωτερικά ψυχοδυναμικά στοιχεία διαμορφώνονται με βάση τα πρώτα αρχέτυπα αγωγής, και δή το πρώτο που είναι η μητέρα.

Πρώτο βασικότατο αρχέτυπο αγωγής είναι το πρόσωπο της μητέρας.

 Με πόσοσεβασμό στεκόταν μπροστά στη μητέρα ο άγιος Γέροντας, ο π. Πορφύριος!

 Με τι θαυμασμό παρακολουθούσε το μυστήριο της συλλήψεως του εμβρύου, του νέου ανθρώπου! Με πόση χαρά έβλεπε με τα χριστοδιακριτικότατα πνευματικά μάτια του να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται ο νέος άνθρωπος στη μητρική κοιλιά! Συμβούλευε τις νέες κοπέλλες, τις νέες υποψήφιες μητέρες, σαν να ήταν ο πιο έμπειρος γιατρός. Εξεδήλωνε ο άγιος Γέροντας όλη την εν Χριστω πατρική αγάπη του στις γυναίκες που εγκυμονούσαν.

Πίστευε οτι η εν Χριστώ αγάπη και η εν Χριστώ τρυφερότητα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να φέρει εις πέρας επάξια η εγκυμονούσα το θαυμαστό έργο της ” θεοσυνδημιουργίας” , που όμως είναι επίπονο.

Η εν Χριστώ αγάπη του Γέροντα αποτελούσε το πρώτιστο θεανθρώπινο αρχέτυπο αγωγής, που βοηθούσε τις γυναίκες να γίνουν ουσιαστικά μέτοχες στο έργο της δημιουργίας του Τριαδικού Θεού.

 Όταν η γυναίκα νοιώσει την πρώτη και βασική αποστολή της, όταν υπακούσει στις βαθύτατες και εσώτατες εφέσειςτης καρδιάς της, οταν κατανοήσει ότι το πολυτιμότατο χάρισμά της είναι η πραγμάτωση της “Θεολειτουργίας” της μητρότητας, τότε καταξιώνεται όλη η ύπαρξή της. Όλο το θεϊκό μεγαλείο της δημιουργίας της Αγίας Τριάδοςτελεσιουργείται στα σπλάχνα της. Τότε γίνεται το πιο πανευτυχές πλάσμα όλης της κτίσεως.

Τότε χαίρεται με τη μεγαλύτερη χαρά της μεγαλύτερης δημιουργίας, της πραγματικής συμμετοχής της στο έργο της δημιουργίας ενόςνέου ανθρώπου με ασύλληπτες και υπερχρονικές προοπτικές.Ο άγιος Γέροντας, ο π. Πορφύριος, είχε φτάσει στα πολυπόθητα για κάθε συνειδητό αγωνιζόμενο χριστιανό μέτρα της εν Χριστώ απαθείας. Καμμιά σκιά αισθησιασμού ασφαλώς δεν μπορούσε να μειώσει το θαύμα της κυοφορίας που παρακολουθούσε με τα θεοφώτιστα μάτια του να επιτελείται στα σπλάχνα των πνευματικών του παιδιών, των νέων μητέρων. Τις ευλογούσε και θερμότατα ευχόταν να διακονούν οι νέες μητέρες σ ‘ αυτό το θεαρεστότατο διακόνημα μευπακοή αρχοντική και με χαρά μεγαλόψυχη. To αρχέτυπο του αγίου πνευματικούπατέρα, ως εικόνος Χριστού, λειτουργούσε χριστοδυναμικά στις ψυχές και στασώματα των νέων μητέρων. Όλες οι σωματικές δυνάμεις των ευλογημένων απότον Γέροντα εγκυμονουσών εξελίσσονταν χαρισματικά μέχρι των οριακών ωρώντου τοκετού και της γεννήσεως του νέου παιδιού. Αλλά και όλα ταψυχοδυναμικά αναπτύσσονταν έτσι, ώστε να αντέχουν στις ποικίλες δοκιμασίεςτης εγκυμοσύνης και των ωδίνων του τοκετού.

Συμβούλευε ο Γέροντας τις εγκυμονούσες να αποβάλουν κάθε σκοτεινό λογισμό, κάθε μελαγχολικό και απαισιόδοξο αίσθημα. Να μάθουν προσεκτικά να κυνηγούντον φόβο, την αγωνία και κάθε αντιπάθεια που δηλητηριάζει τις σχέσειςτους. Ήθελε ο Γέροντας οι εγκυμονούσες να λένε την ευχή του Χριστού μας,να ακούνε Βυζαντινή μουσική, να έχουν επαφή με το όμορφο φυσικόπεριβάλλον, να δημιουργούν ευχάριστες πνευματικές συζητήσεις με τους γύρω τους και, το κυριότερο, αρμονικές σχέσεις με τους συντρόφους τους.Συνιστούσε ακόμα ο Γέροντας να μιλούν στο έμβρυο και να δείχνουνενδιαφέρον χαϊδεύοντάς το έστω και πάνω από τα τοιχώματα της κοιλιάς. Ίσχυριζόταν ο άγιος θεοφώτιστος Γέροντας ότι το έμβρυο, ο νέος άνθρωπος, εισπνέει το εύκρατο ψυχολογικό και πνευματικό κλίμα της μητέρας του.Τρέφεται ψυχικά και πνευματικά από τα χριστοψυχικά και τα χριστοπνευματικά βιώματα της μητέρας του , όπως τρέφεται από το αίμα της, από το σώμα της.

Γι’ αυτό όλοι μας πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ την υποψήφια νέα μητέρα. Από τον πιο κοντινό της, τον σύζυγο, μέχρι το πιο απόμακρο περιβάλλον της, όλοι μας θα πρέπει να γίνουμε πιο διακριτικοί.

 Να δείξουμε ζεστασιά στηνεκκολαπτόμενη μητέρα και στο κυοφορούμενο παιδάκι, για να γεννηθεί αρτιμελές ισορροπημένο και χαριτωμένο.

 Όλοι μας έχουμε ευθύνη για τη συμπεριφορά μας πρός την εγκυμονούσα και πρός το κυοφορουμένο.

Αν δεν μετανοήσουμε για την αψυχολόγητη και απάνθρωπη σύγχρονη συμπεριφορά μας πρός τη μητέρα και το κυοφορούμενο, μέσα στη σύγχρονη μισάνθρωπη εποχήμας -που μισεί δηλαδή τα παιδιά-, ασφαλώς ας μην περιμένουμε προκοπή απότη νεολαία μας.

 Ισορροπημένη και προοδευτική νεολαία ποτέ κατ’ ουσίαν δενθα υπάρξει χωρίς χαρισματικό χριστοαρχέτυπο μητέρας, η οποία θα ποιήσεικαι θα υφάνει, του Κυρίου συνεργούντος, την ψυχολογία και την σάρκα τουπαιδιού της δίνοντας το σώμα της και το αίμα της καρδιάς της στοκυοφορούμενο και μετέπειτα στο νεογέννητο και ακόμα αργότερα στο αναπτυσσόμενο παλληκάρι της ή στην αναπτυσσόμενη θυγατέρα της.

 Δόξα στον Τριαδικό Θεό, γιατί ολόκληρη η ορθόδοξη εκκλησία μας, ως ταμειούχος της χάριτος της Αγίας Τριάδος, εγκυμονεί στα δικά της σπλάχνα – στα άχραντα Μυστήρια – τέτοιες μανάδες που μπορούν “χριστοϋπεύθυνα” να φέρουν στον ελλειματικό με υπογεννητικότητα κόσμο μας “χριστοεύρωστα” καιχριστοκαταξιούμενα” παιδιά.

   Πηγή:http://makrigiannisvoice.blogspot.com/2008/03/blog-post_2513.html  http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/07/blog-post_3581.html