kantonopou’s blog

Κάποτε, στην ώρα της προσευχής στο κελί του, ο μέγας Μακάριος άκουσε μια φωνή άνωθεν, να του λέγει;

Μακάριε, πρέπει να ξέρεις, πως, παρά τις προσευχές και την άσκηση σου, δεν έφτασες ακόμη στα μέτρα της αρετής που έχουν ανέβει εκείνες οι δυο γυναίκες, στην τάδε πολιτεία.

Το πρωί ο Γέροντας σηκώθηκε, άρπαξε το ξύλινο ραβδί ταυ και πήρε το δρόμο για την πολιτεία εκείνη.

Όταν έφτασε, ρώτησε κ’ έμαθε που μένουν εκείνες οι γυναίκες, και χτύπησε την πόρτα τους.

Βγήκε λοιπόν, η μια γυναίκα και τον υποδέχτηκε στο σπίτι, με πολύ χαρούμενο πρόσωπο.

Ώσπου να καθήσει ο Γέροντας να πάρει μια ανάσα, ήρθε και η άλλη.

Tότε τις κάλεσε και τις δυο κοντά του, και μόλις κάθησαν τους λέει:

-Έκαμα όλο τούτο το δρόμο, και υπέμεινα τόση κούραση, ώσπου από την έρημο να φτάσω ισαμ’ εδώ.

Σας παρακαλώ, λοιπόν, να μου πήτε ποιά είναι η πνευματική σας εργασία και οι αρετές που αγωνίζεστε ν’ ασκείτε.Εκείνες απαντούν, με πολλή απλότητα:

-Πίστεψε μας, άγιε Γέροντα, πως δεν μένουμε έξω από τα κρεβάτια των συζύγων μας· ποιά εργασία πνευματική, λοιπόν, περιμένεις από μας;

Όμως, ο Γέροντας τους έβαλε μετάνοια και τις παρακάλεσε να του φανερώνουν την αρετή τους.

Βλέποντας τότε την πολλή υπομονή του, είπαν στον άγιο Γέροντα:

-Εμείς είμαστε ξένες για τούτο τον κόσμο, κ’ έτυχε να παντρευτούμε συζύγους που ήταν αδέλφια κατά σάρκα.

Από τότε που ζούμε σε τούτο το σπίτι με τους άνδρες μας, δεν θυμούμαστε να ᾽χουμε μαλώσει ποτέ μεταξύ μας, ούτε να πούμε άσχημη κουβέντα ή μια στην άλλη· πάντα μας ζούμε, όλα τα χρόνια, με ειρήνη και ομόνοια, αγαπημένες.

Κάποτε μας ήρθε ένας περίεργος λογισμός:να εγκαταλείψουμε τους άντρες μας και να πάμε σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι να ζήσουμε.

 Κάναμε αγώνα, και παρακαλέσαμε πολύ τους άντρες μας να μας αφήσουν να φύγουμε· μα δεν τα καταφέραμε να τους πείσουμε.

Έτσι, καθώς δεν πετύχαμε αυτό το σκοπό μας, κάναμε μια συμφωνία (οι δυο μας με το Θεό):να μη βγει ποτέ πια απ’ το στόμα μας κανένας κοσμικός λόγος, αδιαφόρετος.

Ακούγοντας τούτα τα λόγια ο άγιος εκείνος Γέροντας, θαύμασε και είπε:

-Αληθινά, δεν παίζει κανένα ρόλο το ν’ ακολουθεί κανείς τον παρθενικό βίο ή τον έγγαμο, το να ‘ναι μοναχός ή κοσμικός, για να του χαρίσει ο Θεός το πνεύμα του και το έλεός του· εκείνο που μονάχα ζητάει από μας είναι η προαίρεση.

Ο Γέροντας οικοδομήθηκε πνευματικά πολύ από την αρετή τους κ’ επέστρεψε στο κελί του, στην έρημο, δοξάζοντας το Θεό.

( Π.Β.Πάσχου, Γυναίκες της Ερήμου, Εκδ. Ακρίτας σ. 18-19).         

Πηγή:http://vatopaidi.wordpress.com/2009/06/17/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF–