kantonopou’s blog

Κάποιο πνευματικό τέκνο του Γέροντα Επιφανίου Θεοδωροπούλου σημειώνει:Θυμάμαι την ακόλουθη συζήτησι με τον Γέροντα, όταν ήμουν υποψήφιος φοιτητής:- Πάτερ, ένας συνυποψήφιος στο φρoντιστήριο, στις συζητήσεις μας, από ΄δω το φέρνει, από ΄κει το πάει, όλο με παροτρύνει να βρω φιλενάδα. Βέβαια δεν με επηρεάζει, αλλά με ενοχλεί.  Τί να του πω για να σταματήση;- Έχει αδελφή ο φίλος σου;- Έχει, πάτερ.- Να του κάνης ό,τι έκανε κάποιος σημερινός Επίσκοπος σε φίλο του για τον ίδιο λόγο. Πές του: Εντάξει! Θα μου κάνης όμως ένα χατήρι.  Με ξέρεις τί καλό παιδί είμαι. Θα μου δώσης, λοιπόν, για ένα βράδυ την αδελφή σου.  Πες του έτσι και βλέπουμε στη συνέχεια. – Την άλλη μέρα έθεσα σε άμεση εφαρμογή το σχέδιο του Γέροντα.  Ο φίλος άρχισε τα συνηθισμένα του. – Λοιπόν, φίλε μου, του είπα, τί να ψάχνω να βρω φιλενάδα;  Δεν μου δίνεις γι΄ απόψε την αδελφή σου και μετά βλέπουμε;Ο φίλος τραβήχθηκε προς τα πίσω σοκαρισμένος!  Κι αμέσως αντέδρασε:- Όχι, ρε, και την αδελφή μου; Τι το περάσαμε;- Γιατί όχι την αδελφή σου; απάντησα εγώ.  Μήπως και η άλλη, την οποία θες να βρω, δεν είναι αδελφή ή κόρη κάποιου; Γιατί, βρε Χ, την αδελφή του άλλου τη θέλεις για να διασκεδάσης και τη δική σου την προστατεύεις;  Βλέπεις ότι είσαι λάθος;Από τότε ο Χ σφίγγα περί φιλενάδας.  Χαρούμενος εγώ ανέφερα στον π. Επιφάνιο το αποτέλεσμα:- Γέροντα, το σχέδιο έδρασε σαν κεραυνός!Και ο Γέροντας χαμογελαστός:–          Εμ, τί νόμιζε ο νεαρός;

Από το βιβλίο του π. Επιφανίου Ι.  Θεοδωροπούλου  «Υποθήκες ζωής». σελ.143, Αθήνα 2002.( Ορθογραφία του κειμένου όπως το βιβλίο).