kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Ξενύχτης του κόσμου ή Ξενύχτης του Θεού;

Συγγραφέας: kantonopou στις 6 Απριλίου, 2009

ode1.jpg

Η εποχή μας και οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε χαρακτηρίζονται από αδιαφορία για τον Θεό και νωθρότητα ως προς τα όποια πνευματικά καθήκοντα.  

Κοινή διαπίστωση αποτελεί το γεγονός, το οποίο μας θλίβει, ότι ο άνθρωπος ξέχασε τον Θεό και το κενό της απουσίας Του τον βασανίζει ολοένα και περισσότερο.

Η συνείδησή του παύει να αγρυπνεί και να γρηγορεί άμα και το σώμα του, και τώρα πια ξοδεύει τις περισσότερες των δυνάμεων του, αν όχι όλες, σε «αγρυπνίες κοσμικές», σε ξενύχτια αμαρτωλά, σε ξεφαντώματα καταστροφικά.  

Ο τρισμακάριος γέροντας π. Παΐσιος ο Αγιορείτης , έλεγε όταν μιλούσε για τους νέους:

 « Όταν εμείς οι μοναχοί τελειώνουμε την Ακολουθία, με την ανατολή του ηλίου, τα ευλογημένα νιάτα τότε γυρνούν στα σπίτια τους μετά το ξεφάντωμα της νύχτας…».

Πονούσε η καρδιά του, στέλνοντας όμως γλυκιές προσευχές στον Ουράνιο Πατέρα, γιατί τα παιδιά σπαταλούν την δύναμη της νιότης σε αμαρτίες, σε ξενύχτια του κόσμου και όχι σε πράγματα ουράνια, άφθαρτα, σε ξενύχτια του Θεού.  Αν ωστόσο η παραπάνω περιγραφή της πραγματικότητας μας αφήνει στην σκέψη μια ζοφερή εικόνα και την καρδιά μας κατακλύζει η απελπισία και η απογοήτευση, αναζητώντας στον κόσμο θα ανακαλύψουμε και μια άλλη εικόνα της ζωής, όχι τόσο γνωστή, όσο ταπεινή και ελπιδοφόρα.  

Υπάρχει λοιπόν και η μερίδα εκείνη των ανθρώπων που ακολουθούν τον προφητάνακτα και συμπαθέστατο Ψαλμωδό Δαυίδ που ομολογεί πολύ όμορφα πως:

 

« Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαι σοι, επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου…

 (Ψαλμ. 118, 62) ».  

Πραγματικά είναι μεγάλο πράγμα, να σηκώνεσαι την νύχτα και τον καιρό της δικής σου αναπαύσεως, της προσωπικής ξεκούρασης να τον κάνεις καιρό προσευχής, ευκαιρία λατρείας, συναντήσεως με τον Θεό.

 Πόσο διδακτικός αλλά και ενθαρρυντικός δεν είναι ο λόγος του Ιερού Χρυσοστόμου που σημειώνει:

« Γλυκύς ο ύπνος. Αλλ’ ουδέν γλυκύτερον της προσευχής ».

 Το ξενύχτι και η αγρυπνία για τον Θεό αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια θυσία του ανθρώπου και γι’ αυτό διαβάζουμε στο λειμωνάριο, τον Αββά Ισαάκ τον Σύρο να μας παραγγέλει:

 « Ο Χριστός δέχεται με πολλή μεγάλη χαρά την προσευχή εκείνων που προσεύχονται την νύχτα ».  

Συνοψίζοντας τις παραπάνω σκέψεις θέτουμε ενώπιον όλων το εξής δίλλημα που αποτελεί συνάμα και μια πρόκληση των αποκαλυπτικών καιρών:

 Άραγε ξενύχτης του κόσμου, αποθηκεύοντας γήινες και εφάρματες εμπειρίες για το μεγάλο ταξίδι ή ξενύχτης του Θεού αποταμιεύοντας ουράνιες ευλογίες, ζώντας μέσα στην Χάρη του Θεού και στην Χαρά του Ουρανού;   Γράφει ο: Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος   

Ιστοσελίδα: http://www.anaplastiki.gr

Αφήστε μια απάντηση