Ο άνθρωπος στον πνευματικό του αγώνα παλεύει εξίσου με το δαιμονικό και το θείο στοιχείο.
Συγγραφέας: kantonopou στις 20 Μαρτίου, 2009
…..Δεν ξέρω αν έτυχε ποτέ να διαβάσετε κατι για τους περίφημους «αοιδούς» της ομηρικής εποχής, τους περιπλανώμενους εκείνους παραμυθάδες που στις δημόσιες πλατείες και τα ανάκτορα τα βασιλικά απήγγελαν με στόμφο και ύφος τους άθλους των ηρώων και των θεών.
Διηγούνταν μύθους, απήγγελαν ποιήματα, τραγουδούσαν τραγούδια, ρητόρευαν και ασκούσαν μια άμεση γοητεία και επιρροή πάνω στον κόσμο που κυριολεκτικά κρεμόταν απ’ τα χείλη τους.
Τα όσα έλεγαν ειχαν μια δόση υπερβολής, όμως μέσα από τις λεκτικές τους ακρότητες πετύχαιναν πάντα να μεταδώσουν ιδέες και να εμφυτεύσουν μηνύματα σ’ όσους τους παρακολουθούσαν.
Θυμήθηκα τους «αοιδούς» της ομηρικής εποχής στο Άγιο Όρος.
Μόνο που αυτοί εδώ δεν ησαν παραμυθάδες με ρητορεία, που μιλούσαν και διαφήμιζαν τα κατορθώματα των ηρώων και των θεών, αλλά απλοϊκοι΄και αγράμματοι καλόγεροι που έρχονταν δίχως προσχήματα και ντροπή να σου πούν ότι ο άνθρωπος στον πνευματικό του αγώνα παλεύει εξίσου με το δαιμονικό και το θείο στοιχείο και συνεπώς είναι ψεύτης κι ανέντιμος όποιος δεν αναγνωρίζει και δεν μιλά ανοιχτά γι’ αυτή την αλήθεια.
Είναι υποκριτής και απλώς αρέσκεται σε καθυσηχαστικές αυταπάτες εκείνος που θα ισχυριστεί ότι στη ζωή του συνεχώς αγωνίζεται να κατακτήσει την αρετή κι ότι σ’ αυτόν τον αγώνα του δεν διασταυρώνεται τραγικά και αδιάκοπα με την πτώση.
Από το βιβλίο του ΤΑΣΟΥ ΜΙΧΑΛΑ: ΑΘΩΣ- ΟΡΟΣ ΑΓΙΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ- ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ- 1980.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.