kantonopou’s blog

του Σεβ. Μητροπολίτου Πρεβέζης π. Μελετίου

    Πριν από μερικούς αιώνες, ένας άγιος, ο άγιος μητροπολίτης Αλέξιος, γονατιστός τη νύχτα μπροστά στην εικόνα της, ικέτευε τη μητέρα του Χριστού:-Πάρε μας, μητέρα, υπό την προστασία Σου! Άπλωσε επάνω μας την σκέπη Σου! Δείξε και σε μας την στοργή Σου!Και τότε άκουσε φωνή αγγέλου, που του έλεγε:-Έρχεται! Έρχεται η Παναγία! ?Έσκυψε και ακούμπησε το πρόσωπό του στην γη. Και σκέπασε τα μάτια του, με τα χέρια του.Έκανε τη σκέψη:Είμαι εγώ άξιος, να ιδώ το πρόσωπό της; -Εκείνη – τιμιωτέρα των Χερουβείμ? και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ? και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα! Και εγώ; Αμαρτωλός? και τρισάθλιος. Γεμάτος ρύπο και δυσωδία.-Εκείνη, – υπηρέτησε την σωτηρία όλου του κόσμου!-Και εγώ; Αδιαφορώ ακόμη και για την δική μου σωτηρία!-Εκείνη, – είχε το θάρρος και έλεγε: Εποιησέ μοι, μεγαλεία ο δυνατός. Τα μεγαλεία; Μετά τόκον παρθένος? και μετά θάνατον ζώσα. Ζωντανή κατά Θεόν. Γεμάτη πίστη. Γεμάτη χάρη. Γεμάτη αγάπη. Γεμάτη καλοσύνη. Γεμάτη ζωή. Γεμάτη ενδιαφέρον, για την ζωή και για την σωτηρία όλων? όλου του κόσμου! Και των αμαρτωλών. Γυρίζει όλον τον κόσμο. Και ψάχνει για μας. Να μας ξαναφέρει κοντά στον Χριστό!

-Και εμείς; Αλλοίμονό μας, αν δεν έχομε αγάπη και πίστη! Γιατί τότε, δεν είμαστε τίποτε! Γιατί τότε είμαστε κάτι χειρότερο από παλιοτενεκέδες? πεταμένοι στον σκουπιδοτενεκέ!?

                           Περιοδικό Λυχνία Νικοπόλεως, Αύγουστος 2004