kantonopou’s blog

Μας διηγήθηκαν μερικοί αδελφοί, όταν μας επισκέφθηκαν στην Ραϊθού, ότι υπήρχε κάποιος φιλόπονος γέροντας, ο οποίος κατοικούσε στις σπηλιές που βρίσκονται πάνω από τη λεγόμενη σπηλιά του Ιωήλ.

Και τέτοια καθαρότητα από τα γήινα είχε ο νους του, ώστε σχεδόν σε κάθε βήμα του όπου πήγαινε, κάθε φορά που σταματούσε, εξέτασε τον λογισμό του και τον ρωτούσε:
? Τι συμβαίνει αδελφέ μου, που βρισκόμαστε;?.

Και αν έβρισκε το νου του να λέει στίχους από το ψαλτήρι ή να προσεύχεται, πάει καλά. Αν όμως διαπίστωνε να σκέφτεται ο,οτιδήποτε άλλο, αμέσως τον έβριζε λέγοντας του: ?Εμπρός από κει, γρήγορα γύρνα στη δουλειά σου?.

Έτσι μέσα του πάντοτε έλεγε ο γέροντας:
? Αδελφέ πλησιάζει η ώρα του θανάτου και ακόμη δεν τον βλέπω αυτόν στην μέση?.

Κάποτε παρουσιάστηκε ο Σατανάς και του λέει:
? Τι κοπιάζεις; Να είσαι σίγουρος πως δεν πρόκειται να σωθείς?

Και αυτός του απαντά:
? Να μη σε νοιάζει εσένα. Κι αν ακόμα δεν σωθώ, πάλι πάνω από το κεφάλι σου θα βρίσκομαι, ενώ εσύ κάτω απ’ όλους στην κόλαση?.

  (ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)