Ο καρναβαλισμός των ΜΜΕ
Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Φεβρουαρίου, 2009
Είναι γνωστό πώς σε κάθε παραστράτημα ιερωμένου προσώπου, σε κάθε εκκλησιαστικό σκάνδαλο ο σάλος που δημιουργείται είναι μεγάλος και στρέφεται κυρίως εναντίον του καθαυτού εκκλησιαστικού σώματος.
Η απάντηση στο γιατί είναι πανεύκολη και γνωστή: Γιατί τέτοια θέματα πουλάνε , είναι πιασάρικα για τα ΜΜΕ. Το “σύστημα” που λέγεται “εκκλησία” πρέπει να διαπομπευθεί από τους υπερασπιστές της αλήθειας δημοσιογράφους ούτως ώστε να αποδειχθεί για ακόμα μια φορά πώς ή “ιδανική άσπιλη” κοινωνία μας κακώς ανέχεται αυτούς τους “υποκριτές”, “αργόσχολους” και “γραφικούς” παπάδες.
Τίθεται άμεσα το θέμα διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους, πληγώνεται η αξιοπιστία της εκκλησίας, προβάλλεται η αξία του φιλελευθερισμού και της “ανεξιθρησκείας” τύπου όμως αθρησκείας, που είναι η μόνη παραδεκτή και ανθρώπινη θρησκεία των απανταχού “δημοκρατών” και “φωτισμένων” πολιτών και αν δεν είναι πρέπει να γίνει γιατί αυτό επιβάλλουν οι … περιστάσεις.
Όταν δε το θέμα δεν έχει καθολικές διαστάσεις αλλά αφορά μόνον συγκεκριμένο πρόσωπο, τότε γινόμαστε μάρτυρες του δημοσίου εξευτελισμού του, ενώ ο κάθε αναλυτής και δημοσιογραφίσκος μεταμορφώνεται σε αδυσώπητο εισαγγελέα και κατήγορο που βγάζει καταδικαστικές αποφάσεις και επιδίδεται στην εξαπόλυση των πιο καυστικών μύδρων για να εξασφαλίσει την εύνοια και προτίμηση του φιλοθεάμονος κοινού. Τότε θυμούνται όλοι πόσο ελεεινός παπάς ή δεσπότης υπήρξε ο “ειδεχθής εγκληματίας” και πόσα σφάλματα βαραίνουν την ιερατική του ζωή. Όταν πλέον δηλαδή απαγγελθεί η ιερή ετυμηγορία από τους αυτόκλητους αυτούς εισαγγελείς.
Απο κεί και ύστερα το ποίμνιο δεν μένει παρά να συναινέσει και να επιδοθεί σε συλλογή λίθων για τον δημόσιο διασυρμό του προσώπου αυτού, το ίδιο αυτό ποίμνιο που του φιλούσε το χέρι ή επέλεξε νωρίτερα την σιωπή. Όταν δε ο άνθρωπος είναι αθώος αντιλαμβανόμαστε όλοι την τραγικότητα του θύματος και το μέγεθος της αποπνικτικής υποκρισίας ενός λαού, λαού με αντιφατικές στάσεις : από την πιο ακραιφνή θεοσέβεια ως την πλέον απαξιωτική “αγανάκτηση”.
Απ’αυτό αποδεικνύεται πως δεν είναι μόνο οι καθοδηγητές που βαραίνονται από φαρισαϊσμό αλλά και αυτή η απρόσωπη μάζα, που όμως είναι άξια κάθε λύπησης, γιατί κατά βάθος είναι θύμα της ιδίας της της ανασφάλειας και κολακείας.
Τέτοιες σκέψεις μου γεννήθηκαν όταν στην ειδησεογραφία των ημερών, είδαμε μια ηθοποιό κατηγορούμενη για ροζ εκβιασμό και έναν μοντέλο διακινητή κοκαίνης.
Οι δημοσιογράφοι μας άψογοι και ακριβοδίκαιοι στη δεοντολογία και τον… ανθρωπισμό τους, θυμήθηκαν πως υπάρχει ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πως το θέσφατο “ουδείς ένοχος μέχρι της ετυμηγορίας της δικαιοσύνης” έχει κάποια δημοκρατική αξία.
Έτσι φρόντισαν να κρατήσουν κρυφά τα ονόματα των φερομένων ως ένοχοι και να βάλουν το ειδικό πλέγμα στην οθόνη που έκρυβε τα πρόσωπα τους. ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΝ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΗΤΑΝ ΙΕΡΕΙΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΜΟΝΑΧΟΙ.
Άλλωστε ένα μοντέλο και ένας ηθοποιός είναι τα υγιέστερα πρότυπα της σύγχρονης κοινωνίας μας. Ας τους προστατέψουμε. Είναι ανθρώποι της show biz. Είναι δικά μας παιδιά και οπωσδήποτε όχι … επάρατοι ιερωμένοι. Ο λαός απαιτεί την προστασία τους. Και εσύ καημένε παρατηρητή μπορείς να κάνεις ελεύθερα τις διαπιστώσεις σου…
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.