kantonopou’s blog

Η καθολικότητα της ζηλοτυπίας. Πρέπει να ομολογήσουμε πως η ζηλοτυπία έχει διαστρέψει πολύ την ψυχή και γι? αυτό υπάρχουν, ίσως στα βάθη της ψυχής, πικρές ρίζες αυτής. Με τη ζηλοτυπία αναμιγνύεται και ο ελεεινός εγωισμός και η φιλοδοξία και νοθεύεται η αγάπη. Εκείνος που έχει ζηλοτυπία λυπείται, όταν βλέπει τον άλλο να δρα, να ενεργεί και να έχει επιτυχίες.

Είναι σοφός ο στίχος ενός παλαιού χριστιανού ποιητή που λέει: «Το καλό να γίνεται και ας το κάνει άλλος, εάν φθονών αντενεργώ, ζητώ να δοξασθώ εγώ κι εγκληματώ μεγάλως».

Στη συνέχεια αναφέρουμε γεγονότα που αποδεικνύουν πόσο εύκολα προσβάλλεται ο άνθρωπος από τη ζηλοτυπία.

Ζηλοτυπεί ο αδελφός τον αδελφό, διότι ο ένας από αυτούς ευτύχησε στη ζωή και ο άλλος ατύχησε.

Ζηλοτυπεί η αδελφή την αδελφή, διότι αποκαταστάθηκε η μία καλύτερα της άλλης.

Ζηλοτυπεί ο σύζυγος τη σύζυγο, για τα ιδιαίτερα φυσικά χαρίσματα, και μπορεί κατά τη φαντασία του συζύγου να φανεί άπιστη προς αυτόν.

Ζηλοτυπεί η πεθερά τη νύφη, διότι η διοίκηση του οικονομικού ξέφυγε από τα χέρια του υιού της, και περιήλθε στα χέρια του μέχρι χθες ξένου προσώπου, τη νύφη.

Αλλά και η νύφη από ζηλοτυπία προς την πεθερά, η οποία θέλει και επιζητεί να κυβερνά τα ζητήματα του σπιτιού, προ παντώς το οικονομικό, αντιτίθεται προς την πεθερά.

 Ζηλοτυπεί ο φίλος τον φίλο, διότι βλέπει, ακούει το φίλο που προοδεύει και να επαινείται από τους άλλους ανθρώπους, περισσότερο από ότι επαινείται ο ίδιος.

Ζηλοτυπεί η φίλη τη φίλη, διότι είναι πιο ωραία, διότι ντύνεται πιο εμφανίσιμα. Πράγματι, πολυποίκιλη είναι η μορφή της ζηλοτυπίας.

Η μυστικότητα της ζηλοτυπίας.

Τα άλλα αμαρτήματα είναι φανερά σ? εκείνους οι οποίοι τα διαπράττουν. Π.χ. ο θυμώδης ότι θυμώνει. Ο μέθυσος ότι μεθά. Ο κλέπτης ότι κλέπτει. Ο ζηλότυπος όμως μπορεί να μη βλέπει τη ζηλοτυπία του. Διότι μπορεί και να την θεωρεί ως ζήλο υπέρ του νόμου του Θεού. Όπως έπραξε ο αρχισυνάγωγος. Πώς συμπεριφέρθηκε; Καθ? ον χρόνο όλος ο λαός έχαιρε και δόξαζε το Θεό, ο αρχισυνάγωγος πικραίνεται κατάκαρδα και αγανακτεί. Γιατί; Διότι ο Κύριος θεράπευσε τη συγκύπτουσα γυναίκα! Κυριευμένη η ψυχή του από το πάθος της ζηλοτυπίας, δεν ανέχεται να βλέπει το θαυμασμό και τη χαρά που δοκιμάζει ο λαός για τον Κύριο. Και προσπάθησε με το πρόσχημα της ευγένειας και του σεβασμού προς το Μωσαϊκό Νόμο να καλύψει το πάθος της ζηλοτυπίας, που κατέτρωγε την ψυχή του, όμως δεν το κατόρθωσε. Και κατέστησε τον εαυτό του δυστυχή.

Το ίδιο εντοπίζουμε και στη συμπεριφορά των Φαρισαίων απέναντι του εκ γενετής τυφλού. Όταν ο Κύριος θεράπευσε τον εκ γενετής τυφλό, εκείνοι δυσανασχετούν κατά του Ιησού και του τυφλού. Όχι διότι ενδιαφέρονταν για την τήρηση του Σαββάτου, αλλά απλούστατα διότι κατατρώγονταν από τη ζηλοτυπία. Επίσης η μυστικότητα του κακού της ζηλοτυπίας έχει και την ενεργητική της μορφή. Δηλαδή ο ζηλότυπος και φθονερός έχουν ιδιαίτερα μυστικά, ώστε να σταλάζουν στη χαρά του άλλου το δηλητήριο τους. Ο ιατρός π.χ. γνωρίζει ποια φλέβα πρέπει να κεντήσει του συναδέλφου του, για να τον ξεματώσει. Οι γυναίκες μεταξύ των γυναικών, οι άνδρες μεταξύ των ανδρών κ.λπ. γνωρίζουν πως να κάμψουν τους άλλους.

Η ολεθριότητα της ζηλοτυπίας.

Ο Μ. Βασίλειος λέει ότι «λύπη της του πλησίον ευπραγίας» είναι η ζηλοτυπία, δηλαδή είναι στενοχώρια την οποία δοκιμάζει στο βάθος της ψυχής του, όταν βλέπει τον άλλον να ευτυχεί, ή όταν ακούει εγκώμια και επαίνους γι? αυτόν. Αλλά δεν είναι μόνο λύπη. Η ζηλοτυπία είναι αδίκημα και κακό που γεννά πολλά άλλα κακά. Η ζηλοτυπία είναι έγκλημα και θανάσιμη αμαρτία, που σύρει δέσμιο τον άνθρωπο στο αδυσώπητο κριτήριο της οργής του Θεού. Γιατί; διότι η ζηλοτυπία:

1. Καταστρέψει την ευτυχία του πλησίον. Ναι, αυτό επιδιώκει ο ζηλότυπος. Και αυτό επιζητεί. Αυτό εύχεται. Και αυτό ονειρεύεται. Δεν ησυχάζει ποτέ. Και τι κάνει; Διαβάλλει και συκοφαντεί. Και ψεύδεται ασυστόλως. Και ωρύεται όπου και αν σταθεί, απαγγέλλων τα «εξ αμάξης» κατά του φθονουμένου. Γιατί; Για να βλάψει την υπόληψη του, να διασύρει το όνομα του, να κλονίσει την εμπιστοσύνη προς εκείνον, να τον ρίψει από τη θέση του, να του πάρει την πελατεία! Μόνο αυτό; Με όπλα φονικά οπλίζεται ο ζηλότυπος, για να καταστρέψει εκείνον που ζηλεύει!

2. Καταστρέφει και τη δική του ευτυχία. Ποιανού δηλαδή; Του ζηλότυπου εαυτού του. Και πράγματι! Βρίσκει ησυχία ο ζηλότυπος; Ποτέ! Δοκιμάζει χαρά στη ζωή του; Καθόλου! Οι άλλοι τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν, εργάζονται ειρηνικά, κοιμώνται ήσυχα, είναι γελαστοί στη ζωή τους, είναι ευτυχείς. Αυτός; Κατηφής, σκυθρωπός, χλωμός και κατακίτρινος, με θολωμένα τα μάτια, με κλειδωμένο το στόμα, δεν μπορεί να φάει, ούτε να κοιμηθεί, ούτε να ησυχάσει. Γιατί; Διότι κάνει καλύτερες δουλειές ο γείτονας του, διότι αποκατέστησε καλά τη κόρη του ο ξάδελφος του, διότι πήρε προαγωγή ο συμμαθητής του, διότι άκουσε εγκώμια και επαίνους για τον φίλο του. Αυτά τον τρώγουν, τον βασανίζουν, τον τυραννούν. Ζει με το «αχ» στο στόμα. Λιώνει από τη ζηλοτυπία, όπως ο φθισικός από τη φθίση, όπως το κερί από τη φλόγα. Πληγώνεται κατάκαρδα από τις επιτυχίες των άλλων. Καταστρέφεται, για να καταστρέψει. Όπως ο σίδηρος γεννά τη σκωρία και η σκωρία τον κατατρώγει και όπως η έχιδνα κατατρώγει την κοιλιά της μάνας της για να γεννηθεί, έτσι και η ψυχή του φθονερού κατατρώγεται από τη ζηλοτυπία.

 
Άρχιμ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ Ν. ΛΥΡΑΚΗΣ
τ. Ιεροκήρυκας Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών