Η Ελουάνα Ενγκλάρο, η υπόθεση της οποίας είχε συγκλονίσει την Ιταλία, πέθανε το βράδυ της Δευτέρας, αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων ANSA.

Ήταν σε κώμα εδώ και 18 χρόνια μετά από τροχαίο. Η κατάστασή της, ανέφεραν οι γιατροί, ήταν μη αναστρέψιμη.

«Ναι, μας άφησε. Θέλω απλά να μείνω μόνος» δήλωσε στο πρακτορείο ANSA ο πατέρας της Μπενίνο Ενγκλάρο.

Τις τελευταίες ημέρες η γυναίκα ήταν σε ιδιωτική κλινική στο Ούντινε και η σίτισή της είχε διακοπεί από την Παρασκευή.

Στα τέλη του 2008 ο πατέρας της Ελουάνα κατάφερε έπειτα από πολυετή δικαστικό αγώνα να λάβει απόφαση από δικαστήριο, η οποία επέτρεπε τη διακοπή της τεχνητής σίτισης. Όπως ανέφερε αυτή ήταν η επιθυμία της.

Στην Ιταλία δεν επιτρέπεται η ευθανασία, όμως οι ασθενείς έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν τη θεραπεία, όμως δεν μπορούν να δώσουν εκ των προτέρων οδηγίες για τη μορφή της θεραπείας που επιθυμούν λάβουν σε περίπτωση που μείνουν αναίσθητοι.

Κρίση προέδρου-κυβέρνησης

Ο θάνατος της Ενγκλάρο ανακοινώθηκε στη Γερουσία την ώρα που το σώμα εξέταζε ένα νόμο που θα απαγορεύει την διακοπή σίτισης σε ασθενείς που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.

Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι το σώμα θα υπερψήφιζε την πρόταση. Θα ακολουθήσει η κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Η κυβέρνηση του Σίλίβιο Μπερλουσκόνι είχε σπεύσει να ανακοινώσει και να προωθήσει με την διαδικασία του κατεπείγοντος νέα νομοθετικά μέτρα που στη πράξη θα απαγόρευαν την ευθανασία.

Ωστόσο, ο Πρόεδρος Τζ.Ναπολιτάνο είχε αρνηθεί να υπογράψει το σχετικό διάταγμα (χωρίς υπογραφή δεν θα τεθεί σε ισχύ), ερχόμενος σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Κατά της ευθανασίας είχε τοποθετηθεί και το Βατικανό, ενώ ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ’ την Κυριακή έκανε μία έμμεση αλλά σαφή αναφορά στην υπόθεση.

Η αντιπολίτευση από την πλευρά της είχε αναγγείλει διαδηλώσεις και καταλόγιζε στον πρωθυπουργό προσπάθεια να εκμεταλλευθεί πολιτικά το ζήτημα.

Κατά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε καταφερθεί και ο πατέρας της Ελουάνα -ήταν πάντοτε στο πλευρό της- μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι δεν θα το έκανε αυτό ποτέ στην κόρη του.

Καλό ταξίδι Ελουάνα.

«Η Ελουάνα ζούσε.  Γιατί την σκοτώσατε»;