Γνωριμία με το Τριώδιο
Συγγραφέας: kantonopou στις 9 Φεβρουαρίου, 2009
Τι σημαίνει η λέξη Τριώδιο:
α. Περίοδος του λειτουργικού έτους πριν από το Πάσχα
β. Το ομώνυμο Λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας
«Τρι?διο δε λ?γεται απ? την αρχαιοπρεπή συν?θεια, που διετηρείτο κατ? την περ?οδο αυτή, να μην ψ?λλωνται καθημερινώς κατ? την Ακολουθ?α του Όρθρου και οι ενν?α Ωδ?ς του Ψαλτηρ?ου, και επομ?νως και ολ?κληροι εννεα?διοι Καν?νες, αλλ? μ?νο τρεις ωδ?ς, η η’ και η θ’ και μια απ? τις προηγο?μενες κατ? τη σειρ? των ημερών».
Τι περιλαμβάνει η περίοδος του Τριωδίου:
α. Τις τέσσερις προπαρασκευαστικές εβδομάδες πριν από τη Μεγ. Τεσσαρακοστή (περίοδος Αποκριάς)
β. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (από την Καθαρή Δευτέρα μέχρι και το Σάββατο του Λαζάρου)
γ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα
Το Τριώδιο σημει?νει μια ιερ? περίοδο του έτους αφιερωμ?νη στον Θε?, με μεγαλύτερη συμμετοχή στη λατρε?α και την προσευχ?, νηστε?α και αγώνα για αγαθ? έργα.
Ο σκοπ?ς του Τριωδίου: Να δημιουργηθεί μία περ?οδος προπαρασκευής και προετοιμασ?ας για τη Μεγ?λη Τεσσαρακοστ?, ένα είδος προπυλα?ου στο όλο οικοδ?μημα των κινητών εορτών.
Οι 4 προπαρασκευαστικές εβδομάδες:
α. Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου
β. Κυριακή του Ασώτου
γ. Κυριακή της Απόκρεω
δ. Κυριακή της Τυροφάγου
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου
Αναγιν?σκεται η παραβολ? του Τελ?νου και Φαρισα?ου (Λουκ. 18, 10-14)
Η προσευχ?, η νηστε?α και η δικαιοσ?νη του επιφανειακ? δικα?ου, κενοδ?ξου όμως και υπερηφ?νου Φαρισα?ου αποδοκιμ?ζονται απ? τον Θε?. Αντιθ?τως δικαι?νεται ο αμαρτωλ?ς και άδικος, αλλ? μετανοημ?νος και συντετριμμ?νος Τελ?νης, που κτυπά το στήθος του και ταπειν? επικαλείται το έλεος του Θεού: «? Θε?ς ?λ?σθητ? μοι τ? ?μαρτωλ?».
Μ? προσευξ?μεθα φαρισαϊκ?ς, ?δελφο?, ο γ?ρ ?ψ?ν ?αυτ?ν ταπεινωθ?σεται? ταπεινωθ?μεν ?ναντ?ον το? Θεο? τελωνικ?ς, δι? νηστε?ας κρ?ζοντες? ?λ?σθητι ?μ?ν, ο Θε?ς, το?ς ?μαρτωλο?ς.
Κυριακή του Ασώτου
Την Κυριακ? αυτή το ενθαρρυντικ? παρ?δειγμα του αμαρτωλού ν?ου, που, ενώ σπαταλά την πατρικ? περιουσ?α «ζ?ν ?σ?τως», δεν απελπ?ζεται, δεν συντρ?βεται απ? το β?ρος των συμφορών, δεν περι?ρχεται σε απ?γνωσι. Αλλ? επιστρ?φει προς τον εύσπλαγχνο πατ?ρα ταπεινωμ?νος, μετανοημ?νος, ζητώντας το έλεος και τη συγγν?μη Του. Και του απευθ?νει θερμ? ικεσ?α: «Π?τερ ?μαρτον ε?ς τον ο?ραν?ν και ?ν?πι?ν σου…».
Το παρ?δειγμα της μετανο?ας και της ορθής εν συντριβή καρδ?ας προσευχής, ενσαρκωμ?νο στον άσωτο της παραβολής, προβ?λλει και π?λι η Εκκλησ?α προς μ?μησιν και καλεί τα άσωτα παιδι? του Πατ?ρα, δηλαδή όλους μας, να γυρ?σωμε στην αγκαλι? του Πατ?ρα ζητώντας συγγνώμη για να λ?βωμε άφεσι, όπως εκείνος.
Κυριακή της Απόκρεω
Αναγιν?σκεται το ευαγγέλιο της Μελλο?σης Κρ?σεως (Ματθ. 21, 31-46).
Ως μ?σο προτροπής προς μετ?νοια για την αφ?πνησι και των πιο ραθ?μων ψυχών, η Εκκλησία μας παρουσιάζει τη δίκαιη του Θεού κρίση κατ? τη «φοβερ?ν και αδ?καστον παρουσ?αν» του Χριστού. Κριτήριο θα είναι η αγάπη, πόσο καταφέραμε στα μάτια του πονεμένου συνανθρώπου μας να δούμε τον Ίδιο τον Θεό, που έχει ταυτιστεί μαζί του! Τη σκην? περιγρ?φει το ευαγγελικ? αν?γνωσμα και η όλη ημνογραφ?α της ημ?ρας.
Κυριακή της Τυροφάγου
Αναγιν?σκεται η ευαγγελική περικοπή από το κατά Ματαθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 6, στίχοι 14-21.
Η Εκκλησία φέρνει στη μνήμη μας την εξορία του Αδάμ από τον Παράδεισο, λόγω της παρακοής του, για να καταλάβουμε πόσο επιβλαβές και ολέθριο είναι η ακρασία και η παράβαση των θείων εντολών.
Έτσι μας προτρέπει να παρακινηθούμε να επανέλθουμε πάλι στην αρχαία εκείνη μακαριότητα και δόξα δια της νηστείας και της υπακοής σε όλα τα θεία προστάγματα.
Δοξαστικ?ν ?σπερινο? Σαββ?του της Τυριν?ς (?χος πλ. β’)
«Κ?θισεν ?δ?μ, ?π?ναντι το? Παραδε?σου, και τ?ν ?δ?αν γ?μνωσιν θρην?ν ?δ?ρετο. Ο?μοι, τον ?π?τ? πονηρ? πεισθ?ντα και κλαπ?ντα και δ?ξης μακρυθ?ντα! Ο?μοι, τον ?πλ?τητι γυμν?ν, ν?ν δ? ?πορημ?νον! ?λλ? ? Παρ?δεισε, ο?κ?τι σου της τρυφ?ς ?πολα?σω, ο?κ?τι ?ψομαι τον Κ?ριον και Θε?ν μου και Πλ?στην? ε?ς γ?ν γ?ρ ?πελε?σομαι ?ξ ?ς και προσελ?φθην. ?λε?μον, Ο?κτ?ρμον, βο? Σοι? ?λ?ησ?ν με τον παραπεσ?ντα.»
Ερμηνε?α
Κ?θισε ο Αδ?μ απ?ναντι στον Παρ?δεισο και θρην?ντας τη γ?μνωσ? του έκλαιγε και ωδυρ?ταν. Αλ?μονο σε μ?να που μ? έπεισε με απ?τη και υπ?σχεση ο πονηρ?ς και με ?κλεψε στερώντας μου την πρωτ?πλαστη δ?ξα. Αλ?μονο σε μ?να, γιατ? ενώ απ? την απλ?τητα και ακακ?α μου μπορούσα να ?μαι γυμν?ς, τ?ρα απ? όλα είμαι στερημ?νος. Παρ?δεισε, Παρ?δεισε, δεν θ? απολα?σω τ?ρα πλ?ον την τρυφ? σου, δεν θα ξαναδώ πια τον Πλ?στη, τον Κ?ριο και Θε? μου. Τ?ρα θα ξαναγυρ?σω στη γη, στο χώμα απ? όπου είμαι πλασμ?νος. Ελε?μονα και Οικτ?ρμονα Κ?ριε, σε Σ?να κραυγ?ζω: Ελ?ησ? με, τον ταλα?πωρο και πεσμ?νο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.