kantonopou’s blog

Σχεδόν όλοι γνωρίζουμε την πιο πρόσφατη καταχώριση στην ελληνική Χρυσή Βίβλο των Σελέμπριτις, δηλαδή την Πετρούλα, μια εμφανίσιμη 19χρονη κοπέλα που παρουσιάζει με ναζιάρικο και ημισατιρικό ύφος το δελτίο καιρού στο Star. Στη διάρκεια του ψυχαγωγικού/μετεωρολογικού τρίλεπτου, η τηλεθέαση του καναλιού εξακοντίζεται στα ύψη, εκεί όπου ήδη έχουν πετάξει η «αναγνωρισιμότητα» και ο μισθός της Πετρούλας.

Σήμερα κάποιος ή κάποια μπορεί να κατακτήσει την «επωνυμία» μόνο και μόνο επειδή συμμετείχε σε ένα τάλεντ σόου, ριάλιτι ή σε κάποια καλλιστεία ή επειδή είναι προστατευόμενος/?η κάποιου επώνυμου. Προσωρινά επώνυμη μπορεί να είναι και η πρώην σύζυγος ενός επώνυμου, ο οποίος την έδερνε (ή τον έδερνε αυτή), ή η χήρα ενός νονού της νύχτας ? και εδώ κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.

Ο νεόκοπος όρος «σελεμπριταριάτο» (celebritariat) είναι βρετανικής προέλευσης και περιγράφει εύστοχα όλους εκείνους που μοχθούν να γίνουν ή να παραμείνουν επώνυμοι. Στο κοινωνικό αυτό στρώμα ανήκουν όσοι γνωρίζουν μια εφήμερη δόξα κυρίως μέσω της τηλεόρασης, που σήμερα είναι ο βασικός μηχανισμός για την κατασκευή και την εξαφάνιση των σελέμπριτις. Η στρατιά του σελεμπριταριάτου ανανεώνονται διαρκώς καθώς η λήθη έρχεται με την ίδια ταχύτητα που είχε κάποτε επέλθει η αναγνώριση.

 Η τηλεόραση κάνει τη δουλειά της, τα κανόνια της έχουν ανάγκη από φρέσκα πρόσωπα, για να μην πούμε φρέσκο κρέας. Το ζήτημα είναι ότι πληθαίνουν εκείνοι που ελπίζουν ότι μπορεί να γίνουν δημοφιλείς και επιτυχημένοι αν τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα του 2006, το 26% των νέων ηλικίας 16?19 ετών πιστεύουν ότι είναι σχετικά εύκολο να κάνει κανείς καριέρα στον αθλητισμό, τη σόουμπιζ και την τηλεόραση, ενώ το 11% των εφήβων δήλωσαν ότι περιμένουν «κάποιον να τους ανακαλύψει», κάποιον να τους ξεχωρίσει, να πιστέψει σ? αυτούς. Δεκάδες χιλιάδες νέοι και λιγότερο νέοι υποβάλλουν αίτηση για τη συμμετοχή τους σε κάποιο σόου ή τηλεπαιχνίδι και ο αριθμός τους συχνά είναι συγκρίσιμος με εκείνον των υποψηφίων των διαγωνισμών του ΑΣΕΠ. Είναι οι επίδοξοι, οι wannabes διάσημοι και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν κάτι ψιλοκαταφέρει, ώστε ήδη έχει σχηματιστεί το «λούμπεν σελεμπριταριάτο», αυτοί που κάποτε νόμιζαν ότι είχαν όλη την Ελλάδα στα πόδια τους και τώρα διαπιστώνουν ότι δεν προσλαμβάνονται ούτε σαν (πρώην επώνυμοι) σερβιτόροι σε καφετέρια.Οι μεγάλες προσδοκίες καλλιεργούνται από την τηλεόραση, αλλά κυρίως από την απαξίωση των κλασικών δρόμων για την κοινωνική αναγνώριση και την προκοπή, ακόμα και για την επιβίωση. Σπουδές, σκληρή δουλειά, υπομονή και επιμονή? όλα αυτά ηχούν αναχρονιστικά αφού ακόμα και το οικογενειακό όνομα ή τα «κονέ» δεν εξασφαλίζουν μια σχετικά σταθερή θέση εργασίας. Ούτε καν το ταλέντο δεν είναι αναγκαία συνθήκη, αφού συχνά αρκούν ένα καλό σώμα, μια συμπαθητική «φατσούλα», μια φωνούλα, καθώς και η απουσία αισθητικών ή και ηθικών αναστολών για να ξεφύγει κάποιος, έστω για λίγο, από την αφάνεια.

Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναφωνήσει: Σελεμπριτάριοι όλων των καναλιών, ενωθείτε! Δεν έχετε να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας ενώ έχετε να κερδίσετε ένα ολόκληρο παράθυρο.

 Πηγή :http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_08/02/2009_302244