kantonopou’s blog

ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΑΝ στην πόλι έναν Άγιο Ερημίτη να θεραπεύση με την προσευχή του ένα δαιμονισμένο νέο. Σαν τον είδαν να πλησιάζη, οι συγγενείς του αρρώστου, βγήκαν με λαμπάδες αναμμένες να τον υποδεχτούν. Αυτό όμως κακοφάνηκε στον ταπεινό Γέροντα και βρήκε αυτό το τέχνασμα να τους διώξη: Έβγαλε όλα του τα ρούχα κι έμεινε γυμνός. Ύστερα κάθησε να τα πλένη στο ποτάμι. Οι άνθρωποι που τον είδαν, έφυγαν σκανδαλισμένοι.

– Πώς το έκανες αυτό, Αββά; τον ρώτησε αργότερα κάποιος φίλος του. Όσοι σε είδαν να γυμνώνεσαι, είπαν πως έχεις δαιμόνιο.

– Αυτό γύρευα κι εγώ, αποκρίθηκε ο ταπεινός Γέροντας.

***

Η ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΙΑ δεν είναι ταπεινοφροσύνη, έλεγεν ο Αββάς Σεραπίων, και διηγείτο στους αδελφούς το παρακάτω περιστατικό:

Ήλθε κάποτε στο κελί μου ένας νέος Μοναχός να με συμβουλευτή. Θέλησα να του πλύνω τα πόδια, όπως έκανα σ? όλους τους ξένους μου. Στάθηκε όμως αδύνατο να τον πείσω. Εξευτέλιζε τον εαυτό του κι έλεγε πως δεν είναι άξιος να τον αγγίσω. Στην τράπεζα τον παρακάλεσα να πει την προσευχή.

 – Είμαι αμαρτωλός, μου έλεγε, δεν είμαι άξιος να ευλογήσω το τραπέζι.

Σαν αποφάγαμε, μου είπε πως είχε επιθυμία να γυρίσει όλη την έρημο να συνομιλήσει με τους αναχωρητάς.

– Είσαι πολύ νέος ακόμη για τέτοιες περιοδείες, αδελφέ. Αν θες τη σωτηρία σου, κλείσου στο κελί σου και πρόσεχε τον εαυτό σου τον συμβούλεψα. Καμιά ωφέλεια δεν έχεις να γυρίζεις στην έρημο.

Πρόσεξα πως με άκουε ενοχλημένος. Η όψη του άρχισε ν? αγριεύει. Νόμιζε ο δυστυχής πως ήθελα να τον ελέγξω μ? αυτά που του έλεγα και μέσα του αγανακτούσε.

– Μέχρι τώρα, αδελφέ, αναγκάστηκα τότε να του πω, κατηγορούσες τον εαυτό σου για αμαρτωλό κι ανάξιο για να ζεις ακόμη. Και τώρα, που από αγάπη σου έκανα αυτή τη μικρή υπόδειξη, αναστατώθηκες. Μάθε να έχεις ταπεινοσύνη στην καρδιά κι όχι στα λόγια μόνο.

Ο αδελφός ένοιωσε ευτυχώς το σφάλμα του κι έφυγε ωφελημένος.

  ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.