kantonopou’s blog

ΚΑΘΟΤΑΝ μια Κυριακή στο κατώφλι της Εκκλησίας ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός ύστερα από τη θεία Λειτουργία. Οι αρχάριοι Μοναχοί της σκήτης τον περικυκλώσανε και του έκαναν διάφορες ερωτήσεις γύρω από την ασκητική ζωή.

 Ένας όμως από τους γεροντότερους Μοναχούς φαίνεται πως φθόνησε και είπε πικρόχολα στον Όσιο:

– Το σκεύος σου, Ιωάννη, είναι γεμάτο δηλητήριο.

– Δίκαιο έχεις, αδελφέ, του αποκρίθηκε ταπεινά ο Όσιος, και κρίνεις μόνο από τα έξω. Τι θα έλεγες άραγε, αν μπορούσες να δεις και τα πιο μέσα;

***

 ΕΓΙΝΕ σύναξι στη σκήτη και πήγε τελευταίος ο Αββάς Μωϋσής. Οι Πατέρες, για να τον δοκιμάσουν, είπαν τάχα μεταξύ τους, αλλά δυνατά για ν? ακουστή:

– Τι γυρεύει ανάμεσα μας τούτος ο Αράπης;

Ο Μωϋσής δέχτηκε σιωπηλά την προσβολή. Έμεινε όμως στη θέσι του ήρεμος.

– Δεν ταράχτηκες καθόλου Μωϋσή; Τον ρώτησαν ύστερα οι Γέροντες.

– Ταράχτηκα, είπε εκείνος ταπεινά, αλλά αγωνίστηκα να μη μιλήσω.

    ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.