kantonopou’s blog

Ο ΑΒΒΑΣ ΠΕΤΡΟΣ κι ο Αββάς Επίμαχος ήσαν  συνασκητές στη Ραϊθώ. Κάποτε, σε μια μεγάλη γιορτή, κάθισαν όλοι οι Μοναχοί να φάγουν σε κοινό τραπέζι στο Κυριακό της σκήτης. Τότε οι Γέροντες κάλεσαν τους δύο Αββάδες στη δική τους τράπεζα. Ύστερα από μεγάλη βία, κάθισε μόνο ο Αββάς Πέτρος.

– Πώς τόλμησες να φας στο τραπέζι των Γερόντων; Τον ρώτησε, σαν έφευγαν για την καλύβα τους, ο Αββάς Επίμαχος.

– Να σου πω, αδελφέ, εξήγησε εκείνος. Αν καθόμουν στο τραπέζι των αδελφών, θα μ? έβλεπαν σαν Γέροντα εκείνοι και θα με τιμούσαν. Ανάμεσα στους Πατέρας όμως, ένοιωθα πως είμαι ευτελέστερος από όλους κι έμεινα ταπεινωμένος.

***

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που του περνούσε το φελόνι, την ημέρα που τον χειροτονούσε Πρεσβύτερο, είπε φιλικά στον Αββά Μωϋσή, τον Αιθίοπα, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας:

– Αϊ Μωϋσή, τώρα έγινες κατάλευκος σαν περιστέρι.

– Από το εξωτερικό κρίνει ο δεσπότης μου ή από το εσωτερικό; Είπε εκείνος ταπεινά.

 Θέλοντας ύστερα να τον δοκιμάσει ο Πατριάρχης, αν έχει πραγματική ταπεινοσύνη, είπε κρυφά στους κληρικούς να τον διώχνουν από το σκευοφυλάκιο. Έτσι μόλις παρουσιάστηκε μέσα, μετά τη Λειτουργία, του φώναξαν όλοι μαζί αποδοκιμαστικά:

– Τι θέλεις εδώ, Αράπη, πήγαινε έξω.

Ένας απ? αυτούς, που κρυφά τον ακολούθησε για να δει αν του κακοφάνηκε, τον άκουσε να μονολογεί:

– Καλά σου κάνανε, μελανέ. Αφού δεν είσαι άνθρωπος, τι γυρεύεις με τους ανθρώπους;

***

ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ σ? εκείνον που τον τιμούν πιο πολύ από την αξία του, λέγει κάποιος Πατήρ. Η ψυχική ζημιά που παθαίνει είναι ανεπανόρθωτη. Ευτυχισμένος εκείνος που καταφρονείται από τους ανθρώπους, γιατί τον περιμένει δόξα στον Ουρανό.

  ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.