kantonopou’s blog

ΤΡΙΑ ολόκληρα χρόνια, λέγουν οι Πατέρες, προσηύχετο ο Όσιος Παμβώ και έλεγε:

– Κύριε, μη με δοξάσεις εδώ στη γη.

 Και τόσο τον εδόξασε ο Θεός για την ταπείνωση του, που το πρόσωπο του έλαμπε σαν τον ήλιο και πολλές φορές δεν μπορούσαν να τον βλέπουν οι συνασκητές  του.

Το ίδιο χάρισμα, να λάμπουν οι μορφές τους, είχαν ο Όσιος Σισώης και ο Αββάς Σιλουανός.

***

ΔΙΗΓΕΙΤΟ ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός για κάποιο Γέροντα Πνευματικό, που είχε μεγάλη φήμη στην πόλη, πως πήγε και κλείστηκε σε μια σπηλιά πολύ βαθειά στην έρημο για ν? αποφύγει τη δόξα των ανθρώπων. Κάποτε τον ειδοποίησαν πως ένας ετοιμοθάνατος φίλος του τον γύρευε να εξομολογηθεί.

– Ας αφήσω να νυχτώσει, συλλογίστηκε ο Γέροντας, για να μη με ιδούν οι άνθρωποι και με τιμήσουν.

Σαν βράδιασε και βγήκε από τη σπηλιά του, δύο Άγγελοι παραστάθηκαν δεξιά κι αριστερά του με λαμπάδες αναμμένες και τον συνόδευαν σ? όλη του την οδοιπορία. Οι κάτοικοι της πόλεως, που είδαν το παράξενο εκείνο φως ? τους Αγγέλους δεν τους έβλεπαν ? βγήκαν από τα σπίτια τους και υποδέχτηκαν τον Όσιο με ζωηρές εκδηλώσεις.

Όσο εκείνος από ταπεινοφροσύνη απόφευγε τη δόξα, τόσο τον τιμούσε ο Θεός.

  ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.