kantonopou’s blog

ΑΛΛΟΤΕ πάλι μήνυσε στον παραπάνω Όσιο ο πατριάρχης πως θα πήγαινε στο κελί του να τον επισκεφθεί και τον παρακαλούσε να τον δεχθεί.

 – Αν δεχτώ την αγιοσύνη σου, του παρήγγειλε ο Όσιος, θα πρέπει ν? αρχίσω να δέχομαι κι όλους τους άλλους που θα έρχονται εδώ. Έτσι θ? αναγκαστώ ν? αφήσω τον τόπο τούτο, που δε θα είναι πια έρημος, και να βρω άλλον απόκρυφο.

Όταν πήρε την απάντηση αυτή ο Θεόφιλος, δεν επεχείρησε πια να ενοχλήσει τον Όσιο.

***

ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ο ευσεβής Έπαρχος της Αλεξανδρείας την καλή φήμη του Αββά Μωϋσέως του Αιθίοπος, ανέβηκε κάποτε στη σκήτη να τον γνωρίσει από κοντά. Σαν το έμαθε όμως εκείνος, έφυγε κρυφά από την καλύβα του και πήγε κατά το έλος. Στο δρόμο συνάντησε τον άρχοντα και την ακολουθία του, που έτυχε να περνάνε από κει. Οι ξένοι, που δεν τον γνώριζαν, τον σταμάτησαν και τον ερώτησαν να τους δείξει την καλύβα του Αββά Μωϋσέως.

– Τί γυρεύετε απ? αυτόν; έκανε μ? αποστροφή ο Γέροντας. Αυτός είναι άνθρωπος μωρός.

Ο άρχοντας λυπήθηκε που είχε κάνει άδικα τόσο κόπο. Όταν έφτασε στην εκκλησία της σκήτης, είπε στους κληρικούς:

– Κάτω στην πόλη λένε τόσα καλά για τον Αββά Μωϋσή, γι? αυτό ξεκίνησα να τον συναντήσω. Μα πριν από λίγο συναντήθηκα μ? ένα Καλόγερο κι έμαθα από λόγου του πως πρόκειται για ανόητο άνθρωπο.

– Τί άνθρωπος ήταν αυτός; Ρώτησαν αγανακτισμένοι οι κληρικοί, που τόλμησε να μιλήσει έτσι για τον Άγιο.

– Ένας μελαμψός Καλόγερος, πολύ ψηλός, με τριμμένα ρούχα.

Οι κληρικοί γέλασαν με την καρδιά τους.

– Αμ αυτός είναι ο Αββάς Μωϋσής.

Ο άρχοντας θαύμασε την ταπεινοσύνη του Γέροντος και γύρισε στην πόλη  ωφελημένος.

   ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.