kantonopou’s blog

Ζούμε σε χρόνια δύσκολα. Οι παλαιοί καλοί καιροί πέρασαν. Οι ημέρες μας είναι πονηρές. Οι καιροί μας είναι κρίσιμοι. Στην εποχή μας τα άνω έγιναν κάτω και τα κάτω άνω. Στις ημέρες μας τα μικρά κατέστησαν μεγάλα και τα μεγάλα μεταβλήθηκαν σε μικρά. Τα εφήμερα αντικατέστησαν τα αιώνια και τα πρόσκαιρα εκτόπισαν τα μόνιμα. Τα υλικά κατενίκησαν τα πνευματικά και τα πνευματικά τάφηκαν στον χώρο της λησμονιάς. Τα ανθρώπινα κατέστησαν θεότητες και ο Θεός περιφρονείται προκλητικά. Η ανθρωπότητα κατακλύζεται απ? τα παφλάζοντα κύματα της αμαρτίας και η αρετή τίθεται υπό αμείλικτο διωγμό. Ο πλανήτης μας με τα απόβλητα του ανθρώπου, συνεχώς μολύνεται και με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στον όλεθρο και την καταστροφή. Τα πολεμικά εργοστάσια νυχθημερόν, πυρετωδώς εργαζόμενα, παράγουν τρομακτικά όπλα μαζικής καταστροφής της ανθρωπότητας. Μεθυσμένος ο άνθρωπος από τα κατορθώματα και τα επιτεύγματα της επιστήμης, μπουχτισμένος από την πληθώρα των υλικών αγαθών, δεν γνωρίζει ούτε τι κάμει, ούτε τι λέγει, ούτε πού πηγαίνει. Σε τίποτε δεν διαφέρει από το άλογο εκείνο, που λαίμαργα πίνει το γάργαρο νερό της πηγής και όταν σβήσει την δίψα του, τότε με τα πέλματά του θολώνει το γάργαρο νερό της πηγής, για να δείξει έτσι τα αισθήματά του και την δύναμή του. Ζει ο άνθρωπος του αιώνος μας, ομολογουμένως, σε μια φρικτή πνευματική κατάσταση, που τα πράγματα μαρτυρούν, πως έχασε από πάνω του κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Λησμόνησε τον προορισμό του. Δεν γνωρίζει πού βρίσκεται. Αγνοεί πού πηγαίνει. Δεν ξέρει πού θα καταλήξει. Όλα του είναι μια πορεία από το άγνωστο στο άγνωστο και για το άγνωστο. Καθολική αμνησία έπαθε ο σύγχρονος άνθρωπος. Διανοητική παράκρουση βαριάς μορφής τον κατέχει. Θρησκευτικό και ηθικό σκοτάδι τον χαρακτηρίζει. Έχασε πλέον την ικανότητα να διακρίνει το άσπρο από το μαύρο, την αλήθεια από το ψέμα, το φως από το σκοτάδι, το ηθικό από το ανήθικο, το δίκαιο από το άδικο, το άγιο από το αμαρτωλό, το πρέπον από το μη πρέπον. Περνά ο άνθρωπος κρίση φοβερή ως πνευματική ύπαρξη. Εκεί που πελαγώνει και τα θαλασσώνει, είναι ο θρησκευτικός και ο ηθικός τομέας. Δούλος και σκλάβος των παθών και των αδυναμιών του ο άνθρωπος λέγει ό,τι  περάσει από το μυαλό του, πηγαίνει όπου θέλει. Κανένας φραγμός. Κανένας περιορισμός. Κανένα «μη» και κανένα «όχι». Τα πάντα ισοπεδώνει η αδίστακτη μπουλντόζα της θελήσεως των ανθρώπων. Ασυδοσία των πάντων. Γι? αυτό και πολλά τα εγκλήματα. Οι γονείς σκοτώνουν τα παιδιά τους και τα παιδιά τους γονείς. Τι φοβερό! Θεέ μου, γίνει ίλεως!

Αδελφοί, η κρίση την οποία περνά ο άνθρωπος σήμερα, είναι αποτέλεσμα της κρίσεως των σχέσεών του με τον Θεό. Οι σχέσεις που έχει ο άνθρωπος με τον Θεό είναι εχθρικές. Η αιτία της δεινής θέσεως του ανθρώπου οφείλεται στην διακοπή των σχέσεων πλάσματος και Πλάστου, ανθρώπου και Θεού. Ο άνθρωπος στην εποχή μας υψώνει το ανάστημά του και κάτω από το υπερήφανο πέλμα του ποδοπατεί τον νόμο του Θεού. Και η κρίση του ανθρώπου γίνεται περισσότερο δεινή όσο ο χρόνος μακραίνει και ο άνθρωπος δεν παίρνει πάραυτα την ηρωική απόφαση να επιστρέψει στον Θεό. Είναι βέβαιο ότι ο άνθρωπος θα ξεπεράσει την κρίση του, αν θέσει σε εφαρμογή το «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου».

 Πηγή :http://www.tv4e.gr/