kantonopou’s blog

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ από τη Θηβαίδα έφεραν αλυσοδεμένο κάποιο δαιμονισμένο σ? ένα Γέροντα Ερημίτη να τον κάνη καλά. Ο Όσιος εξόρκισε το πονηρό πνεύμα να φύγει από το πλάσμα του Θεού.

– Δε βγαίνω, φώναξε εκείνο, αν δε μου πεις πρώτα ποιοι είναι τα ερίφια και ποιοι τα αρνιά, που λέει ο Χριστός.

– Εγώ είμαι από τα ερίφια, αποκρίθηκε ο Γέροντας. ?Όσο για τα αρνιά Του, Εκείνος τα γνωρίζει.

– Η ταπείνωση σου με διώχνει, φώναξε φοβισμένο το δαιμόνια, και βγήκε από τον δυστυχισμένο, που είχε τόσο βασανίσει.

***

ΜΙΛΩΝΤΑΣ για ταπεινοφροσύνη κάποιος σοφός Γέροντας, έλεγε τ? ακόλουθα αξιοπρόσεχτα:

– Όταν βάλεις μετάνοια στον αδελφό σου και ζητήσεις ταπεινά συγχώρηση, διώχνεις παρευθύς κάθε ενέργεια του πονηρού εναντίον σου. Ο μυλωνάς δένει τα μάτια του ζώου που γυρίζει το μύλο για να μη στρέψη και του φάγει το μισθό του. Ας κάνομε κι εμείς το ίδιο. Δένοντας τα μάτια μας με την ταπεινοφροσύνη, δε θα βλέπομε τα λίγα καλά μας έργα για να υπερηφανευόμαστε και να χάνομε το μισθό μας.

Ο Θεός παραχωρεί να μας προσβάλουν καμιά φορά ακάθαρτοι λογισμοί, για να μη υψηλοφρονούμε, αλλά γι? αυτούς και μόνο να κατακρίνομε τον εαυτό μας. Κάτι τέτοιοι λογισμοί γίνονται σκεπάσματα του μικρού καλού που έχομε τυχόν κάνει. Εκείνος που κατηγορεί διαρκώς τον εαυτό του δεν χάνει το μισθό του.

    ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ?.