kantonopou’s blog

·       Ο λόγος γαρ του σταυρού τοις μεν απολυμμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί (α΄ 18).

·       Η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστίν (γ΄ 19).

·       Κύριος γιγνώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιος (γ΄ 20).

·       Καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι (ζ΄ 1).

·       Δια τα πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιο άνδρα εχέτω (ζ΄ 2).

·       Ου φιμώσεις βουν αλοώνα (θ΄8).

·       Οι τα ιερά εργαζόμενοι εκ του ιερού εσθίουσι (θ΄ 13).

·       Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων. Ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων (ι΄ 21).

·       Του γαρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής (ι΄ 26).

·       Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς εγώ Χριστού (ια΄ 1).

·       Ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείττονα (ιβ΄ 31).

·       Ύμνος Αγάπης (ιγ΄ 1-13).

·       Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον.

·       Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

·       Και εάν ψωνίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

·       Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει εν τη αδικία, συγχωρεί δε τη αληθεία.

·       Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

·       Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητεύεται, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι παύσονται. Είτε γνώσις καταργηθήσεται…  νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη.

·       Αι γυναίκαι υμών εν τας εκκλησίας σιγάτωσαν. Ου γαρ επιτρέπεται αυταίς λαλείν, αλλ?  υποτάσσεσθαι καθώς ο νόμος λέγει (ιδ΄ 34).

·       Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω (ιδ΄ 40).

·       Αισχρόν γαρ εστίν γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν (ιδ΄ 35).

·       Χάριτι δε Θεού ειμί ο ειμί (ιε΄ 10).

·       Μη πλανάσθε? φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί (ιε΄ 33).

·       Η ανάστασις των νεκρών σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία. Σπείρεται σώμα ψυχικόν και εγείρεται σώμα πνευματικόν (ιε΄ 42).

·       Σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύναται, ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν (ιε΄ 50).

·       Εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι και ημείς αλλαγησόμεθα (ιε΄ 52).