«Δώστε μας τον Σωτήρα…»
Συγγραφέας: kantonopou στις 26 Δεκεμβρίου, 2008
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ. Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Υ
Και πάλι Χριστούγεννα. Γύρισε ο τροχός του χρόνου και σταματάμε για μιά ακόμα φορά στην ημέρα την ξεχωριστή. 25 Δεκεμβρίου 2008 . Ετοιμασίες, φώτα, αγορές, και όλα εκείνα τα οποία, κατά την κρίση μας, θα μας βοηθήσουν, να γιορτάσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο. Είπα κατά την κρίση μας. Γιατί αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Τα Χριστούγεννα και η κάθε εορτή της Εκκλησίας μας είναι ένας πνευματικός σταθμός ή αν θέλετε καλύτερα ένα γεγονός βιούμενο κάθε ημέρα. Ποιο είναι όμως το νόημα, η ουσία, το μήνυμα της Εορτής; Μία λέξη θα είπω πού περικλείει το βάθος της υποθέσεως. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. Ο Θεός ανάμεσά μας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Πήρε σάρκα και οστά. Για να σώσ? τον άνθρωπο και να «ανακαινίσ? την σύμπασαν κτίσιν». Για να κατοικήσ? στις καρδιές μας. Να μείν? μόνιμα εντός ημών, εφ? όσον βεβαίως το θελήσουμε. Τι ωραίο πράγμα! Δώρο Θεού η ελευθερία. Εφ? όσον του ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού μας, της κοινωνίας μας, της καρδιάς μας.
Ρίξτε μιά ματιά, όμως, στην πραγματικότητα. Είναι τόσο τραγική. Αν θελήσουμε να παραδεχτούμε την αλήθεια και δεν κρυπτόμεθα πίσω από το δάκτυλό μας, θα τρομάξουμε για τα ανθρώπινα «κατορθώματα» και την συμφορά πού έχει επιφέρει σε μάς τούς ίδιους και την κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, η πείσμων άρνηση μας να ακούσουμε του ουρανού το μήνυμα και να δεχτούμε τον Σωτήρα. Ο σαρκικός, ο βοσκηματώδης βίος, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας συνεπήρε και μας απέκοψε από την πατρική, την πνευματική εστία, με όλα τα επακόλουθα πού επιφέρει αυτή μας η στάση.
Διερωτώμεθα, γιατί άραγε τόση ακαταστασία στον κόσμο; Τόση βία; Πόλεμοι; Τόσο μίσος; Και άλλα όμοια; Και προσπαθούμε να δώσωμε απαντήσεις. Τον τελευταίο καιρό και στην δική μας, την ελληνική κοινωνία, γιατί τέτοιος ξεσηκωμός; Τι φταίει; Για το θέμα αυτό καταναλώνεται πολλή φαιά ουσία, ειδικοί βγαίνουν επί ημερονυκτίου βάσεως στα λεγόμενα και καθιερωμένα πλέον, τηλεοπτικά παράθυρα για νά εξηγήσουν τα φαινόμενα, αφού κάνουν τις σχετικές διαπιστώσεις. Φρικιά πας έμφρων άνθρωπος από όσα ακούονται και τουλάχιστον ανησυχεί για τα μετά ταύτα, αφού είναι πλέον κοινή η διαπίστωση ότι η κοινωνία είναι πνευματικά παράλυτη και το οποίο σύστημα είναι αδύνατο ή ανίκανο να θεραπεύσ? την όποια κρίση.
Γιατί; Γιατί λείπει Εκείνος, ο Θεός. Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται. Ήλθε ο Θεός. Έρχεται. Κρούει την θύρα. Παρακαλεί και ικετεύει. Ποιός ; Ο Θεός! Και μείς απαντάμε: «Θεέ τραβήξου από κοντά μας, σκιάχτρο του νου και της ψυχής, για σε τα λόγια τα δικά μας, δεν είναι λόγια προσευχής».
Ένστασις. Από την κοινωνία, από τον σύγχρονο τεχνοκράτη άνθρωπο. Το ξέραμε. Παπάς είσαι, τι θα πής! Τα ίδια κάθε φορά. Λείπει ? Χριστός. Το έχομε ξανακούσει. Μη μας ενοχλείς άλλο. Απάντησις: Μα δεν σας ενοχλεί εκείνος πού λέγει την αλήθεια. Η αλήθεια σας κρίνει, μας κρίνει όλους. Και η αλήθεια είναι πολύ πικρή, είναι οδυνηρή. Σκοτώσαμε το Θεό. Ειδωλοποιήσαμε τον εαυτό μας. Γκρεμίσαμε τις αξίες. Κλονίσαμε την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, γιατί τούς απαξιώσαμε. Διαλύσαμε την οικογένεια. Κλονίσαμε συθέμελα το γάμο. Διασαλεύσαμε το οικοδόμημα της παιδείας. Σκοτώσαμε την ελπίδα. Την ελευθερία του Θεού, το ωραιότερο δώρο του ουρανού, τη βαφτίσαμε ετσιθελισμό τουτέστιν ασυδοσία. Κλείσαμε τα μάτια για την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Λέμε ψέματα στα παιδιά. Τούς αποκρύπτουμε, ότι η ζωή αυτή είναι πρόσκαιρη. Τούς κρύψαμε τον ουρανό.
Μη ρωτάτε, λοιπόν, γιατί υπάρχουν τόσες αντιδράσεις. Μη ρωτάτε για το ποιός δίνει τη δυνατότητα, το έναυσμα για τη βία και τις ταραχές, για τις δολοφονίες αθώων υπάρξεων, για τις καταστροφές. Μην ψάχνετε να βρήτε ποιός οπλίζει ψυχές και χέρια για να γκρεμίσουν ένα ψεύτικο κόσμο. Εμείς. Εμείς οι ίδιοι. Ποιό παιδί δεν θα ξεσηκωθή όταν του κρύψουν την αλήθεια; Όταν από την στιγμή της γέννησής του, του πουν ψέματα για τούς γονείς του; Όταν του κρύψουν τούς λόγους της υιοθεσίας. Όταν του πουν πως πέθανε ο πατέρας του ενώ εκείνος ζει, ότι δεν υπάρχει η μητέρα του ενώ εκείνη δρα και κινείται σ?αυτόν τον κόσμο;
Κάποια στιγμή θα πληροφορηθή θα βρή μόνο του την αλήθεια. Και τότε αλοίμονο. Η ταραχή θα είναι μεγάλη. Και οι συνέπειες φρικτές. Ε, αυτό συμβαίνει και τώρα. Τα παιδιά μας κατάλαβαν το ψέμα και διαμαρτύρονται. Αντιδρούν γιατί βλέπουν άτι η ζωή τους δεν στηρίζεται σε άσειστες βάσεις. Στρέφονται εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι ενώ μπορούσαν, δεν ηθέλησαν να τούς δώσουν το φως, τα εφόδια της ζωής. Και τώρα φωνάζουν. Με μία απεγνωσμένη φωνή. Με μιά κραυγή πρωτόγνωρης αγωνίας.
Μήπως προφτάσουν και Τον βρουν. Εκείνον, πού Τον σκότωσαν οι μεγάλοι. Με την αμαρτωλή ζωή, με την εγωιστική διάθεση, με την ειδωλοποίηση της ύλης, με την εμπορικοποίηση της ψυχής. Αηδίασαν από τα ψεύτικα λαμπιόνια, από τις πλάνες χαρές, από τις πρόσκαιρες σαρκικές και στομαχικές ηδονές. Από το φραπέ, και το τσιγάρο. Από την ανέμελη ζωή. Λιθοβολούν τό ψεύτικο σύστημα. Τραβούν τούς ψεύτικους ανδριάντες για να τούς ρίξουν κατά γης και να τούς συντρίψουν με πάταγο, για να ακουστή η φωνή τους. Εκείνη η φωνή πού βγαίνει από την πληγωμένη ψυχή τους, την ματωμένη καρδιά τους. «Πού εστίν ο τεχθείς Σωτήρ του Κόσμου; » Τι τον κάνατε; Πού τον κρύψατε; Γιατί δεν μας το είπατε, ότι εγεννήθη για μας; Γιατί «σκοτώσατε» τον Πατέρα μας; Γιατί σκοτώσατε τις ελπίδες μας; Γιατί δηλητηριάσατε την ύπαρξη μας; Γιατί μας μάθατε μόνο να τρώμε και να διασκεδάζουμε και δεν μας είπατε τίποτα, ότι μέσα σ?αυτό το σώμα υπάρχει η ψυχή;
Τώρα το καταλάβαμε! Δώστε μας τον Σωτήρα. Και αν δεν μπορείτε εσείς, δείξτε μας το δρόμο. Θα βιαστούμε, θα τρέξουμε. Θα σας παρατήσουμε, να ζήτε με τις αυταπάτες σας. Είστε υποκριτές. Ζήστε εσείς μέσα στο ψέμα. Εμείς θέλουμε την ελευθερία!
(Απόσπασμα από το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου. )
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.