kantonopou’s blog

Στον τοίχο που ανατρίχιασε κι όλη μου την αφή γύρισε πίσω ιστορημένη σε άλογο κόκκινο άκουγα τον καλπασμό τλακ-τλακ μέσα στον άλλο κόσμο:

– Ε που πας Γυναίκα με το μυτερό καπέλο και άλλο δεν αντέχω

– Στις τζιτζιφιές τις κόκκινες πηγαίνω και στα κρεμαστά νερά που βαφτισμένον σ’ έχω

– Έφτασαν άνθρωποι κακοί κι από τα χρόνια μου έκλεψαν μια μέρα

– Είναι ο αέρας περαστός εκεί και μένουν οι κακοί από πέρα

– Δώσε φιλάκι του Χριστού στο πιο μικρό λουλούδι πες να με θυμάται

– Πως μίκρυνε θα πω η αυλή και το παιδί που σ’ έκοψε κοιμάται

– Μαστόροι εσείς και παραγιοί φέρτε μου έναν κουβά με ασβέστη

– Κι εγώ πηγαίνω του Θεού να πω Γειά κι αληθώς Ανέστη.

* * *