kantonopou’s blog

 Τα Χριστούγεννα είναι η Θεοφανία. Γιατί, όπως γράφει ο Απ. Παύλος «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί » δηλ. ο Θεός γεννήθηκε ως άνθρωπος, άνθρωπος σαν και μας από σάρκα και αίμα, αλλά χωρίς να παύσει να είναι και Θεός.
Βέβαια όσοι υποστήριζαν ή και υποστηρίζουν, μέχρι σήμερα, την Πλατωνική άποψη ότι δηλ. ο «Θεός ανθρώποις ου μείγνυται» διαψεύτηκαν πανηγυρικά, γιατί με την ενανθρώπηση του Λόγου, του Χριστού, ο Θεός όχι απλώς «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», αλλά και διότι, όπως γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος «γένος εγένετο εν, Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος».  Όσοι προσπαθούν ή απαιτούν να ερευνήσουν και να κατανοήσουν με το λόγο (με τη λογική), όσα ανήκουν στη σφαίρα την υπέρ λόγον, δεν είναι δυνατόν να δεχτούν την άσπορο και εξ «απειράνδρου» κόρης, της Παρθένου Μαρίας, σάρκωση και γέννηση του Θεού ? Λόγου, του Ιησού.
Όσοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Δημιουργού Θεού και στην παντοδυναμία Του, δεν πιστεύουν και στην αλήθεια της πίστης μας ότι «όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξης».  Δηλ. όπου θέλει ο Θεός οι φυσικοί νόμοι καταλύονται και πραγματοποιείται το θαύμα.
Αυτή την αλήθεια διατυπώνει και ο Ιερός Χρυσόστομος όταν λέει: «Βλέπω τη μητέρα, αντικρίζω το παιδί, όμως τον τρόπο της γέννησης του Θεού ? Λόγου δεν τον καταλαβαίνω. Νικιέται ο φυσικός νόμος, νικιέται κι η τάξη του κόσμου, όπου η βούληση εκφράζεται του Θεού».
Ο πεπερασμένος από τη φύση του ανθρώπινος νους δε μπορεί να συλλάβει και να ερμηνεύσει το υπερφυές θαύμα της ενανθρώπησης του Θεού ? Λόγου, παρά μόνο με την καθαρή από κάθε ρύπο αμαρτίας ψυχή, με την πίστη, τη συντριβή του εγωϊσμού και τη μετάνοια.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη μεθοδολογία: «προκειμένου να βρούμε τον Θεό, είναι απαραίτητο να τον ζητήσουμε. Για να τον ζητήσουμε πρέπει να τον γνωρίσουμε. Αλλά για να τον γνωρίσουμε πρέπει να τον αγαπήσουμε. Προηγείται η αγάπη, έπεται η γνώση, τη γνώση ακολουθεί η ζήτηση και ακολουθεί η εύρεση».
Πρώτη και βασική προϋπόθεση να γνωρίσει κανείς το Θεό είναι η ΑΓΑΠΗ, γιατί «ο Θεός αγάπη εστί και ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν».
Και ο Θεός της αγάπης την προαιώνια απόφασή Του να λυτρώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας, την πραγματοποιεί «όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου».
Όταν ήρθε ο κατάλληλος χρόνος ?ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να θεώσει τον άνθρωπο? (Μέγας Αθανάσιος).
Αυτή την επανθρώπιση του Θεού ? Λόγο, την φανέρωση του Θεού εν σαρκί, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός τη χαρακτηρίζει σαν το μυστήριο το όντως «πάντων των καινών (καινούριο), καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον», γιατί ο Αιώνιος και Άναρχος και Απρόσητος και Ακατάληπτος, αλλά φιλάνθρωπος Θεός κατέβηκε στον κόσμο μας και «εφανερώθη εν σαρκί». Διότι Αυτός που δημιούργησε τον κόσμο εκ του μηδενός. Αυτός που δημιούργησε τα όντα και τα κτίσματα, τώρα Αυτός ο ίδιος γίνεται κτίσμα, γίνεται δημιούργημα, γίνεται άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο «κατά χάριν Θεό».
«Ο μονογενής Υιός του Θεού, λέει ο Χρυσόστομος, κατέβηκε στη γη, για να μας ανεβάσει ψηλά και να μας κάνει ανώτερους και από τους ουρανούς».
Για την ορθόδοξη θεολογία η οικονομία της σαρκώσεως βρίσκει την ισχυρότερη και πραγματικότερη έκφρασή της στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Ο καθαγιασμός του άρτου και του οίνου και η μεταβολή τους σε σώμα και αίμα Χριστού είναι μία νέα πράξη ενανθρωπήσεως του Λόγου.
Μεταλαμβάνοντας του αγίου σώματος και του τίμιου αίματος του Χριστού, μέσα στον ιερό χώρο της Εκκλησίας μας, που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, γινόμαστε ?σύσσωμοι και σύναιμοι? δηλ. ενώνεται το αίμα μας με το αίμα του Κυρίου και το σώμα μας με το σώμα ΤΟΥ και τότε ο Χριστός κατασκηνώνει μέσα μας.
Άλλωστε ο ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι: ?ο τρώγων μου τη σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καιγώ εν αυτώ? (Ιωαν. 6, 56). Χωρίς τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο εορτασμός των Χριστουγέννων θα είναι επιδερμικός.
Η Εκκλησία μας με τα ιερά αναγνώσματα και τα υπέροχα τροπάρια προσπαθεί να μας μεταφέρει νοερά στη Βηθλεέμ για να προσκυνήσουμε το σαρκωμένο από άπειρη αγάπη και συγκατάβαση Υιό του Θεού, τον αληθινό Θεό και αληθινό άνθρωπο. Μας καλεί σε μια πνευματική πορεία μέσα στη νύχτα που μας περιζώνει, με όλες τις πίκρες και τις αγωνίες μας, μ΄ όλα τα δάκρυα και τις ανησυχίες για την παγκόσμια οικονομική κρίση, την ανεργία και την έλλειψη από πολλούς συνανθρώπους μας των αναγκαίων υλικών αγαθών, για να φτάσουμε σαν τους μάγους κάποτε κι εμείς στη συνάντηση με το θείο βρέφος της Βηθλεέμ.
Δυστυχώς με θλίψη διαπιστώνουμε ότι ενώ έχουμε οι άνθρωποι τη δυνατότητα να γίνουμε κοινωνοί των απείρων χαρίτων και δωρεών τις οποίες προσφέρει η συντελεσθείσα υπό του Θεανθρώπου ένσαρκως οικονομία, οι περισσότεροι από τους χριστιανούς περί «άλλα τυρβάζουμε και μεριμνούμε». Όλα τ άλλα, χρήμα, δόξα, διασκέδαση, προβλήματα οικογενειακά, απορροφούν το ενδιαφέρον μας, εκτός από το ένα, που το έχουμε απόλυτη ανάγκη, δηλ. τη σωτηρία μας και την ένωσή μας με το Χριστό.
Οι περισσότεροι χριστιανοί μένουμε στα φαινομενικά στοιχεία της γιορτής των Χριστουγέννων, γιορτάζουμε δηλ. τα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, γι αυτό όταν τελειώσουν οι γιορτές, όταν το γυμνό πια χριστουγεννιάτικο δέντρο μείνει πεταμένο στο πεζοδρόμιο για να το πάρει ο σκουπιδιάρης, όταν σβήσουν τα φώτα και τελειώσουν τα ρεβεγιόν, τότε δε μένει τίποτε στην ψυχή μας.
Τότε νιώθει κανείς πως όλος αυτός ο γιορταστικός θόρυβος δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα από τα πολλά παυσίπονα με τα οποία οι άνθρωποι της εποχής μας προσπαθούν να επικαλύψουν τη βαθιά υπαρξιακή μοναξιά τους, την ταραχή και το άγχος που χαρακτηρίζουν το σημερινό άνθρωπο, τη σύγχυση των αξιών και την έλλειψη νοήματος στη ζωή.
Να δώσει ο Θεός τούτα Χριστούγεννα να γιορτάσουμε  «εν πνεύματι και αληθεία» το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού ? Λόγου και μαζί με τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο να επαναλάβουμε τον εξαίσιο ύμνο των Χριστουγέννων.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε· ·
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε·
Χριστός επί γης, υψώθητε· ·
Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη
και εν ευφροσύνη
αναμνήσατε λαοί
ότι δεδόξασται. Πηγή:http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=10&pid=10284