ΩΡΑΙΟΙ ΟΙ ΠΟΔΕΣ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗΝ
Συγγραφέας: kantonopou στις 15 Νοεμβρίου, 2014
Η εποχή μας είναι γεμάτη από κακές ειδήσεις. Ακόμη και αυτές που θεωρούνται καλές έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την υλική διάσταση της ζωής. Οι άνθρωποι παίρνουμε πληροφορίες για την οικονομία, για τις υποχρεώσεις μας έναντι του κράτους, για τις απόψεις των κάθε λογής ταγών, όπως επίσης και για την ζωή των διάσημων προσώπων. Την ίδια στιγμή οι ειδήσεις είναι διανθισμένες με πλήθος φωτογραφιών, κατά το δόγμα «μία εικόνα χίλιες λέξεις». Αληθινά καλή είδηση δύσκολα ακούμε. Ακόμη κι όταν έρχεται, έχει να κάνει με τα συμφέροντά μας. Οι ειδήσεις συνήθως στις μέρες αποπνέουν μία γεύση θανάτου.
Για την Εκκλησία η αληθινά καλή είδηση είναι το Ευαγγέλιο και ο ευαγγελισμός των ανθρώπων. Είναι η είδηση που δίνει ζωή και δεν ξεγελά απλώς τον θάνατο, ούτε τον διατυμπανίζει σα να μην υπάρχει άλλη οδός. Και η ζωή δεν έχει να κάνει με την καθημερινότητα και την διαχείρισή της, αλλά με τον τρόπο που η καθημερινότητα γίνεται όντως ζωή. Και αυτό το δίνει το Ευαγγέλιο και οι ευαγγελιστές του. «Ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά» (Ρωμ. 10,15). Πόσο όμορφος είναι ο ερχομός αυτών που φέρνουν την χαρμόσυνη είδηση για την ειρήνη, τη χαρμόσυνη είδηση για τα αγαθά. Διότι η όντως ζωή είναι η εντός μας ειρήνη, η όντως ζωή είναι τα αγαθά της ανάστασης και της αγάπης.
Οι πολλοί των ανθρώπων θεωρούν μία τέτοια αναγγελία ουτοπία, μία διατήρηση του παρελθόντος, η οποία δεν έχει νόημα στο παρόν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να είναι μία κατάσταση που αφορά στο μεταφυσικό μας μέλλον, στην έξοδό μας από αυτόν τον κόσμο. Τα πάντα για τον σύγχρονο άνθρωπο έχουν να κάνουν με το παρόν, με το εδώ και τώρα. Το παρελθόν είναι χρήσιμο μόνο ως φολκλόρ. Ως μία ανάμνηση η οποία δεν είναι κακό να υπάρχει, αλλά που δεν μπορεί να νοηματοδοτήσει το σήμερα. Έτσι, η όποια καλή είδηση αφορά στο Ευαγγέλιο, υφίσταται για τους τέσσερις τοίχους του ναού ή για την μειοψηφία που εξακολουθεί να δίνει σημασία σε τέτοια γεγονότα.
Κι όμως, όντως «ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνην». Διότι η καλή είδηση έχει να κάνει με την ύπαρξη του ανθρώπου και δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα μέλλον που συνήθως το βλέπουμε όλοι μακριά. Η καλή είδηση μπορεί να αναμορφώσει το παρόν. Η ειρήνη που φέρνει το Ευαγγέλιο είναι καρπός της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές μας και την ίδια στιγμή έχει να κάνει με την νήψη, την νηφαλιότητα, την εγρήγορση του νου μας, ο οποίος παλεύει εναντίον των παθών, να μην θολώσουν την κρίση μας, να μην μας απομακρύνουν από τον συνάνθρωπο, να μην αφήσουν να ψυγεί η αγάπη μας για εκείνους. Ακόμη και στις περιπτώσεις που οι άλλοι δεν θέλουν να είμαστε οι πλησίον τους, ακόμη και όταν μας αδικούνε, η παρουσία της ειρήνης του Χριστού γίνεται τρόπος υπομονής και αγώνα, πραότητας και συγχωρητικότητας και μας δίνει την ευκαιρία να μπορούμε να γευόμαστε τον τρόπο της Βασιλείας του Θεού. Αυτό δεν αποκτάται μαγικά, αλλά δίνεται ως συνέργεια της χάριτος του Θεού σε εκείνους που αποδέχονται το ευαγγέλιο της ειρήνης και θέλουν να αγωνιστούν να το κρατήσουν στη ζωή τους.
Η καλή είδηση έχει να κάνει με την χαρά της πίστης. Το να είσαι χριστιανός σήμερα είναι φαινομενικά για τα δεδομένα του κόσμου μία χαμένη υπόθεση σε ό,τι αφορά στην αποδοχή από τους άλλους, σε ό,τι αφορά στη λογική των δικαιωμάτων μας, στην λογική της ικανοποίησης των επιθυμιών μας. Χριστιανός είναι αυτός που καλείται να πει ΟΧΙ σε ό,τι συνήθως στους πολλούς δίνει χαρά και νόημα. Είναι αυτός που καλείται να ταλαιπωρήσει την ύπαρξή του με τη νηστεία και την προσευχή, με την μνήμη του Θεού, με την αγάπη εκεί όπου υπάρχει μίσος και αλληλοσπαραγμός, με την κλήση του να αντέχει εν υπομονή στην επιθετικότητα και τις κραυγές. Κι όμως, αυτός ο δρόμος και ο τρόπος του χριστιανού είναι τρόπος χαράς, όχι γιατί ο χριστιανός γίνεται ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει πίκρες και δυσκολίες και δεν σκέφτεται ανθρώπινα, αλλά διότι τον επισκιάζει η χάρις του Θεού, τον επισκιάζει η αγάπη του Θεού και μέσα από αυτήν λαμβάνει την χαρά. Και είναι όμορφη αυτή η χαρά. Όχι διότι ο χριστιανός προσδοκά απλώς σε μία μελλοντική αμοιβή, αλλά διότι νιώθει ότι ανήκει στο Θεό, είναι τέκνο Θεού και φωτός και για την αγάπη του Θεού μπορεί και αξίζει να αντέξει.
Η καλή είδηση έχει να κάνει με την υπέρβαση της προσκόλλησης στα αγαθά του κόσμου τούτου. Από τα υλικά αγαθά τα οποία μας ανήκουν και τα οποία δεν βρίσκεται εύκολα κάποιος που να θέλει να τα στερηθεί, μέχρι την καλή φήμη, το όνομά μας, τα παιδιά μας, τους δικούς μας ανθρώπους, τα έργα μας, τον ίδιο μας τον εαυτό τελικά. Όλα είναι ευλογία του Θεού, εφόσον με τιμιότητα και σεβασμό στις εντολές Του έχουν αποκτηθεί ή μας έχουν δοθεί, όμως τίποτε δεν μας ανήκει πραγματικά. Είμαστε διαχειριστές των αγαθών και μας δίδονται τόσο για να αισθανόμαστε οι ίδιοι πλησίον των συνανθρώπων μας και να μπορούμε να το δείχνουμε, αλλά και την ίδια στιγμή για να μπορούμε να δοξολογούμε το Θεό που δεν μας αφήνει, πρωτίστως όμως για να γίνονται αφορμή υπέρβασης, που έγκειται στην ελευθερία από την δέσμευση σ’ αυτά χάριν της πίστης στο Θεό. Κι αυτό είναι εφικτός χάρις στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας, κυρίως όμως χάρις στην πεποίθηση ότι η ζωή μας ανήκει στα χέρια του Θεού.
Το ευαγγέλιο της ειρήνης και των αγαθών δεν είναι απλώς ένα βιβλίο, που μας άφησαν εκείνοι που εργάστηκαν για το Θεό ως παρακαταθήκη. Είναι ο σύνολος τρόπος ζωής τους, το βίωμά τους, ο λόγος τους, οι πράξεις τους, οι κινήσεις τους, η αίσθηση ότι τα όσα το ευαγγέλιο καταγράφει δεν είναι θεωρία, αλλά ζωή μεταμορφούμενη σε ζωή Χριστού. Είναι αυτός που έζησε ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Ακούγοντας τη φωνή του Χριστού εγκαταλείπει ό,τι είχε ως προσκόλληση στην καρδιά του και Τον ακολουθεί. Αναμορφώνει το παρόν του και αγωνίζεται για να ακουστεί το μήνυμα του Ευαγγελίου στο παρόν των ανθρώπων. Και κρατά ζωντανή τη χαρά της πίστης στη ζωή και τον θάνατο, στις ταλαιπωρίες και τις επιτυχίες. Στην μοναξιά και στην κοινωνικότητα. Σε κάθε στιγμή της ζωής, ακόμη και στο μαρτύριο.
Η ύπαρξη της Εκκλησίας τελικά και ο τρόπος ζωής που αυτή διακηρύττει στα πρόσωπα των αγίων της, αλλά και όλων όσων αγωνίστηκαν και εξακολουθούν να αγωνίζονται αφήνοντας τον Χριστό να εισέρχεται στην καρδιά τους, ακόμη και με τις πτώσεις, τις απογοητεύσεις, τους λογισμούς που ο πονηρός, ο κόσμος και οι άλλοι αφήνουν να ενσπείρονται στις καρδιές, αποτελεί την καλή είδηση που δεν θα ακουστεί στα Μέσα Ενημέρωσης, που δεν θα συζητηθεί στην διαχείριση της καθημερινότητάς μας, αλλά που θα αφήνεται μυστικά και φανερά να υιοθετηθεί από όλους όσους ζητούν Αυτόν «του οποίου έστι χρεία»: τον Χριστό.
Κέρκυρα, 16 Νοεμβρίου 2014
Μνήμη του αποστόλου και ευαγγελιστή Ματθαίου
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.