Περί του φθόνου (Ι. Χρυσόστομος).
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Ιουνίου, 2014
«Είναι φοβερό πράγμα ο φθόνος και γεμάτος από υποκρισία. Αυτός γέμισε την οικουμένη από αμέτρητα κακά· εξ αιτίας αυτού του νοσήματος τα δικαστήρια είναι γεμάτα από κατηγορούμενους· από αυτό γεννάται η επιθυμία για την δόξα και τα χρήματα· από αυτό η φιλαρχία και η υπεροψία, εξ αιτίας αυτού οι δρόμοι είναι γεμάτοι από μιαρούς ληστές και η θάλασσα από πειρατές· εξ αιτίας αυτού διαπράττονται οι φόνοι σε όλο τον κόσμο· εξ αιτίας αυτού το ανθρώπινο γένος έχει διαιρεθεί· όποιο κακό και αν δεις θα διαπιστώσεις ότι από φθόνο προέρχεται· αυτό το κακό έχει εισχωρήσει και στις εκκλησίες· αυτό μέχρι σήμερα προξένησε αμέτρητα κακά· αυτό γέννησε την φιλαργυρία· αυτή η νόσος ανέτρεψε τα πάντα και διέφθειρε το δίκαιο, διότι λέγει ‘’Τα δώρα τυφλώνουν τους οφθαλμούς των σοφών και σαν φίμωτρο στο στόμα διαστρέφουν τους ελέγχους’’ (Σοφία Σειράχ 20,29). Αυτό κάνει τους ανθρώπους από ελεύθερους δούλους· για αυτό καθημερινά μιλάμε και τίποτα επί πλέον δεν γίνεται. Γινόμαστε χειρότεροι από τα θηρία, αρπάζουμε τα των ορφανών, απογυμνώνουμε τις χήρες, αδικούμε τους φτωχούς, και επισωρεύουμε συμφορές πάνω σε συμφορές. ‘’Αλίμονο, διότι χάθηκε ο ευσεβής από την γη’’ (Μιχαίας 7,2). Και εμείς πρέπει να θρηνούμε εις το εξής, μάλλον αυτό πρέπει να λέμε καθημερινά. Τίποτα δεν κερδίζουμε από τις προσευχές, τίποτα με τις συμβουλές και τις παραινέσεις· υπολείπεται άρα να θρηνήσουμε. Αυτό και ο Χριστός έκανε· μετά από τις πολλές παραινέσεις του προς την Ιερουσαλήμ, επειδή εκείνοι δεν αποκόμιζαν κανένα κέρδος, δάκρυσε για την πώρωσή των· αυτό κάνουν και οι προφήτες· αυτό ας κάνουμε και εμείς τώρα. Είναι πλέον καιρός για θρήνους και δάκρυα και οδυρμούς. Είναι κατάλληλη στιγμή να πούμε και εμείς τώρα· ‘’Καλέσατε τις θρηνούσες και αποστείλατε προς τους σοφούς ανθρώπους και να αναγγείλουν αυτό’’ (Ιερεμίας 9,17). Ίσως έτσι να μπορέσουμε να θεραπεύσουμε την ασθένεια εκείνων που κτίζουν λαμπρές οικίες, εκείνων που αποκτούν τους αγρούς με αρπαγή. Είναι κατάλληλη στιγμή για θρήνους, αλλά συνοδέψτε με στους θρήνους και σεις οι γυμνοί και αδικημένοι· στους θρήνους σας προσθέσατε και τα δάκρυά μου. Όμως ας μη θρηνήσουμε τους εαυτούς μας, αλλά ας θρηνήσουμε εκείνους· δεν αδίκησαν εσάς, αλλά τους εαυτούς τους οδήγησαν στην απώλεια, διότι εσείς μεν έχετε αντί της αδικίας την ουράνια Βασιλεία, ενώ εκείνοι αντί κέρδους την γέεννα. Για αυτό είναι προτιμότερο να αδικείται κανείς και να μην αδικεί».
Ι. Χρυσόστομος, ΕΠΕ 14, σελ. 245- 247
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.