kantonopou’s blog

Αυτή η διενέργεια δημοψηφισμάτων πού γίνονται δήθεν γιά να ακουστεί η φωνή τού δύστυχου λαού, έχει καταντήσει ένα ανεκδιήγητο καί συνεχές θέατρο υποκρισίας. Από τήν μία πλευρά ζητούν τάχα την γνώμη τού λαού, καί από την άλλη πλευρά όταν δεν τούς βγαίνουν τα κουκιά σύμφωνα με το “Ευρωπαϊκό σχέδιό τους”  προσπαθούν με διάφορες παρατάσεις, αναβολές, πιέσεις, καί γιατί όχι καί πτώσεις κυβερνήσεων, νά επαναληφθεί το δημοψήφισμα περιμένοντας ένα άλλο, δικό τους αποτέλεσμα σύμφωνα καί με τίς πιέσεις πού στόν ενδιάμεσο χρόνο εξάσκησαν… Αυτή δυστυχώς είναι η Ευρώπη σήμερα, μακρυά από τήν Δικαιοσύνη τού Θεού, αλλά καί από την ντροπή τών ανθρώπων ! Στρασβούργο Το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι κομισάριοι της Ε.Ε. μετά την άρνηση των Ιρλανδών να επικυρώσουν την, για πολλούς, δυσνόητη, Συνθήκη της Λισαβόνας, αποκαλύφθηκε χθες στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου όλοι προσπαθούσαν να πείσουν όλους, ότι η διαδικασία επικύρωσης της νέας Ευρωσυνθήκης πρέπει να συνεχιστεί. Από την αρχή της κουβέντας και ύστερα από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του Συμβουλίου και της Επιτροπής, φάνηκε ότι οι ευρωβουλευτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με το δίλημμα:Είτε να αποδεχτούν ότι μετά το «όχι» των Ιρλανδών υπάρχει νομικό κενό στη Συνθήκη της Λισαβόνας κι αυτή είναι πλέον μια νεκρή συνθήκη, είτε να σεβαστούν το δικαίωμα και των υπόλοιπων εννέα κρατών-μελών της Ενωσης να επικυρώσουν τη Συνθήκη μέσα από τα εθνικά τους Κοινοβούλια.  

 Πώς σχολίασαν το Ιρλανδικό «όχι»…

Ζοζέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο πρόεδρος Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Δεν μπορούμε να εξάγουμε βιαστικά συμπεράσματα για το επόμενο βήμα. Οφείλουμε να αφιερώσουμε ικανό χρόνο, ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση κατάλληλη για την Ιρλανδία. Δεν πρέπει, όμως, να καθυστερήσουμε». Χοσέ Λουίς Θαπατέρο πρωθυπουργός Ισπανίας «Η Ιρλανδία πρέπει να αντιληφθεί ότι το ?όχι? της δεν μπορεί να διακόψει την πορεία επικύρωσης του κειμένου της Λισσαβώνας. Οι Ιρλανδοί πρέπει να σεβασθούν τη βούληση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων. Δεν βρισκόμαστε ενώπιον ευρωπαϊκής παράλυσης». Μπράιαν Κάουεν πρωθυπουργός Ιρλανδίας «Είναι πολύ νωρίς για προτάσεις. Εγκαινίασα γύρο συνομιλιών, ώστε να βρεθεί λύση, που θα διασφαλίσει ότι η Ιρλανδία θα συνεχίσει να διαδραματίζει ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η αρνητική μας ψήφος δεν ήταν ψήφος κατά της Ευρώπης». Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ ευρωβουλευτής, Πράσινοι «Η άρνηση των Ιρλανδών δεν μπορεί να υποβαθμισθεί. Αποκαλύπτει την κρίση πολιτικών αξιών, που μαστίζει όλα τα κράτη και οδηγεί τους πολίτες να ταυτίζουν την ευρωπαϊκή ιδέα με το νεο-φιλελευθερισμό». Πίτερ Μάντελσον επίτροπος Εμπορίου της Ε.Ε. «Οι Ιρλανδοί πολέμιοι της συνθήκης της Λισσαβώνας προέβαλαν ψευδή επιχειρήματα, για την άμβλωση και την εθνική ανεξαρτησία. Ο κοπετός φημών, που απευθύνονταν στις προκαταλήψεις και τους φόβους των ψηφοφόρων, συνεισέφερε στο ιρλανδικό ?όχι?». Αγκελα Μέρκελ καγκελάριος Γερμανίας «Η συνθήκη της Λισσαβώνας πρέπει να επικυρωθεί ομόφωνα. Χρειαζόμαστε τη συνθήκη. Η Γερμανία διαφωνεί με την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Οι θεσμικές αποφάσεις απαιτούν ομοφωνία. Είμαι πεπεισμένη ότι μπορούμε να βρούμε λύση». Γκόρντον Μπράουν πρωθυπουργός Βρετανίας «Αν και το Δουβλίνο ζήτησε περισσότερο χρόνο, δεν ξεκαθάρισε αν επιδιώκει αναστολή της διαδικασίας επικύρωσης. Οπως σεβόμαστε τους Ιρλανδούς, έτσι και αυτοί οφείλουν να σεβασθούν τις άλλες χώρες, που επικυρώνουν τη συνθήκη». Ζακ Ντελόρ πρώην πρόεδρος της Κομισιόν «Δεν πρέπει να ενδώσουμε στον πανικό. Η συνθήκη τη Λισσαβώνας ως προϊόν συμβιβασμών, δεν αξίζει τις κορόνες αγανάκτησης, που συνοδεύουν το ιρλανδικό ?όχι?. Οι ηγέτες της Ε.Ε. πρέπει να προβάλλουν καθησυχαστική, και συνάμα συναρπαστική, εικόνα της Ευρώπης».

 kathimerini.gr  

 Σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας στην Ιρλανδία, καί γιατί είπαν ΟΧΙ…     Ιρλανδία

Παρότι βαθύτατα Καθολική, η κοινή γνώμη διάκειται όλο και πιο πολύ δυσμενώς προς την ιδεολογική επικράτηση του Βατικανού, και κυρίως στα ζητήματα της καθημερινής ζωής και των ηθών. Το κίνημα τον «λαϊκών» Ιρλανδών έχει κατά καιρούς αναφερθεί σε διάφορα θέματα ιδιαίτερης κοινωνικής σημασίας όπως το διαζύγιο, η αντισύλληψη, οι αμβλώσεις, η υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών στη δημόσια παιδεία, ο πολιτικός ρόλος των γυναικών. Έχει δημιουργηθεί μια κίνηση για τον διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, η οποία χρησιμοποιεί ακόμη και δικαστικά μέσα, και μάλιστα με αρκετά θετικά αποτελέσματα, για προβλήματα που δημιουργούνται συνήθως από νομοθετικές διατάξεις. Πολλά σκάνδαλα που προσφάτως βγήκαν στην επιφάνεια στην καρδιά του κλήρου και του επισκοπικού περιβάλλοντος έχουν ενισχύσει την δυσπιστία που επικρατεί σε μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης έναντι του κλήρου.

ΙΙ. ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Πάνω από το 95% των κατοίκων της χώρας έχουν λάβει το βάπτισμα της Καθολικής Εκκλησίας και ένα μεγάλο μέρος του ποσοστού αυτού συνεχίζει να εκκλησιάζεται τακτικά και να είναι ενεργό μέλος της. Με την Συνταγματική Αναθεώρηση του 1972 παραλείφθηκε η παράγραφος Ι2, που αναγνώριζε τον «ειδικό ρόλο» της Καθολικής Εκκλησίας, θεωρούμενης ως «φρουρού της πίστης, την οποία ομολογεί η πλειονότητα των πολιτών».

 1. Θεμελιώδεις Διατάξεις
Στο Προοίμιο του Συντάγματος του 1937 αναγράφεται: «Στο όνομα της Αγίας Τριάδος, από την οποία προέρχεται κάθε εξουσία και από την οποία (εν τέλει) πρέπει να εμπνέονται όλες οι πράξεις είτε των ανθρώπων είτε του Κράτους. Εμείς, ο λαός του Έϊρε, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας ενώπιον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που βοήθησε τους πατέρες μας στο πέρασμα των αιώνων».Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Συντάγματος: ο Πρόεδρος της χώρας δίδει όρκο πίστης ενώπιον του Παντοδύναμου Θεού, τον οποίο παρακαλεί να τον βοηθεί και να τον καθοδηγεί.  

4. Η νομοθεσία που προβλέπει κρατική βοήθεια για τα σχολεία δεν διαχωρίζει μεταξύ σχολείων που βρίσκονται υπό την διοίκηση διαφορετικών δογμάτων, ούτε αφαιρεί το δικαίωμα κάθε παιδιού να πηγαίνει σε σχολείο που λαμβάνει δημόσια χρήματα, χωρίς να παρακολουθεί το μάθημα των θρησκευτικών σε αυτό το σχολείο.

5. Κάθε θρησκευτική Ομολογία έχει το δικαίωμα να διοικεί τις υποθέσεις της, να έχει και να επιβλέπει την περιουσία της, κινητή και ακίνητη, και να διατηρεί ιδρύματα με θρησκευτικούς η φιλανθρωπικούς σκοπούς.

2. Σχέσεις Κράτους Εκκλησίας
Μετά το 1871 το Ιρλανδικό δίκαιο έχει καθιερώσει την αρχή του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας.

3. Το νομικό καθεστώς των Εκκλησιών
Σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο της Ιρλανδίας όλες οι Εκκλησίες και όλες οι θρησκευτικές κοινότητες έχουν την ίδια αντιμετώπιση, καθώς δεν αποκτούν αυτομάτως νομική προσωπικότητα. Όταν στερούνται τέτοιας προσωπικότητας, η περιουσία τους εκχωρείται σε συμβούλιο διαχειριστών, για λογαριασμό άλλοτε μιας ενορίας και άλλοτε μιας μητρόπολης. Ωστόσο, για την Καθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας υπάρχει ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης της περιουσίας της.

4. Χρηματοδότηση των Εκκλησιών
Οι Εκκλησίες και οι θρησκευτικές ομάδες είναι υποχρεωμένες να αναζητούν ιδίους πόρους για την απόκτηση και διατήρηση τόπων λατρείας, καθώς και για την μισθοδοσία των παστόρων. Το κράτος δεν παρέχει καμιά επιχορήγηση σε τέτοιου είδους έξοδα. Βλ. άρθρο 44.2.2 του Συντάγματος.

5. Εκπαιδευτικό Σύστημα

Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται κυρίως στα «εθνικά σχολεία», τα οποία παρά το όνομα που φέρουν, δεν είναι ιδιοκτησία του Κράτους, ούτε διοικούνται ούτε χρηματοδοτούνται πλήρως από αυτό. Με ορισμένες εξαιρέσεις, έχουν κατά κανόνα θρησκευτικό χαρακτήρα. Το Κράτος, μέσω του Υπουργείου Παιδείας, παρέχει οικονομική αρωγή σε κάθε ένωση γονέων (ανεξαρτήτως αν τα μέλη της έχουν ως κοινή βάση κάποια θρησκεία) που επιθυμούν να ιδρύσουν τέτοιου είδους σχολεία, με την προϋπόθεση ότι τηρούν κάποιους κανόνες. Πρέπει να αποδείξουν ότι ο αριθμός των μαθητών που θα εγγραφούν στο σχολείο δικαιολογεί την ίδρυσή του, ότι  έχουν την ιδιοκτησία του οικόπεδου όπου θα κτιστεί αυτό, ότι διαθέτουν κεφάλαιο που αντιστοιχεί στο 15% της αξίας του κτηρίου, καθώς  και τον εξοπλισμό του. Το Κράτος καλύπτει το υπόλοιπο κεφάλαιο της αξίας του κτηρίου μαζί με το 80% των τρεχόντων εξόδων, καθώς και τους μισθούς των καθηγητών. Είναι προφανές, κατά συνέπεια, ότι η επάρκεια σχολείων που ανήκουν σε Εκκλησίες με λίγους πιστούς εξαρτάται από δημογραφικούς παράγοντες. Εάν κάποιοι γονείς δεν  βρίσκουν σε μικρή απόσταση σχολείο για τα παιδιά τους, που να προσφέρει παιδεία σύμφωνη με τα θρησκευτικά τους φρονήματα, υπάρχει το σύστημα της δωρεάν χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς από τους μαθητές που μπορεί να δώσει στα παιδιά την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση  σε σχολεία κάποιας γειτονικής περιοχής. Ωστόσο από αυτήν την δυνατότητα δεν επωφελούνται όσοι ανήκουν σε εξαιρετικά ολιγάριθμες θρησκευτικές κοινότητες.  

 6. Μάθημα των θρησκευτικών
Τα σχολεία παρέχουν μαθήματα θρησκευτικών, την επίβλεψη των οποίων την έχουν οι διοικήσεις των αντιστοίχων Εκκλησιών και θρησκευτικών κοινοτήτων.

7. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Οι ραδιοτηλεοπτικοί οργανισμοί, δημόσιοι ή ιδιωτικοί, απαγορεύεται να προβάλλουν διαφημιστικό υλικό που χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται θρησκευτικά σύμβολα. Είναι ωστόσο ελεύθεροι να μεταδίδουν θρησκευτικές τελετές και προγράμματα θρησκευτικής σημασίας.

 8. Νομική θέση των κληρικών
Επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και οιοδήποτε άλλο θρησκευτικό πρόσωπο έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και αν εκλεγεί να λάβει την έδρα του.

9. Συζυγικό και Οικογενειακό Δίκαιο. Ο πολιτικός γάμος, παρότι έχει εισαχθεί στην Ιρλανδία από το 1844, δεν είναι υποχρεωτικός.
Σύμφωνα με το ιρλανδικό δίκαιο η θρησκευτική ανατροφή των παιδιών είναι αντικείμενο κοινής απόφασης των γονέων. Μια συμφωνία επί του θέματος, είτε ρητή είτε σιωπηρή, δεσμεύει και τα δυο μέρη και δεν μπορεί να ανακληθεί από κανέναν.

http://www.regue.org/view.asp?cid=&pid=1401&sid=107&ssid=103〈=2( από τήν Ορθόδοξη Εκκλησία τής Ελλάδος στήν ΕΕ. ) 

Πηγή : http://www.kivotos.1821.gr/