ΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑΝ ΞΕΝΟ ΣΤΙΧΟ: ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Γ. ΣΕΦΕΡΗ
Συγγραφέας: kantonopou στις 19 Απριλίου, 2014
Προσέχετε κάποτε τον καθρέφτη πώς κάνει εντάφιο το πρόσωπό μας; Και τον ήλιο τον κλέφτη πώς παίρνει τα φτιασίδια μας κάθε πρωί; Θα προτιμούσα τη ζεστασιά του ήλιου χωρίς τον ήλιο . θ’ αποζητούσα μια θάλασσα που δεν απογυμνώνει . ένα μαβί χωρίς φωνή, χωρίς αυτή την ανάγωγη ανάκριση την καθημερινή. («Στα περίχωρα της Κερύνειας»)
Η χλωμάδα του θανάτου καθρεφτίζεται στο πρόσωπό Του. Η σαρξ Του όμως διαφθοράν ουκ οίδε. Υπνοί η ζωή. Περιμένει κι αυτή την Ανάσταση.
Το πρόσωπό μας, στην ανάστασή του από τον μικρό θάνατο, αυθεντικό. Χωρίς φτιασίδια. Εκείνη την ώρα ξέρεις αν αγαπάς, Ποιον και τι. Και η χλωμάδα του θανάτου καθρεφτίζεται όπου ουκ έστι αγάπη.
Είναι αναπόφευκτο μαζί με την ζεστασιά να έρχεται ο Ήλιος. Μαζί με τη διαφάνεια, το νερό. Στο μενεξελί του ουρανού η φωνή που σε ελέγχει, για το αν αγάπησες. Πώς να ξεφύγεις;
Συνάντηση θανάτων. Ο δικός Του αφετηρία της Ανάστασης. Ο δικός μας;
Αν συναντηθούνε οι θάνατοι ο Ήλιος δεν είναι έλεγχος, αλλά ζωή. Η ελευθερία νίκη εναντίον κάθε αυτάρκειας. Ο πόνος αρχή αγάπης. Αίσθηση της σμικρότητας. Πίστη.
Υπνοί η ζωή. Τελικά, ποιου;
Μεγάλο Σάββατο, 19 Απριλίου 2014
π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.