kantonopou’s blog

Ο Θεός «αγάπη εστί». Και γι΄ αυτό θα αναφέρουμε ισχυρές αποδείξεις, για να πεισθούμε.Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και τον κόσμο όλο από αγάπη κινούμενος. Όμως, όχι μόνο τον δημιούργησε, αλλά και προνοεί και ανέχεται και μακροθυμεί και ευεργετεί και συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα.Ακόμα η ανέκφραστη αγάπη Του ξεχύθηκε πλούσια και προς όλους μας, χωρίς διάκριση, χωρίς εξαίρεση. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είδε και σπούδασε τον χαρακτήρα του Χριστού, την ταπείνωσή Του – διότι «Θεός ων», ενώ ήταν Θεός, «εκένωσεν εαυτόν» (Φιλ. Β΄ 7), άφησε προς στιγμή το μεγαλείο της θεότητάς Του και πήρε μορφή δούλου – αυτός ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διακηρύττει και λέει: «Έγινε φανερή η αγάπη του Θεού ανάμεσά μας με αυτό το κατ΄ εξοχήν γεγονός, με το γεγονός δηλαδή ότι τον Υιό του τον μονάκριβο είχε αποστείλει στον κόσμο, με τον σκοπό, εμείς που εξαιτίας των αμαρτιών μας είχαμε καταδικασθεί σε θάνατο αιώνιο, να ζήσουμε δι΄ αυτού την πνευματική και αιώνια ζωή».Εννοήσαμε ποτέ τον πλούτο της θείας αγάπης, τον οποίο επέδειξε σε μας ο Θεός με το να αποστείλει τον μονάκριβο Υιό Του, ο Οποίος πήρε μορφή δούλου; Σκεφθήκαμε ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος; Ότι καταδέχθηκε να πάρει μορφή δούλου; Εδώ σταματά η διάνοια του ανθρώπου. Τέτοια αγάπη ουδέποτε φάνηκε στον κόσμο. Έγινε ο Δεσπότης των όλων δούλος των δούλων, για να υπηρετήσει και σώσει εμάς, με τη σταυρική Του θυσία. Το διακηρύττει ο Ευαγγελιστής Μάρκος: «Διότι ο Υιός του ανθρώπου, ο Μεσσίας, δεν ήλθε στον κόσμο για να υπηρετηθεί, αλλά ήλθε για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή Του, όπως εξαγορασθούν και ελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο πολλοί».Ας θυμηθούμε και το περιεχόμενο της ζωής του Χριστού μας: «Δεν είχε που να ακουμπήσει το κεφάλι Του». Περιόδευε και περνούσε από τόπο σε τόπο ευεργετώντας και θεραπεύοντας όλους, όσοι κατατυραννιόνταν από τον διάβολο και δαιμονίζονταν. Και ενεργούσε τα υπερφυσικά αυτά έργα ο Ιησούς διότι ήταν ο Θεός μαζί Του. Παρά ταύτα οι Φαρισαίοι Τον κατηγόρησαν ότι: «Με τη βοήθεια και συνεργασία των δαιμόνων βγάζει από τους δαιμονιζομένους τα δαιμόνια».Κουραζόταν. Ίδρωνε για να σώσει μια ψυχή: «Ο Ιησούς, όπως ήταν κοπιασμένος από την πεζοπορία, καθόταν κοντά στο πηγάδι». Προς χάρη και για τη σωτηρία μιας ψυχής, της Σαμαρείτιδας. Πηγή :http://www.imsamou.gr/mag.php?f=0&id=261