kantonopou’s blog

Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στην Αγία Αικατερίνη η οποία ήταν σοφή και κατά κόσμον, αφού είχε σπουδάσει όλες, σχεδόν, τις επιστήμες της εποχής της. Στο παρόν θα ασχοληθούμε με τον Άγιο Σπυρίδωνα που ήταν ιδιώτης και αγράμματος, κατά την ανθρώπινη γνώση, όμως και οι δύο ανήκουν στην χωρία των Αγίων. Με την μυστηριακή ζωή και την άσκηση εκαθάρισαν το σκεύος τους και έφθασαν στην βίωση της αληθινής αγάπης. Η ανθρώπινη παιδεία είναι χρήσιμη κατά το μέτρο που βοηθά στην εύρεση της αλήθειας και της οδού που οδηγεί στην αιώνια σωτηρία. Ο μεγάλος Άγιος της Ρωμηοσύνης, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, έκτιζε σχολεία για να μαθαίνουν, όπως έλεγε, οι άνθρωποι να διαβάζουν την Αγία Γραφή, όπως και τους βίους και τα συγγράμματα των Αγίων. Όμως πρέπει να λεχθή ότι τα βιβλία είναι απαραίτητα και χρήσιμα μέχρι να αποκτήση κάποιος τον Θεό. Ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος θα μας πή: ?Θεόν κτήσαι και ου δεηθήση βιβλίου?. Απόκτησε τον Θεό και τότε δεν θα έχης ανάγκη τα βιβλία. Άλλωστε τί να την κάνει κανείς την ανθρώπινη γνώση, όταν κατέχει ?τον Θεόν των γνώσεων?!Ο Άγιος Σπυρίδων εγνώριζε τον Θεό, αφού από μικρός έμαθε δια της προσευχής να επικοινωνή μαζί Του. Επομένως ήταν αληθινά σοφός και αυτό φάνηκε καθαρά σε όλες και κυρίως στις κρίσιμες και καθοριστικές φάσεις της ζωής του. Στην Α? Οικουμενική Σύνοδο εκήρυξε το ομοούσιο των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, με τον δικό του τρόπο, και κατήσχυνε τον Άρειο. Απέκτησε το θαυματουργικό χάρισμα λόγω της καθαρότητας της καρδιάς του και της μεγάλης του αγάπης προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Αξιώθηκε να ομιλήση με την νεκρή κόρη του, για να την ρωτήση που έκρυψε το κόσμημα που της εμπιστεύθηκε μια γειτόνισσά της, και αυτή του απάντησε μέσα από τον τάφο. Δεν είχε χρήματα να δώση σε κάποιο φτωχό πολυφαμελίτη που κινδύνευε, λόγω της ανομβρίας, να μείνη νηστικός και αυτός και η οικογένειά του, γι? αυτό σκέφτηκε να του δώση ένα χρυσό αντικείμενο να το υποθηκεύση στους δανειστάς και να πάρη σιτάρι. Ήταν όμως και ο Επίσκοπος φτωχότερος από αυτόν και γι? αυτό κατέφυγε στο θαύμα. Ένα φίδι που κυκλοφορούσε έξω από το σπίτι του το μετέβαλε σε χρυσάφι και του το έδωσε. Το σπουδαότερο όμως είναι το ότι, όταν λειτουργούσε άκουγε και έβλεπε Αγίους Αγγέλους να συλλειτουργούν μαζί του. Τα θαυμαστά αυτά γεγονότα προκαλούν αμφιβολίες στους απίστους, αλλά και εντύπωση και δέος στους πιστούς. Δεν πρέπει όμως να μένουμε στον θαυμασμό, αλλά να προχωρούμε στην αιτία των γεγονότων. Δηλαδή να εξετάσουμε το πώς απέκτησε αυτά τα χαρίσματα και να προχωρήσουμε στην μίμηση της θεάρεστης ζωής του.Ο Επίσκοπος Τριμυθούντος ήταν άκακος και απλούς. Εβίωνε τον λόγο του Αποστόλου των Εθνών, ?πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα ήτις κατεργάζεται δι? ημών ευχαριστίαν τω Θεώ?. Είχε αληθινή ανθρωπιά και καρδιά που χωρούσε όλο τον κόσμο. Ακριβώς, επειδή ήταν πλούσιος στην καρδιά, δεν υπολόγιζε καθόλου τον φθαρτό και ψεύτικο πλούτο. Ήταν πάμπτωχος υλικά και στο έπακρον αφιλάργυρος. Πολύ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με τον Αυτοκράτορα Κωνστάντιο, που αφήνει να ξεδιπλωθή όλο το μεγαλείο της αγιασμένης ψυχής του και η παντελής περιφρόνησή του στα υλικά αγαθά. Όταν εθεράπευσε τον παραπάνω Αυτοκράτορα από ανίατη ασθένεια, αυτός θέλησε να τον τιμήση και να του χαρίση δώρα μεγάλης αξίας, αλλά ο άγιος αρνήθηκε τα πάντα. Βέβαια μετά από μεγάλη επιμονή πήρε λίγα χρήματα για τους φτωχούς της Επαρχίας του καί, ταπεινός καθώς ήταν, έσπευσε να γυρίση πίσω στο ποίμνιό του, αποφεύγοντας τις δόξες και τις τιμές προς το πρόσωπό του. Αυτό είναι το ήθος των Αγίων. Δεν θέλησε να εκμεταλλευτή την γνωριμία του με τον Αυτοκράτορα και την ευγνωμοσύνη που ένοιωθε ο ανώτατος Άρχοντας γι? αυτόν, προκειμένου να αποσπάση χρήματα ή δόξα, πράγμα που συνηθίζεται και στις ημέρες μας. Δεν ήταν φιλάργυρος και φιλόδοξος, αλλά φιλόθεος και φιλάνθρωπος. Έκτιζε πύργους και παλάτια στις καρδιές των ανθρώπων και αποθήκευε χρήματα στην τράπεζα του ουρανού. Από τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη η κοινωνία μας και αυτοί είναι το αλάτι που την συγκρατεί από την αποσύνθεση και την σαπίλα. Είναι η αληθινή παρηγοριά του λαού του Θεού, η βακτηρία και το στήριγμά του. Άγιε Σπυρίδωνα, ταπεινέ βοσκέ της Τριμυθούντος και Επίσκοπε και Ποιμένα των λογικών προβάτων του Χριστού. Εύχου υπέρ της Κέρκυρας, που κατέχει το άφθαρτο Άγιο Σκήνωμά σου, αλλά και υπέρ της Κύπρου, της πολυβασανισμένης Νήσου που σε εγέννησε. Ακόμη και υπέρ της τουρκοπατημένης Τριμυθούντος, της Επισκοπής σου, ?ήν τρυχομένην αθλίως, ταις σαίς πρεσβείαις διάσωσον.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ?ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1997