kantonopou’s blog

ΕΡΩΤΗΣΗ: «Οι μαθητές του Ιησού είτε είχαν ψευδαισθήσεις όταν τον έβλεπαν είτε πρόκειται για απατεώνες. Το σώμα μπορεί να εκλάπη από τους μαθητές».

   ΑΠΑΝΤΗΣΗ: θα εξετάσουμε πρώτα το ενδεχόμενο της ψευδαίσθησης. Αυτοί που είδαν τον Χριστό αναστημένο είχαν την προδιάθεση να τον δουν; Φυσικά όχι. Ήταν όλοι τους λυπημένοι, φοβισμένοι από τους Ιουδαίους. Οι μαθητές ήταν άπιστοι στις γυναίκες που τους είπαν για τον άγγελο που στεκόταν στον τάφο. Άνθρωποι σαν τον Ματθαίο, που ήταν τελώνης, δηλαδή φοροεισπράκτορας δηλαδή άνθρωπος δίχως φαντασία, που ασχολείτο με το χρήμα, μπορούσαν να ανήκουν στο είδος του ανθρώπου που είναι επιρρεπής στις ψευδαισθήσεις; Όχι. Επιπλέον ο Χριστός εμφανίστηκε σε πολλά άτομα, περίπου 500. Είναι δυνατόν 500 άτομα να ανήκουν στον τύπο του ανθρώπου που έχει ψευδαισθήσεις; Αυτά τα 500 άτομα δεν είχαν ασφαλώς τον ίδιο χαρακτήρα και την ίδια ψυχοσύνθεση. Ένας που παρατηρεί ψυχολογικά τους μαθητές και τα λόγια και τις πράξεις τους προ της Ανάστασης, βλέπει διαφορές στο χαρακτήρα του Ιωάννη, του Πέτρου, και των άλλων, πέρα από τους δώδεκα μαθητές, μαθητών του Χριστού. Ωστόσο όλοι αυτοί παραδέχτηκαν το ίδιο πράγμα, ότι ο Χριστός εμφανίστηκε σε αυτούς. Ο Χριστός δεν εμφανίστηκε μόνο σε έναν τόπο, που ίσως θα ήταν επιβλητική τοποθεσία, ώστε να πούμε ότι ο τόπος ή η στιγμή (π.χ. ηλιοβασίλεμα) οδήγησαν ανθρώπους, κατά τα άλλα λογικούς, να έχουν ψευδαισθήσεις. Για παράδειγμα, ο Χριστός εμφανίστηκε την ημέρα, το απόγευμα, στην λίμνη της Τιβεριάδας, σε ένα δωμάτιο, στους αγρούς, σε έναν δρόμο, στο όρος των Ελαίων και αλλού. Οι ψευδαισθήσεις, όταν επαναλαμβάνονται, είτε τείνουν να αραιώσουν, οπότε λίγο-λίγο, σιγά σιγά εξαφανίζονται, είτε να γίνουν συχνότερες, οπότε καταλήγουν σε μία κρίση. Αυτά λέει η ψυχιατρική. Εδώ δεν έχουμε τίποτα παρόμοιο. Οι εμφανίσεις του Χριστού γίνονται με τον ίδιο ρυθμό και μετά από 40 μέρες διακόπτονται δίχως να έχουν φτάσε ούτε σε μια αραίωση ούτε σε ένα αποκόρυφο. Αλλά δεν είναι μόνο η οπτική εμφάνιση του Χριστού στους μαθητές του. Αφήνει απτά ίχνη της παρουσίας του. Π.χ. ο Θωμάς αντιλαμβάνεται όχι μόνο με την όραση αλλά και την αφή τον Χριστό. Αλλού ο Χριστός τρώει μαζί με τους μαθητές ψάρι και κερύθρα από μέλισσα. Οπότε μετά την αποχώρησή του είχαν την διαβεβαίωση ότι πραγματικά παρουσιάστηκε με σώμα αληθινό, από το γεγονός ότι ο Χριστός άφησε υπολείμματα. Το κόκκαλο από το ψάρι, για παράδειγμα. Όταν λοιπόν έμεναν μόνοι τους, έβλεπαν τα απτά σημάδια ότι ήταν προ ολίγου ο Χριστός μαζί τους, έτρωγε μαζί τους και απέκλειαν τη σκέψη ότι είχαν σαλέψει κι ονειρεύονταν. Το ίδιο και στη λίμνη της Τιβεριάδας. Ας εξετάσουμε το θέμα της απάτης, ότι οι μαθητές είπαν συνειδητά ψέμματα. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι να αμφιβάλλουμε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Πρώτον, εφόσον τον είδαν πάρα πολλά πρόσωπα αναστημένο, τον Χριστό, είναι λογικά αδύνατο, τόσα πολλά πρόσωπα, επί τόσα πολλά έτη αργότερα, να διέπραξαν μια τόσο χοντρή απάτη και να μη βρέθηκε ούτε ένα πρόσωπο, το οποίο να μην μαρτυρήσει ότι το ίδιο συμμετείχε στην εξαπάτηση. Δεύτερον, η συμπεριφορά των μαθητών πριν και μετά την Ανάσταση. Είχαν πειστεί τόσο, αμέσως μόλις θάφτηκε ο Ιησούς, ότι η υπόθεση είχε λήξει, που δεν το σκέφτονταν καν. Πώς γίνεται να άλλαξαν αμέσως γνώμη για το γεγονός αυτό; Εάν ήταν απατεώνες, θα απέφευγαν να φανερώσουν γραπτώς τους αρχικούς ενδοιασμούς τους, πριν δουν τον Χριστό αναστημένο. Τρίτον το ψέμμα το χρησιμοποιεί ο καθένας για να αποφύγει το διωγμό κι όχι για να τον υποστεί. Βλέπουμε τους αποστόλους να θανατώνονται, να λιθοβολούνται, να δικάζονται, να διασύρονται εξαιτίας της γνώμης τους ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Κανείς απατεώνας δε θα ρίσκαρε τη ζωή του για να επιμένει σε ένα ψέμμα. Αργά ή γρήγορα θα τα μπάλωνε και θα παραδεχόταν ότι «αυτοεξαπατήθηκε» ή ότι είπε ψέμματα, για να σώσει το τομάρι του. Για το θέμα της κλοπής του σώματος, προκύπτει το εξής ζήτημα. Οι ιουδαίοι αρχιερείς έδωσαν λεφτά στους φρουρούς, για να πουν ότι οι μαθητές έκλεψαν το σώμα, όταν αυτοί κοιμόντουσαν. Τότε πρέπει να ρωτήσουμε: αν κοιμόνταν οι φρουροί, πώς είδαν τι έγινε; Πώς είδαν αν ήρθαν οι μαθητές και έκλεψαν το σώμα; Αν πάλι οι φρουροί δεν κοιμόνταν, τότε πώς τούς άφησαν να κλέψουν το σώμα του Ιησού; Αυτά είναι αρκετά βέβαια. Και αξίζει να σημειωθεί ότι ούτε οι αρχιερείς ούτε οι φρουροί είπαν «ήρθαν ένοπλοι και μας ανάγκασαν να τους αφήσουμε να κλέψουν το σώμα». Εάν το έλεγαν αυτό οι φρουροί, κανείς δε θα τους τιμωρούσε. Απλώς οι μαθητές θα είχαν επιβληθεί δια της βίας και παρόλη την αντίστασή τους, οι φρουροί υπέκυψαν, και κανείς δε θα κατηγορούσε τους φρουρούς. Αλλά αυτό δεν το είπαν οι φρουροί. Άρα δεν έγινε έτσι. Κι εξάλλου, αν γινόταν μάχη μεταξύ οπλισμένων μαθητών και φρουρών, τότε κάποιοι φρουροί και/ή κάποιοι μαθητές θα σκοτώνονταν (ή απλώς θα τραυματίζονταν ορισμένοι φρουροί) και θα απέμεναν επί τόπου τα νεκρά κορμιά τους, κι αυτό θα ήταν απόδειξη της ύπαρξης μάχης άρα και του δόλου των μαθητών, άρα και της κλοπής του σώματος, άρα και της ανυπαρξίας Ανάστασης. Τίποτε όμως δεν έγινε παρόμοιο. Ούτε οι αρχιερείς σοφίστηκαν τίποτε τέτοιο. Φυσικά δεν ήταν χαζοί να μην το έλεγαν, αν μπορούσαν. Ίσως κανείς πει ότι οι ίδιοι οι αρχιερείς απομάκρυναν το σώμα ώστε να μη γίνει ο τάφος σημείο προσκυνήματος των οπαδών του Ιησού. Αλλά κι αυτό λογικά χωλαίνει. Λίγες μέρες αργότερα οι αρχιερείς δέχτηκαν μπροστά σε χιλιάδες κόσμο την κατηγορία του Πέτρου ότι «απέκτειναν τον αρχηγό της ζωής, τον οποίο ο Θεός ανέστησε εκ νεκρών». Κι έτσι ο Πέτρος δημιούργησε πιστούς στο Χριστό. Θα ήταν πολύ απλό και λογικό, αν οι αρχιερείς είχαν κλέψει το σώμα του Χριστού, εκείνη τη στιγμή να παρουσίαζαν σε όλον τον κόσμο και στον Πέτρο το σώμα του Χριστού, βγάζοντάς το απ? τον τόπο που το είχαν κρύψει. Αμέσως αυτή η πράξη τους θα έπαυε για πάντα στο ξεκίνημά της την κίνηση του Χριστιανισμού. Θα σταματούσαν οι απόστολοι να οχλαγωγούν. Οι αρχιερείς δείχνοντας το σώμα του Ιησού θα έθεταν τέρμα στην διένεξη και στις περί Ανάστασης φλυαρίες. Δεν έγινε κάτι τέτοιο, όμως.

  Πηγή http://www.ierosolymitissa.org/arxaiopliksia.htm