kantonopou’s blog

Πιο σημαντική συμβολή της ψυχολογίας στην κατανόηση μας για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής και την πνευματικότητα του Ευαγγελίου είναι, αναμφισβήτητα, αποφασιστικά σημαντικό έργο του για το ρόλο του ασυνείδητου ψυχισμού.

Το ασυνείδητο θεωρείται από βάθος την ψυχολογία για να είναι βασική ψυχική λειτουργία της προσωπικότητας. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η ανθρώπινη συμπεριφορά, ο τρόπος των ανθρώπων της προσαρμογής στη ζωή, και τη βασική και δευτεροβάθμια ακόμη και τις αντιδράσεις τους για τις εμπειρίες της ζωής και εκδηλώσεις, συνήθως όλα εξαρτώνται άμεσα από το περιεχόμενο και τη λειτουργία του ασυνείδητου.

Αυτή είναι μια πραγματικά επαναστατική άποψη που ανατρέπει τα κριτήρια για την αυθεντικότητα της πνευματικής ζωής, που άλλως περιορίζεται μόνο στην επιφάνεια αυτής της ζωής. Αλλά αν η αφετηρία της πνευματικής ζωής είναι να βρεθεί σε μια περιοχή του προσωπικότητα την οποία δεν είμαστε μυημένοι (δεδομένου ότι έχει τις αισθήσεις του), τότε πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της ζωής; Αυτή η ερώτηση είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί οι αισθήσεις βάθη της προσωπικότητας δεν περιέχουν μόνο θετικές ψυχικές περιεχόμενο και δεν αποδίδουν ένα μόνο ιερό προθέσεις και επιθυμίες.

Αντίθετα, η ψυχολογία, στο πρώτο στάδιο της τονίζοντας τη σημασία του ασυνείδητου, τόνισε το αρνητικό χαρακτήρα της λειτουργίας του ασυνειδήτου του.Αυτή ήταν τουλάχιστον η εντύπωση που μας δόθηκε από φροϋδική θεωρία, η οποία συνεχίζει ακόμη και σε αυτήν την ημέρα.

***

Η εικόνα των δύο περιοχών της προσωπικότητας υπογραμμίζει το αρνητικό χαρακτήρα της λειτουργίας του ασυνειδήτου, δεδομένου ότι, προφανώς, αυτή η ποιότητα του ασυνείδητου δημιουργεί προβλήματα προσωπικότητας, η οποία κατ ‘ανάγκη να γίνει το επίκεντρο της ψυχολογίας του βάθους. Έτσι, η ψυχολογία στο σύνολό της γίνεται συνήθως αντιληπτό ως υπογραμμίζοντας τον αρνητικό ρόλο του ασυνείδητου.

Ωστόσο, αυτή η άποψη της αρνητικό ρόλο του ασυνείδητου, ακόμη και η ανακάλυψη του ρόλου αυτού, δεν αποτελεί έκπληξη για την Εκκλησία μας και την πνευματική ζωή του τόπου. Φυσικά, πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το Ευρωπαϊκό περιβάλλον έλαβε γνώση της ύπαρξης του ασυνείδητου πολύ αργά. Τα έργα του Φρόιντ και των λοιπών συντελεστών ψυχολογίας του βάθους (π.χ., Jung και Adler) χρειάστηκε να ενημερώσει πλήρως τους Ευρωπαίους σχετικά με το αρνητικό ρόλο του ασυνείδητου.

Αλλά στην Ορθόδοξη Ανατολή, η λειτουργία του ασυνείδητου και αρνητικό ρόλο της είναι γνωστές από τους Πατέρες της Ερήμου άρχισαν λεπτομερώς τη δομή και το περιεχόμενο της ανθρώπινης προσωπικότητας με τη βοήθεια της ενδοσκόπησης και αμερόληπτη απροκατάληπτη γνώση του εαυτού. Έτσι, πολλούς αιώνες πριν οι Ευρωπαίοι έμαθαν για τη σημασία της δραστηριότητας του ασυνειδήτου από την ψυχολογία του βάθους, τα προβλήματα που προκαλούνται από την αρνητική λειτουργία του ασυνείδητου ήταν καθημερινά θέματα στην πνευματική ζωή του ανατολικού ασκητισμού.

***

Για να αναφέρω μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα, ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός, ο οποίος έζησε τον 5 ^ου μ.Χ. αιώνα και ταξίδεψε στα μοναστήρια της Αιγύπτου, η Θηβαΐς, το βουνό της Νιτρίας, Καππαδοκία, Μικρά Ασία, τον Πόντο και, διατηρεί τις συνομιλίες και τις εμπειρίες της η ζωή της χριστιανικής ασκήσεως, τα οποία προσδιορίζουν τις δραστηριότητες του ασυνείδητου στην ανάπτυξη και την πρόοδο της πνευματικής ζωής. Σύμφωνα με το λογαριασμό διατηρείται για μας ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός σε επιστολή του προς Λεόντιος, ο κύριος στόχος των μοναχών της Ανατολής, στο πλαίσιο των προσπαθειών τους σε ατομικό ενδοσκόπηση και τη γνώση του εαυτού, ήταν να διερευνήσει και να εξουδετερώσει το ασυνείδητο.

Μια φορά, ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός γράφει, άκουσε τα Γερμανός Μοναχός ζητήσει από τον έμπειρο πνευματικό πατέρα τον αββά Μωυσή: Παρακαλώ πείτε μας, Άγιε Πατέρα, πώς οι διάφορες σκέψεις είναι συχνά σε θέση να μπει μέσα στο νου μας, παρά τη θέλησή μας και τις διάφορες κακές σκέψεις είναι σε θέση να μας ενοχλεί; Και πώς είναι ότι, αφού δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει μέσα μας, αυτές οι σκέψεις είναι σε θέση να γλιστρήσει επάνω σε μας, δεδομένου ότι έρχονται σε μια τέτοια λεπτή τρόπο ότι όχι μόνο δεν μπορεί να εμποδίσει την είσοδό τους, αλλά ακόμη αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία στην προσπάθειά μας για να μάθετε περισσότερα γι ‘αυτούς; Και, επιπλέον, παρακαλώ πείτε μας, άγιος πατέρας, είναι δυνατόν για την νοημοσύνη μας να απελευθερωθεί πλήρως από αυτές τις κακές τους κλέφτες έτσι ώστε να μην ενοχλείται καθόλου από αυτούς;

Και η εμπειρία πραγματικά τον αββά Μωυσή απάντησε ως εξής, επιδεικνύοντας μια τέλεια κατανόηση της λειτουργίας του ασυνειδήτου.

-Είναι αδύνατο για μας να διάνοια δεν θα πρέπει να ενοχλούνται από αυτές τις ανεπιθύμητες σκέψεις και επιθυμίες. Αλλά είναι δυνατόν, για κάποιον που έχει εμπειρία σε αυτό το έργο, να λάβουν αυτές τις σκέψεις και τις επιθυμίες και να τις αποδεχθεί ή να τις απορρίψει. Διότι, ενώ η έλευση του αυτές τις σκέψεις είναι εκτός του ελέγχου μας, η απόρριψή τους είναι εξ ολοκλήρου το έργο μας.

Αυτή η πνευματική συνομιλία, καθώς και αμέτρητα άλλα τέτοια περιστατικά και διαλόγους στη ζωή των Πατέρων της ερήμου, δείχνει σαφώς εξοικείωση του ασκητή, με τη λειτουργία του ασυνείδητου και αρνητικό ρόλο της. Η πνευματική ζωή των ασκητών δεν ξεκινά από την επιφάνεια, αλλά μάλλον από τα βάθη. Πρώτες εμπειρίες τους με το βάθος της ζωής του πνεύματος, καθώς και μετέπειτα εμπειρίες τους, ανήκουν στο ασυνείδητο περιοχή της προσωπικότητας. Διάλογο των ασκητών »με το εσωτερικό τους είναι, πρώτα απ ‘όλα, ένας διάλογος με τον αρνητικό ρόλο του ασυνείδητου. Έτσι, αυτή η ασκητική πρακτική καταδεικνύει πειστικά για να μας ότι το ασυνείδητο, το περιεχόμενο και τη λειτουργία της ψυχής, είναι η πραγματική αφετηρία της πνευματικής ζωής.

Τώρα, όμως, αυτή η μακραίωνη εμπειρία της γνώσης του ασκητική παράδοση του εαυτού έχει μια αξιόπιστη μαρτυρία: το βάθος της ψυχολογίας. Γι ‘αυτό το βάθος ψυχολογία έχει μια βαθιά ασκητικό χαρακτήρα, δηλαδή επιδιώκει να ξυπνήσει. Έτσι, ψυχολογίας του βάθους και ασκητική πνευματικότητα βρουν κοινό έδαφος αναπόφευκτα στην εμπειρία του αρνητικού ρόλου του ασυνείδητου. Η διαφορά είναι ότι κάθε μία από αυτές τις πνευματικές / πνευματική δραστηριότητα έχει μια διαφορετική εκτίμηση των επιπτώσεων αυτού του ρόλου. Αυτό βεβαίως απαιτεί περαιτέρω μελέτη της σχέσης ανάμεσα στην ψυχολογία και ασκητική πνευματικότητα.

Πηγή : JK Κορναράκης, “Ψυχολογία και πνευματική ζωή», σελ. 13-18, που δημοσίευσε η Ορθόδοξος Κυψέλη [στα ελληνικά].

http://www.pemptousia.com/2012/08/the-unconscious-as-the-starting-point-of-the-spiritual-life/