kantonopou’s blog

Γιορτάζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία καί πανηγυρίζει, ἀγαπητοί αδελφοί, σήμερα τούς Ἁγίους Πάντες, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο πίστεψαν στό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μέ τή ζωή τους ἔκαναν πράξη τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καί μέ τό παράδειγμά τους ἐνισχύουν καί προτρέπουν ὅλους ἐμᾶς νά συνεχίσουμε τόν καλό ἀγῶνα τῆς πίστεως.

Γί αὐτό καί σήμερα ἀκοῦμε ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο νά μᾶς μεταφέρει τά λόγια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: “Κάθε ἕναν πού θά μέ ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ὁμολογήσω κι ἐγώ μπροστά στόν Πατέρα μου τόν ἐπουράνιο· καί ὅποιον μέ ἀρνηθεῖ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ἀρνηθῶ κι ἐγώ μπροστά στόν Πατέρα μου. Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ μητέρα ἤ πατέρα περισσότερο ἀπό ἐμένα, δέν μοῦ εἶναι ἄξιος· καί ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τά παιδιά του περισσότερο ἀπό ἐμένα, δέν μοῦ εἶναι ἄξιος. Κι ἐκεῖνος πού δέν σηκώνει τό σταυρό του καί δέν μέ ἀκολουθεῖ, δέν μοῦ εἶναι ἄξιος”. Τοῦ λέει ὁ Πέτρος: Κύριε, ὁρίστε, τά ἔχουμε ἐγκαταλείψει ὅλα γιά νά σέ ἀκολουθήσουμε· τί λοιπόν θά κερδίσουμε; Ὁ Χριστός ὑπόσχεται ὅτι κατά τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του οἱ Ἀπόστολοι θά καθίσουν δίπλα ἀπό τό θρόνο Του καί θά κρίνουν τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ, “καί ὁ καθένας πού ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφές ἤ μητέρα ἤ πατέρα ἤ γυναίκα ἤ παιδιά ἤ ἀγρούς γιά χάρη τοῦ ὀνόματός μου, θά λάβει ἑκατό φορές περισσότερα καί θά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή”.

Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά σημαντικότερα στοιχεῖα γιά τή ζωή μας. Οἱ Ἅγιοι Πάντες τό πέτυχαν αὐτό, ὁμολόγησαν δηλαδή τήν πίστη τους στό Χριστό καί Τόν ἔθεσαν πρώτη προτεραιότητα στή ζωή τους, γι’ αὐτό καί δοξάστηκαν ἀπό τό Θεό καί τιμοῦνται ἀπό ἐμᾶς σήμερα. Καί ὅταν μιλᾶμε γιά ὁμολογία πίστεως, ἔχουμε βέβαια στό νοῦ μας τούς ἄπειρους Μάρτυρες, πού θυσίασαν ἀκόμα καί τή ζωή τους προκειμένου νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους στό Χριστό. Δέν σκέφτηκαν τίποτα, δέν δείλιασαν μπροστά σέ καμία ἀπειλή, δέν κάμφθηκαν ἀπό τούς πόνους καί τά βασανιστήρια, δέν ἀρνήθηκαν τό Χριστό ἀκόμα καί ὅταν οἱ τύραννοι θανάτωναν ἐνώπιόν τους τά ἀγαπημένα τους πρόσωπα, γονεῖς, παιδιά, συζύγους. Γιά τούς Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας τό μεγαλύτερο ἀγαθό εἶναι ὁ Χριστός, τόν ὁποῖο δέν ἀρνήθηκαν καί γι’ αὐτό τά ὀνόματά τους ἔχουν μείνει αἰώνια γραμμένα στό βιβλίο τῆς ζωῆς.

Ἡ ὁμολογία ὡστόσο τῆς πίστεως στό Χριστό δέν ἔχει νά κάνει μόνο μέ τό σωματικό μαρτύριο, ἀλλά μέ τήν ὅλη στάση τοῦ ἀνθρώπου, μέ τή διαρκῆ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν καρδιά καί στή ζωή του. Ὁμολογία πίστεως ἔδωσαν οἱ ἀσκητές τῆς ἐρήμου, πού θυσίασαν κάθε δικαίωμά τους καί κάθε ἄνεση, ἀκόμα καί τήν καθημερινή τους τροφή, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὁμολογία πίστεως ἔδωσαν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ποιμαίνοντας τό λαό τοῦ Θεοῦ μέ τό παράδειγμά τους καί μέ τά συγγράμματά τους, μέ τά ὁποία ἀγωνίστηκαν νά μᾶς μορφώσουν ἐν Χριστῷ καί νά ἀντικρούσουν τίς πλάνες τῶν αἱρέσεων. Ὁμολογία πίστεως ἔδωσαν καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀκόμα καί ἐκεῖνοι πού παραμένουν ἄγνωστοι σέ ἐμᾶς καί μόνο ὁ Θεός γνωρίζει.

Ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ καλεῖται νά δώσει ὁ κάθε πιστός σέ κάθε ἐποχή καί σέ κάθε περίσταση, στήν ἐργασία, στό σπίτι, στίς συναναστροφές, στήν κοινωνία, στόν κάθε μας συνάνθρωπο. Ἰδιαίτερα μάλιστα στήν ἐποχή μας, πού ὁ Χριστός καί ἡ πίστη μας βάλλεται μέ νέα μέσα καί μέ πρόσχημα τά ἀνθρώπινα δῆθεν δικαιώματα, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει ἀκόμα περισσότερο. Καί τοῦτο ἐπειδή, δυστυχῶς, πολλές φορές παραθεωροῦμε τό Χριστό καί θέτουμε ἄλλες προτεραιότητες στή ζωή μας. Ἀσχολούμαστε μέ τά βιοτικά καί τά καθημερινά, μέ τήν ἐργασία μας, μέ τήν οἰκογένειά μας, μέ τά θέλω μας, μέ τό πῶς θά γίνουμε ἀρεστοί καί “ἐπιτυχημένοι” στόν κοινωνικό μας περίγυρο, καί ξεχνᾶμε τό Χριστό, μήπως καί μᾶς παρεξηγήσουν ἤ μᾶς περιθωριοποιήσουν. Γιά νά μή βρεθοῦμε στό περιθώριο τῆς κοινωνίας, διαλέγουμε νά θέσουμε τό Χριστό στό περιθώριο τῆς ζωῆς μας καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ Αὐτόν ὅταν οἱ ἄλλοι δέν θά μᾶς βλέπουν, μυστικά καί ἰδιωτικά.

Στό σύγχρονο αὐτό πειρασμό, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι καμία ἀρετή δέν ἔχει μεγαλύτερη σημασία, ὅσο ἀπό τή δημόσια ὁμολογία τῆς πίστης μας στό Χριστό, ὄχι ἁπλά μέ λόγια, ἀλλά μέ τά ἔργα μας καί μέ τίς πράξεις μας. Διαφορετικά, ἄν δέν κάνουμε πράξη ὅσα μᾶς προτρέπει σήμερα ὁ Χριστός, θά ἐκπλαγοῦμε ἐκείνη τήν ἡμέρα, ὅταν θά φωνάζουμε “Κύριε, ἄνοιξέ μας” κι ἐκεῖνος ἀπαντήσει “Ἀλήθεια, δέν σᾶς γνωρίζω”. Ἀμήν.

http://www.i-m-paronaxias.gr/