kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Το παράδοξο των καιρών μας είναι, ότι: Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι Zωή στα χρόνια…

Συγγραφέας: kantonopou στις 26 Φεβρουαρίου, 2012

Το παράδοξο των καιρών μας είναι, ότι:

·  Ενώ έχουμε οικοδομήσει ουρανοξύστες, η διάθεση μας είναι χαμηλή, όσο ένα μονόροφο σπίτι.

·  Ενώ έχουμε κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, είμαστε στενόμυαλοι και οι αντιλήψεις μας πιο στενές κι’ από ένα σοκάκι.

·  Ενώ καταναλώνουμε περισσότερα, διαθέτουμε λιγότερα.

·  Ενώ αγοράζουμε περισσότερα, τ’ απολαμβάνουμε λιγότερο.

·  Ενώ έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οι οικογένειές μας είναι μικρότερες.

·  Ενώ έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες ευκολίες, ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ανύπαρκτος.

·  Ενώ υπάρχουν περισσότερα διπλώματα και περισσότερες γνώσεις, η κοινή λογική είναι δυσεύρετη όπως λιγότερη είναι και η κρίση.

·  Ενώ υπάρχουν περισσότεροι ειδικοί, τα προβλήματα είναι περισσότερα.

·  Ενώ υπάρχουν περισσότεροι γιατροί, η υγεία τού σύγχρονου ανθρώπου (πνευματική και σωματική) είναι αρρωστημένη και εξαρτάται από κάθε είδους φάρμακα και ψυχοφάρμακα.

·  Πίνουμε πολύ, ξοδεύουμε σπάταλα, αλλά τσιγκουνευόμαστε το γέλιο.

·  Οδηγούμε γρήγορα, αλλά σκεφτόμαστε αργά, Η κάθε είδους πείνα μας εξοργίζει και μας κάνει να οδηγάμε απερίσκεπτα με τα ηχεία στο… διαπασών.

·  Ξενυχτάμε τάχα για να χαλαρώσουμε, αλλά το πρωί ξυπνάμε πιο κουρασμένοι και κακό- κέφι..

·  Δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα, αλλά αρκετό για την τηλεόραση και πολύ λίγο για αυτοκριτική.

·  Έχουμε πολλαπλασιάσει την περιουσία μας εις βάρος των αξιών.

·  Πολυλογούμε ακατάπαυστα, αγαπάμε σπάνια και μισούμε…. συχνότατα.

·  Έχουμε μάθει πως να επιβιώνουμε, αλλά όχι να ζούμε.

·  Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια.

·  Πήγαμε-ήρθαμε στο φεγγάρι, αλλά υπάρχει πρόβλημα προκειμένου να διασχίσουμε τον δρόμο για να συναντήσουμε τον νέο μας γείτονα.

·  Κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε τον εαυτό μας.

·  Κάνουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα.

·  Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας.

·  Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.

·  Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερα.

·  Σχεδιάζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα.

·  Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να υπομένουμε και να… επιμένουμε.

·  Κατασκευάσαμε περισσότερα computers για να αποθηκεύουμε πληροφορίες, να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.

·  Βρισκόμαστε στην εποχή των γρήγορων τροφών, αλλά και τής αργής χώνευσής τους.

·  Είμαστε μεγαλόσωμοι, αλλά μικρόσωμοι στην προσωπικότητα. έχουμε μεγάλα έσοδα και επιφανειακές σχέσεις.

·  Ζούμε στην εποχή των δύο μισθών, αλλά περισσοτέρων διαζυγίων, πολυτελή σπίτια, αλλά διαλυμένα σπίτια.

·  Ταξιδεύουμε περισσότερο, αλλά τα ταξίδια είναι πολύ σύντομα.

·  Χρησιμοποιούμε σερβιέτες τής μιας χρήσης, αλλά έχουμε πετάξει στα σκουπίδια την ηθική ενώ οι γνωριμίες μας διαρκούν μια βραδιά.

·  Οι περισσότεροι πάσχουν από παχυσαρκία και προσπαθούν με χάπια να βρουν τη χαρά, την ησυχία, μα και τον θάνατο.

·  Είναι η εποχή τής επίδειξης, μα όχι τής σύνεσης.

·  Μην ξεχνάς, να διαθέτεις περισσότερο χρόνο για τους αγαπημένους σου επειδή δεν πρόκειται να είναι για πάντα κοντά σου.

·  Μην ξεχνάς, να λες μια καλή κουβέντα στο μικρό που σε θαυμάζει, διότι σύντομα αυτό το μικρό παιδί θα μεγαλώσει και θα είναι ο… διπλανός σου.

·  Μην ξεχνάς ν’ ανοίγεις τη ζεστή σου αγκαλιά σε όποιον βρίσκεται δίπλα σου επειδή αυτή είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείς να δώσεις από τα βάθη τής καρδιά σου χωρίς να σου κοστίσει μια… δεκάρα.

·  Να θυμάσαι να λες, πάντα στον σύντροφό σου «Σ’ αγαπώ» και σ’ όποιον αγαπάς, με ζέστη και αίσθηση. ΄Ενα φιλί κι’ ένα αγκάλιασμα “μαντάρει” κάθε σχίσιμο που βγαίνει από μέσα από την πληγωμένη σου ψυχή.

·  Να θυμάσαι να κρατάς το χέρι τού αγαπημένου σου και να απολαμβάνεις τη στιγμή επειδή κάποια μέρα το πρόσωπο αυτό δεν θα βρίσκεται δίπλα σου.

·  Διέθετε χρόνο για την αγάπη και τον καλό λόγο, όπως επίσης και για κάθε καλή σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ, Ο,ΤΙ !

Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που αυτές…. “κόβονται”.

George Carlin – Με παρρησία

Αφήστε μια απάντηση