kantonopou’s blog

Δεν μπορεί κανείς, μιλώντας για τον Απόστολο Παύλο, έστω και σε σύντομες, αδρές γραμμές, να μην αναφερθεί στο θαύμα της Δαμασκού.  Ας σκεφτούμε κι εμείς για λίγο τη Δαμασκό του Παύλου, ελπίζοντας και κοπιάζοντας συγχρόνως για μία προσωπική μας λυτρωτική και φωτιστική Δαμασκό. Κι ας μην πει κανείς, πως, αφού η ψυχή του ανθρώπου είναι «εκ φύσεως χριστιανή», τι χρειάζεται ο δρόμος της Δαμασκού για να επιστρέψουμε στο Χριστό;  Πρέπει να μην ξεχνούμε, πως ο σατανάς δεν παύει ποτέ να μας πολεμάει, να μας ξεστρατίζει και να μας κάνει εχθρούς και διώχτες του Χριστού και του νόμου.  Γι? αυτό κ? είναι απαραίτητο πάντα να θυμούμαστε και πάντα να ζητούμε το φως της Δαμασκού, που θα μας κρατάει, με μια θεία μέθη και έκσταση, στη στράτα πρώτα του Ευαγγελίου, στην ένωση ύστερα με το Θεό. Για να μπορέσουμε κι εμείς κάποτε ? κι αυτό είναι ένα από τα ψηλότερα και αγιότερα ιδανικά που πρέπει να έχει ο χριστιανός ? να πούμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο: «έμοι το ζην Χριστός» ή «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» που είναι οι τελειότερες μορφές του χριστοκεντρικού μυστικισμού της Ορθοδοξίας.

Π. Πάσχος