kantonopou’s blog

 Έχεις παρατηρήσει ότι τώρα τελευταία πολύς ντόρος γίνεται για γιόγκα, διαλογισ?ούς, αύρες κλπ.;

Αυτό είχε παρατηρήσει και ένας νέος από τη Θεσσαλονίκη ?ε ?εταφυσικές ανησυχίες, που ασχολήθηκε ?ε τη γιόγκα, τον υπνωτισ?ό, το mind control, ?έχρι που ταξίδεψε στην Ινδία και γνώρισε τους «?εγάλους γκουρού» Babaji, Sri Aurobindo κ.α.

Στην πορεία δαι?ονίστηκε (!) και τέλος επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου επισκέφτηκε το Άγιο Όρος και γνώρισε την Αλήθεια. Όλα αυτά τα περιγράφει στην αυτοβιογραφία του «ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ, Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ», που διανύει ήδη την 7η έκδοση της.

Ο Σόλωνας έλεγε «?η βγάλεις απόφαση για τίποτα πριν ακούσεις και τις δύο πλευρές». Να, λοιπόν, ένας άνθρωπος που γνώρισε τις ανατολικές θρησκείες σε βάθος και στο τέλος απλά τις απέρριψε. Παραθέτου?ε παρακάτω ένα απόσπασ?α από το βιβλίο αυτό.

  Οι αναζητήσεις ?ου

Θεωρώ τον εαυτό ?ου «τυχερό», γιατί γνώρισα στη ζωή ?ου ση?αντικούς ανθρώπους, σαν το γέροντα Παΐσιο για παράδειγ?α. Με βοήθησαν πάρα πολύ στο δρό?ο ?ου.

Μου δώρισαν «θαυ?αστές ε?πειρίες» και απάντησαν ?ε αυτόν τον τρόπο στα δύσκολα ερωτή?ατα ?ε τα οποία πάλευα για πολλά χρόνια. Ζούσα και κινιό?ουν βουτηγ?ένος ?έσα σε ένα ?υστήριο. Ο κόσ?ος, η ζωή ένα τεράστιο ?υστήριο? Το πιο κοντινό ?ου ?υστήριο ήταν ο εαυτός ?ου. Ο εαυτός ?ου? αυτός ο άγνωστος. ?εν ?πορούσα να ζήσω, χωρίς να έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτή?ατα. Μου ήταν αδύνατο. Οι άνθρωποι γύρω ?ου, η κοινωνία, ζούσαν χωρίς να ασχολούνται καν ?ε τέτοιου είδους απορίες. Η ζωή της κοινωνίας είναι προγρα??ατισ?ένη ?ε βάση κάποιες «οικονο?ικές» αξίες.

Η ζωή των ατό?ων είναι προγρα??ατισ?ένη. Η ζωή ?ου ήταν προγρα??ατισ?ένη. Κάποιοι άλλοι είχαν σκεφτεί για ?ένα, πριν από ?ένα. Θα πάρω το πτυχίο ?ου, θα πάω στρατό, θα πιάσω ?ια καλή δουλειά, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδιά, οικογένεια, θα πάω ?ερικά ταξίδια-διακοπές, θα βγω στη σύνταξη, θα πεθάνω? Το σχέδιο ήταν έτοι?ο? ?ραία? και γιατί να τα κάνω όλα αυτά; Ποιο είναι το νόη?α, ο σκοπός της

ζωής;

?εν το άντεχα αυτό? δεν το ?πορούσα? ?ε τρέλαινε η ιδέα ότι θα περάσει έτσι ζωή ?ου, χωρίς να ξέρω τι ?ου γίνεται? Πόνος? Όλος αυτός ο όγκος της κοινωνίας, όλο αυτό το τεράστιο πλήθος που έκανε ακριβώς αυτό, ?ε πίεζε να? συ??ορφωθώ και να ξεχάσω τις ερωτήσεις ?ου, να παραιτηθώ από την προσπάθεια να βρω απαντήσεις? δεν υπάρχουν απαντήσεις, υπάρχει ?όνο η χαζο?άρα φώναζε όλη τους η ύπαρξη.

Με απασχόλησε το θέ?α, αν θα έπερεπε να βγουν στη φόρα όλα αυτά? και από την πείρα ?ου, γνωρίζω επίσης και την αντίδραση των ανθρώπων, γιατί ?ίλησα σε ?ερικούς? γι? αυτά. ?Υπάρχει κίνδυνος? αποκτάς εχθρούς, όταν ?ιλάς για την Αλήθεια? Η εποχή ?ας αγαπά το ψέ?α?

Ποιος ξέρει, αν δε θα γεννηθούν άνθρωποι που θα έχουν τα ίδια ερωτή?ατα και τις ίδιες αγωνίες;? Ουσιαστική βοήθεια ?πορεί να ?ην είναι, αλλά είναι ?ια ένδειξη, ?ια ?αρτυρία? Να, κάποιος λέει ότι υπάρχουν αυτά τα θαυ?άσια ? αυτά τα τεράστια ? δεν είναι παρα?ύθια ? δεν είναι ?ύθοι, φαντασίες? Τα έζησα ? τα άκουσα ? τα είδα ?ε τα ?άτια ?ου ? τα ένοιωσα ?ε το δέρ?α ?ου. ?εν είναι   ένα κουράγιο αυτό να συνεχίσουν το δρό?ο; ? Ψάξτε και θα βρείτε! Εγώ έψαξα και βρήκα.

?εν είχα, δεν έχω τίποτε το ιδιαίτερο. Μόνο ότι ήθελα να   βρω, να ?άθω. Ποιος εί?αι; Πού βρίσκο?αι; Τι γίνεται σ? αυτό τον κόσ?ο; Πού θα πάω; Τι γίνεται ?ετά το θάνατο; Πώς πρέπει να ζήσω; Τι είναι ση?αντικό και τι ασή?αντο;? ΝΑΙ, βρήκα! ΝΑΙ απάντησα! Μάλλον ?ου δόθηκαν ? ?ου χαρίστηκαν ως δώρο ανεκτί?ητο αυτές οι απαντήσεις και ?πορώ σή?ερα να συνεχίσω να ζω, γε?άτος ευγνω?οσύνη γι? αυτούς που έδωσαν ζωή, γνώση, αγάπη σε ε?ένα τον ανάξιο.

 «Ο άνθρωπος, ενώ ήταν τι?η?ένος και προορισ?ένος για ανώτερη ζωή, δεν το κατάλαβε ? συνέκρινε τον εαυτό του ?ε τα ανόητα κτήνη και έγινε ό?οιος ?ε αυτά». Ό?ως? υπάρχουν άνθρωποι, ναι υπάρχουν, που ?πορούν να ελευθερώσουν το νου τους, την ψύχή τους, που ?πορούν να επικοινωνήσουν και να δεχτούν πνευ?ατικά ?ηνύ?ατα που έχουν τη δύνα?η και τη διάθεση να  αλλάξουν ό,τι χρειάζεται να αλλαχθεί προς το καλύτερο, που έχουν την τόλ?η να κάνουν τη ?εγάλη βουτιά, που ταπεινά λαχταρούν να φτάσουν στην πνευ?ατική πηγή του κόσ?ου, στην πηγή της ζωής, στο Πνεύ?α, στο Άγιο Πνεύ?α, στο Θεό?

Η α?φισβήτηση

?εν ήθελα να εξαπατηθώ. Παρόλα τα θαυ?αστά γεγονότα που είχα δει από τον π. Παΐσιο? τον α?φισβητούσα. ?εν πίστευα τις εξηγήσεις που έδινε. Μπορεί αυτός να το βλέπει έτσι, η πραγ?ατικότητα ό?ως να τον ξεπερνά. Μπορεί να κατέχει ένα τ?ή?α της αλήθειας, ?πορεί κάποια άλλα τ?ή?ατα της αλήθειας να υπάρχουν και σ? άλλα συστή?ατα σκέψης και σ? άλλες θρησκείες.

 Αποφάσισα λοιπόν να δώσω ίσες ευκαιρίες και στους Ινδουιστές γιόγκι. Για να εί?αι τελείως ανεπηρέαστος και ανοιχτός, έβγαλα συ?βολικά από πάνω ?ου το σταυρουδάκι που είχε φτιάξει ?ε τα χέρια του ο γέροντας και πήγα στην Ινδία ανοιχτός? καλοπροαίρετος. Έτσι βρέθηκα στην Ινδία και έζησα για ?ήνες ?έσα στα άσρα? ?αζί ?ε τους Σουά?ι και τους γκουρού.

Απόκτησα ε?πειρίες και από τους δύο χώρους. Πάλεψαν ?έσα στην ψυχή ?ου. Μπόρεσα να συγκρίνω την ποιότητα και την προέλευσή τους.

 Ήταν χωρίς κίνδυνο η στάση; Όχι, κινδύνεψα πολύ. ?εν τα έβγαλα πέρα ?ε τις δικές ?ου δυνά?εις. Αν δε βοηθούσε ο Θεός, θα είχα καταστραφεί ολοκληρωτικά.

Συνάντηση ?ε τον BABAJI

To δω?άτιο που έ?ενε ο Babaji ήταν απο?ονω?ένο από τα υπόλοιπα κτήρια, είχε ιδιαίτερη είσοδο και ήταν στολισ?ένο εξωτερικά ?ε πολύχρω?α γυαλιστερά πλακάκια. Πολύ γύφτικο για τα γούστα ?ου. Στην είσοδο ?ε στα?άτησε κάποιος Ευρωπαίος.

«Εδώ δεν ?πορείς να ?πεις» είπε και ?ου εξήγησε τα σχετικά. Ο άνθρωπος ντρεπόταν και ήταν ?ουδιασ?ένος. Ο λόγος ήταν ότι παρουσίαζε ένα γελοίο θέα?α. Κρατούσε ένα καλά?ι στο χέρι, φορούσε ένα αστείο σκουφάκι και είχε ?ια ψάθα για ασπίδα. Του είχαν αναθέσει να φυλάει την είσοδο του Babaji. Ένοιωθε άσχη?α και ήθελε να δικαιολογηθεί.

Τον λυπήθηκα. Κάθισα λίγο ?αζί του και ?ου είπε την ιστορία του. Γνώριζε κά?ποσα χρόνια τον γκουρού. Ήθελε να πάρει κάποια προαγωγή στην εταιρεία του, και γι? αυτό ήρθε να παρακαλέσει τον Babaji να χρησι?οποιήσει τις δυνά?εις του, γι? αυτό το λόγο. «Φυσικά θα ?πορούσα να γράψω ένα γρά??α ?όνο, αλλά προτί?ησα να έρθω ο ίδιος», είπε.

Γι? αυτό άραγε δεχόταν αυτό το γελοίο ρόλο;? Επίτηδες τον γελοιοποιούσαν; ή τον συνήθιζαν έτσι στην απόλυτη υπακοή και επέβαλαν την εξουσία τους πάνω του ?? αυτό τον τρόπο;

Το βράδυ, κάποιος ?ού είπε ότι έβγαζε το ψω?ί του διδάσκοντας στην Α?ερική τους ανθρώπους να αναπνέουν. ?ηλαδή αναπνευστικές κινήσεις γιόγκα! Επάγγελ?α και αυτό! Σιγά-σιγά θα ?ας διδάσκουν πώς να   περπατά?ε, σκέφτηκα!

Το πρωί, ξύπνησα, ?ε την ανατολή και ανέβηκα σ? ένα λόφο έξω από το άσρα?, όπου συνάντησα τη Ν. να ?ου λέει ότι έχου?ε αργήσει και πρέπει οπωσδήποτε να πά?ε στην πρωινή τελετή ?προστά στον γκουρού. Μας κάναν ?άλιστα παρατήρηση, γιατί αργήσα?ε, αυτό δεν επιτρεπόταν. Ήταν ασέβεια στο πρόσωπό του.

Αυτή τη φορά ο Babaji δεχόταν τους ?αθητές του στην αυλή του δω?ατίου του. Μπήκα?ε και ε?είς εκεί. Ήταν λίγο στενά. Κάθισα προς τα πίσω και παρακολουθούσα όλος απορία. Κάποιος ?ού έκανε παρατήρηση έντονη, γιατί υπήρχε ένα ?ικρό ιερό ?ε φωτογραφίες και ζωγραφιές ανθρωπό?ορφων ζώων ή ζωό?ορφων ανθρώπων που ήταν θεοί. Κι εγώ χωρίς να έχω πρόθεση, τούς? πρόσβαλα καθή?ενος ?έσα στο χώρο του ιερού.

 Πάλι τα ίδια. Η θέα αυτού του Babaji ήταν αλλόκοτη. Έβλεπα ?προστά ένα θέα?α φοβερό. Από την άλλη ?εριά ήταν ?όνο ένας? χοντρός νέος άνθρωπος.

Πάλι ?ας πλησίασαν? πάλι ?ας προέτρεψαν να πά?ε να τον προσκυνήσου?ε? ?εν πήγα?ε!!! Η άλλη η φίλη ?ας ήταν ξαπλω?ένη και δεν το κουνούσε από το κρεβάτι. Το αί?α που έχανε ήταν ένας… καθαρισ?ός. Ευλογία του γκουρού!!… Αυτή την εξήγηση είχαν δώσει?

Πέρασαν όλοι από ?προστά του, εκτός από ε?άς, και ?ετά σκορπίσα?ε. Μας βρήκαν ύστερα από λίγο και ?ας είπαν να φύγου?ε από το άσρα?. ?εν τους άρεσε η συ?περιφορά ?ας! Τι είχα?ε κάνει; Επειδή δεν προσκυνήσα?ε;!!… Έπεσα σε δίλη??α. Να φύγω; Χωρίς να βγάλω συ?πέρασ?α; Χωρίς να καταλήξω κάπου; Μα γι? αυτό είχα έρθει στην Ινδία. Να φύγω ?ε άδεια χέρια;

Ζήτησα να δω τον γκουρού. Πήγαν να ρωτήσουν και σε λίγο γύρισαν να ?ε οδηγήσουν κοντά του. Καθώς έ?παινα στην αυλή του, έκανα το σταυρό ?ου και ζήτησα βοήθεια από το Θεό. ?εν ξέρω τι ?ου έκανε από ?ακριά, αλλά το ?υαλό ?ου δε λειτουργούσε καλά. Κάπως σαν να? έφυγε. Βρέθηκα να προχωρώ   προς το ?έρος του. Όταν έφτασα στα δύο ?έτρα, κοίταζα να καθίσω κάπου, γιατί νό?ιζα ότι θα συζητούσα?ε.

 Με κοίταξε άγρια? φοβισ?ένα? και ?ε αηδία. Μάζεψε τα πόδια του και έστρεψε το πρόσωπό του στο πλάι, σαν να ?ην ήθελε να ?ε δει, σαν να ?ε φοβόταν, σαν να ?ε σιχαινόταν και στρίγκλισε δυνατά. – Get out! Τα έχασα ακό?α πιο πολύ. Κοίταξα ?ε απορία. – Get out! στρίγκλισε δυνατότερα . – Only one question?, είπα .

– No questions, here! get out.

 Έκανα ?εταβολή και έφυγα ζαλισ?ένος. Ή?ουν γε?άτος απορία. Τι συ?περιφορά ήταν αυτή; ?Συνάντησα τις φίλες ?ου, τυχαία βγαίνοντας έξω από την αυλόπορτά του. – Ε?είς φεύγου?ε οπωσδήποτε, εσύ θα έρθεις;

Οι φίλες ?ου ήταν φε?ινίστριες. Με το Χριστιανισ?ό είχαν εχθρικές ?άλλον σχέσεις, ενώ έβλεπαν ?ε κάποια θετική διάθεση τα διάφορα περί τη γιόγκα και τη ?αγεία. Γι? αυτό ?ου έκανε εντύπωση η διαπίστωση και η παραδοχή που έκανε ?ία από αυτές.

 – Καλέ, τι ήταν αυτός;? Πέσε και προσκύνησέ ?ε!… Ενώ η δικιά ?ας η θρησκεία είναι γλυκιά. Αυτός έχει ?ια αγριίλα. Την κοίταξα παραξενε?ένος. Είχε ξεπεράσει την ιδεολογία της…   

Πηγή :http://www.xfd.gr/294F5185.el.aspx