Γκαιμπελισμός και ανοησία ή το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης
Συγγραφέας: kantonopou στις 7 Νοεμβρίου, 2008
*********************************************************************
Ιδιαίτερα θερμή υποδοχή από τα νέα ζευγάρια
Της Λινας Γιανναρου
«Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί», σιγοτραγουδούν αυτές τις μέρες πολλοί (ως επί το πλείστον άντρες, ας μην κρυβόμαστε). Η είδηση για την προώθηση από το υπουργείο Δικαιοσύνης σχεδίου νόμου που αναγνωρίζει τη συμβίωση, κατοχυρώνοντας δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις στους συντρόφους, έτυχε ιδιαίτερα θερμής υποδοχής κυρίως από τα νέα ζευγάρια (παρά τις τηλεδίκες που ήδη στήθηκαν για το θέμα «προκαλώντας» τις αντιδράσεις).
Πάρτε για παράδειγμα την Τίνα και τον Σωτήρη που, στα 33 τους και οι δυο, είναι γνωστοί στην παρέα ως το ζευγάρι που «έβλεπε τους άλλους να παντρεύονται». Μολονότι σχεδόν 10 χρόνια μαζί και παρότι έχουν άπειρες διαφορές («γεγονός που μας κρατάει σε εγρήγορση», όπως λένε), συμφωνούν σε ένα πράγμα: στο ότι είναι κατά του γάμου. Το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, βέβαια, αλλάζει τα πράγματα.
Και το άρθρο συνεχίζει, προσπαθώντας ότι με αυτό σύμφωνο συμβίωσης, γιατί γάμος δεν είναι, λύθηκε το πρόβλημα των νέων ζευγαριών της Ελλάδας. Ότι όλοι οι νέοι αυτό περίμεναν επιτέλους για να μπορέσουν να ρυθμίσουν τη ζωή τους από τώρα και στο εξής, και να γίνουν ευτυχισμένοι.
Αυτό όμως δεν είναι δημοσιογραφία, είναι γκαιμπελισμός. Όταν η περιπτωσιολογία, γίνεται αναπόδεικτα κανόνας, τότε το κείμενο είναι αναληθές από την αρχή μέχρι το τέλος.Και τώρα η προσωπική μου άποψη για το παραπάνω νομοσχέδιο.Το ίδιο το νομοσχέδιο, έχει ένα σοβαρό πρόβλημα: το συμβόλαιο δεν υπάρχει λόγος να κατατεθεί σε κανένα συμβολαιογράφο.
Μια σφραγίδα από το οικείο αστυνομικό θα έφτανε – για να μην οικονομάν ασύστολα κι οι συμβολαιογράφοι, γιατί ποιος ξέρει πόσα θα χρεώνουν… Επίσης διαφωνώ με το πνεύμα του νόμου. Ο νόμος δεν φτιάχθηκε για να βοηθήσει τα ζευγάρια να φτάσουν στην τελείωση (από το τέλειο όχι το τέλος) αλλά φτιάχτηκε για να βοηθήσει τα ζευγάρια να φτάσουν στο τελείωμα (από το τέλος όχι το τέλειο). Είναι δηλαδή προφανής η αρνητική όψη με την οποία αντιμετωπίζει τη συμβιακή ζωή των ανθρώπων.
Θέλω όμως να ευχαριστήσω την πολιτεία γιατί δίνει την ευκαιρία σ’ εμάς τους Χριστιανούς να κάνουμε μια ακόμη δήλωση πίστης, σ’ ένα θέμα που το θεωρούσαμε δεδομένο. Είναι όμως στιγμή να να αναθεωρήσουμε κι εμείς οι Χριστιανοί τι αφορά τον Καίσαρα… Είναι επίσης ανόητοι όσοι πιστεύουν ότι το διαζύγιο είναι η πιο δύσκολη φάση της διάλυσης μιας συζυγίας. Το διαζύγιο είναι η πιο εύκολη πράξη της διάλυσης μιας συζυγίας.
Όσα προηγούνται κι όσα ακολουθούν είναι τα πραγματικά δύσκολα, ειδικά όταν στη μέση υπάρχουν τρίτα άτομα, τα παιδιά, τα δικαιώματα των οποίων δεν τα υπερασπίζεται κανείς. Κι αυτό το νομοσχέδιο είναι μια οπισθοχώρηση στον τομέα αυτό.
Και πιστεύω ότι κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από τα ψυχολογικά τραύματα της διάλυσης. Κανένας άλλωστε δεν γελάει δυνατά από ευχαρίστηση όταν μιλάει για τους χωρισμούς του, άσχετα αν υπάρχει ή όχι και η νομική διαδικασία στη μέση… Ο καθένας μπορεί να ζει όπως θέλει. Όμως κανείς δεν έχει δικαίωμα να χωρίζει τον κόσμο σε προοδευτικούς και μη, κι ειδικά σε περιπτώσεις όπως αυτό το νομοσχέδιο, που το μόνο που κάνει είναι ν’ ακολουθεί την πολιτική της ικανοποίησης του εγωισμού των ανθρώπων.
Είναι η ίδια αυτή πολιτική που καταστρέφει το περιβάλλον, στήνει πολέμους και σκοτώνει για τα δικαιώματα των άλλων και ικανοποιεί κάθε προσωπικό βίτσιο και κάθε τρέλα. Αυτό είναι οπισθοδρόμηση, γιατί ακριβώς σκλαβώνει τον άνθρωπο αντί να τον απελευθερώνει. Μάλιστα είναι η χειρότερη μορφή σκλαβιάς γιατί είναι εκούσια.
Δεν μπορεί για παράδειγμα να έχεις τόσες επιλογές στη σύναψη σχέσεων συζυγίας, και τελικά να μην μπορείς να πετύχεις αυτό που αρχικά επιδιώκεις: την ίδια τη συζυγία. Και να χαιρετάς κάτι σαν προοδευτικό, όταν φτιάχνεται αποκλειστικά και μόνο για να σε διευκολύνει να καταστρέψεις αυτό που αρχικά υποτίθεται ότι επιθυμείς: τη συζυγία.
Επίσης δεν καταλαβαίνω την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός τέτοιου νόμου!
Αν εγώ συζούσα με κάποια, κι έκανα τη διαθήκη μου ώστε αυτή να είναι η κληρονόμος, ενώ ταυτόχρονα αναγνώριζα τα παιδιά μου (Αυτό μου άρεσε! Να πρέπει να αναγνωρίσεις ότι αγαπάς αυτό που υποτίθεται ότι έχεις σαν σκοπό όταν κάνεις όλο αυτόν τον κόπο…), σε τι θα με ωφελήσει αυτό το νομοσχέδιο; Και το πρώτο ισχύει ουσιαστικά για το ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ενώ το δεύτερο απλά δεν μπορούν να το έχουν.
Το ζήτημα για μια προοδευτική κοινωνία δεν είναι να φτιάχνει νόμους που να επισπεύδουν ή να καταργούν τις διαδικασίες διαζυγίου. Το προοδευτικό σε μια κοινωνία είναι να βρει νόμους που να βοηθούν τους ανθρώπους να επιτύχουν την ευτυχία τους.
Και σ’ αυτόν τον τομέα το νομοσχέδιο παίρνει μηδέν. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, και σίγουρα δε θα λύσει το ψυχολογικό και ψυχοφθόρο τίμημα του χωρισμού.
Υ.Γ. Διαβάζοντας λίγο και τη διακήρυξη για τα δικαιώματα του ανθρώπου του ΟΗΕ, μπορεί κάποιος ότι το νομοσχέδιο αυτό καταστρατηγεί το άρθρο 16 που λέει ότι:
?ρθρο 16.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα της προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.
Πηγή :http://cacofonix-cacofonix.blogspot.com/2008/03/blog-post_05.html
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.