kantonopou’s blog

Όποιος διαβάζει τους Πατέρες, δεν διδάσκεται μόνο από τη σοφία και την αρετή τους. Συχνά έχει την ευκαιρία να αντλεί από τα γραπτά τους ένα πλήθος από πληροφορίες για τη ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής.

Ιδιαίτερα πολλές πληροφορίες του είδους αυτού αποκτούμε από την αλληλογραφία τους, και, κυρίως από τα κηρύγματά τους. Στα κηρύγματά τους, επειδή απευθύνονταν στον πολύ κόσμο, βρίσκονταν στην ανάγκη να χρησιμοποιούν διδακτικά παραδείγματα, για να εξηγούν διάφορες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως. Μέσα από τα κηρύγματα μαθαίνουμε για τα προβλήματα των ακροατών τους, για τη συμπεριφορά των Χριστιανών στον κόσμο, για τις καλές αλλά και κακές πράξεις τους και τόσα άλλα.

Τα «ενσταντανέ» αυτά, που… τράβηξαν οι Πατέρες από την τότε ζωή, διακρίνονται από μια μεγάλη ποικιλία, έτσι που όλα μαζί να συνθέτουν ένα σχεδόν πλήρες «φωτογραφικό» άλμπουμ του παρελθόντος.

Επιλέγουμε από τα πολλά ένα «ενσταντανέ», που είναι αληθινά χαριτωμένο, και οφείλεται στην ιδιαίτερη ικανότητα του ιερού Χρυσοστόμου να εφευρίσκει διδακτικά παραδείγματα από πλευρές της ανθρώπινης ζωής, που κανείς δεν φαντάζεται ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Καιρός είναι να το παρουσιάσουμε:

«Οι δάσκαλοι που διδάσκουν το κολύμπι στην αρχή βάζουν τα χέρια τους κάτω από το σώμα των μαθητών ακριβώς στο μέρος που πρέπει, ώστε να τους συγκρατούν στην επιφάνεια του νερού. Μετά από τη δεύτερη ή την τρίτη μέρα τραβάνε συνήθως το δεξί τους χέρι και συνιστούν στο μαθητή τους να βοηθήσει κι αυτός λίγο τον εαυτό του. Στη φάση αυτή τον αφήνουν για λίγο να βουλιάξει, με αποτέλεσμα να γεμίσει το στόμα του από το αρμυρό θαλασσινό νερό».

Με το συγκεκριμένο παράδειγμα θέλησε ο άγιος Ιωάννης να δώσει στο ακροατήριο του μια παραστατική εικόνα για το πως ο Χριστός εκπαίδευε τους μαθητές του. Γι’ αυτό, καταλήγοντας τα λεγόμενά του, συμπεραίνει: «Ούτω δη και οι Χριστός εποίησεν επί των μαθητών».

Με την ευκαιρία όμως αυτού του ευρηματικού παραδείγματος μαθαίνουμε ότι και οι τότε άνθρωποι συχνά παρέδιδαν τα παιδιά τους σε δάσκαλο, για να τους μάθει να κολυμπούν. Και ότι και τότε απολάμβαναν τα θαλασσινά λουτρά, ασφαλώς δε περισσότερο από μας, μια και την εποχή εκείνη οι θάλασσες δεν είχαν δεινοπαθήσει από την… πρόοδο του πολιτισμού μας!

(Ηλία Α. Βουλγαράκη, «Στιγμιότυπα από την εποχή των Πατέρων»)

http://fdathanasiou.wordpress.com/