kantonopou’s blog

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.» (Ἰωαν. ιβ΄ 13)

Ἰδού, ἀγαπητοί ἀδελφοί, Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερον.  Τό ἱερό εὐαγγέλιο μᾶς ὁμιλεῖ γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου στήν πόλη Βηθανία, ἐκεῖ ὅπου ἀνάστησε τό Λάζαρο, ἀφοῦ ἐκεῖνος παρέμεινε νεκρός στόν τάφο τέσσερις μέρες.  Αὐτή ἡ ἐπίσκεψη ἔλαβε χώρα ἕξη μέρες πρίν τό ἰουδαϊκό Πάσχα.  Ἡ οἰκογένεια τοῦ Λαζάρου μετά τήν ἀνάστασή του φιλοξένησε τόν Κύριο σπίτι της.

Μεταξύ τῶν συνδαιτυμόνων ἦταν καί ὁ Λάζαρος μετά τήν ἀνάστασή του.  Ἡ Μαρία, ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, πλησίασε τόν Κύριο καί μέ πανάκριβο μύρο ἄλειψε τά πόδια του καί τά σκούπισε μέ τά μαλιά της.  Τό ἔργο τό ὁποῖο ἔκαμε ἡ Μαρία, τήν ἐποχή ἐκείνη γινόταν ἀπό μέρους τῶν ὑπηρετῶν τοῦ οἰκοδεσπότη.  Ἔτσι ἡ ἐνέργεια τῆς Μαρίας μαρτυροῦσε τήν ταπείνωσή της, τήν ἀγάπη της πρός τόν Χριστό καί τά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης καί στοργῆς τῆς οἰκογένειάς της, γιατί ἀνάστησε τόν ἀδελφό της.  Ἡ μυρωδιά τοῦ μύρου ἦταν τόσο δυνατή ὥστε κάλυψε ὅλο τό σπίτι.

Ἡ χειρονομία τῆς Μαρίας σκανδάλισε τόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη τόν υἱό τοῦ Σίμωνα.  Αἰτία τοῦ σκανδαλισμοῦ του δέν ἦταν φυσικά ἡ μεγάλη δαπάνη τῶν χρημάτων, οὔτε τό ἐνδιαφέρον του γιά τούς πτωχούς.  Στήν πραγματικότητα ὁ Ἰούδας ἦταν ὁ ταμίας τῆς Ἀποστολικῆς ὁμάδος.  Αὐτό τοῦ ἔδιδε τή δυνατότητα νά κλέβει ἀπό τό κοινό ταμεῖο.  Μέ τήν ἀγορά ὅμως τοῦ μύρου δέν τοῦ παρείχετο εὐκαιρία νά οἰκειοποιηθεῖ χρήματα.  Ὁ Κύριος τοῦ συνέστησε νά μήν ἐνοχλεῖ τή Μαρία καί νά μήν τή στενοχωρεῖ.  Ἡ πράξη  της μαρτυροῦσε τήν ἄλειψη τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου πρίν τήν ταφή του, ἡ ὁποία ἦταν ἐπικείμενη.  Εἶπε μάλιστα ὅτι ἄν πράγματι τόν ἐνδιέφεραν οἱ πτωχοί, αὐτοί θά ἦταν ἐκεῖ πάντοτε καί μποροῦσαν ἄν ἤθελαν νά τούς συντρέχουν καί νά τούς σκέπτονται.

Ὁ κόσμος ἀφοῦ ἔμαθε γιά τήν παρουσία τοῦ Κυρίου στή Βηθανία ἔσπευσαν νά τόν δοῦν.  Ἐπιπρόσθετα ἤθελαν νά δοῦν καί τόν πρόσφατα ἀναστηθέντα Λάζαρο.  Οἱ δέ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων συνομώτησαν νά δολοφονήσουν καί τούς δύο, τό Χριστό καί τό Λάζαρο.  Ἕνεκα τῆς παρουσίας τοῦ ἀναστηθέντος Λαζάρου, πολλοί Ἰουδαῖοι ἐγκατέλειπαν τή δική τους πίστη καί ἀκολουθοῦσαν τό Χριστό.

Τήν ἄλλη μέρα πολλοί ἀπό τόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι πῆγαν στά Ἱεροσόλυμα γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, ὅταν πληροφορήθησαν τόν ἐρχομό τοῦ Ἰησοῦ, πῆραν κλαδιά τῆς φοινικιᾶς, βγῆκαν νά τόν συναντήσουν καί φώναζαν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωαν. ιβ΄ 13).  Ἀφοῦ δέ ὁ Ἰησοῦς βρῆκε κάποιο γαϊδουράκι κάθισε πάνω του, σύμφωνα μέ τήν προφητεία: «μή φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου.» (Ἰωαν.  ιβ΄ 15)

Οἱ Μαθητές ὑπῆρξαν θεατές ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων ἀλλά δέν τά κατανοοῦσαν.  Μετά ὅμως τήν Ἀνάσταση, τήν Ἀνάληψη καί τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ Μαθητές φωτίσθησαν, θυμήθησαν ὅτι ὅλα μαρτυροῦνται μέσα στή Γραφή καί τά κατανόησαν ὀρθά.  Ὅλοι δέ οἱ παρόντες κατά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου κατέθεταν τή ζωντανή καί ἀδιάψευστη μαρτυρία τους.  Γιά τοῦτο ὁ κόσμος ἔσπευσε νά τόν προϋπαντήσει, ἐπειδή ἔμαθαν γιά τό ξεχωριστό αὐτό θαῦμα.

Ὁ Κύριος μπῆκε στά Ἱεροσόλυμα καθισμένος στήν πλάτη ἑνός γαϊδουριοῦ.  Τό ζῶο αὐτό ὡς ἀκάθαρτο συμβόλιζε τήν εἴσοδο τῶν εἰδωλολατρῶν στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.  Παράλληλα δήλωνε τήν ταπείνωση τοῦ Κυρίου, γιατί δέ χρησιμοποίησε κάποιο ἄλογο, ὅπως συνέβαινε μέ τούς ἐπίγειους βασιλεῖς.  Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά τόν ὑποδεχθοῦμε ὡς τόν αἰώνιο βασιλέα καί νά τόν θρονιάσουμε βασιλέα τῶν ψυχῶν μας.  Ἀμήν!

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Βαρνάβα