Στο άκουσμά της ανατριχιάζουμε όλοι οι συνέλληνες. Την ακούσαμε επί Μητσοτάκη, κατόπιν επί Σημίτη και τώρα επί Κ. Καραμανλή, κάπου δύο δεκαετίες τώρα. Εχω πολλές αμφιβολίες αν σε αυτές τις δύο δεκαετίες γνωρίσαμε τη λιτότητα. Γνωρίσαμε τη λέξη και κυρίως το φόβητρο, αλλά είναι αμφίβολο αν γνωρίσαμε τη λιτότητα σαν καθημερινή πραγματικότητα. Σε αυτές τις δύο δεκαετίες η ζωή μας άλλαξε πολύ. Ποτέ δεν είχαμε τόσο μεγάλα και φανταχτερά καταστήματα, όλων των ειδών, με τόσο πλούτο εμπορευμάτων από όλες τις γωνιές της γης. Τρόφιμα, ενδύματα, ηλεκτρονικές συσκευές, είδη οικοσκευής, κατακλυσμός διαφόρων παιχνιδιών. Τα λαχανικά, τα φρούτα και τα άνθη έχασαν τη σειρά των εποχών. Οταν δεν είναι η εποχή τους να ωριμάσουν στην Ελλάδα, ωριμάζουν σε άλλες μακρινές χώρες του νοτίου ημισφαιρίου, μεταφέρονται αεροπορικώς και ολόφρεσκα κατακλύζουν τις αγορές. Ποτέ η αγορά δεν είχε τόσο εκλεκτά και «φρέσκα» ψάρια, που συνήθως τα ψαρεύουν στον Κόλπο του Μεξικού ή στον Περσικό Κόλπο και αυθημερόν τα μεταφέρουν εδώ. Να προσθέσω μερικούς άλλους δείκτες «μη λιτότητας»: Πρώτον, τα σπίτια. Το 70%-75% των Ελλήνων έχουν σήμερα δικό τους σπίτι και ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς διαθέτουν και δεύτερο (εξοχικό) ή και τρίτο. Αν θα μελετήσετε στατιστικές κατανάλωσης οικοδομικών υλικών θα διαπιστώσετε ότι το μεγάλα άλμα στην κατοικία σημειώθηκε ακριβώς στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών που ακούμε τη λιτότητα και λιτότητα δεν βλέπουμε. Ο δεύτερος δείκτης «μη λιτότητας» είναι τα ταξίδια. Οι συνέλληνες ταξιδεύουν μανιωδώς στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για λόγους αναψυχής και ενδιαφέροντος. Και καλά κάνουν.

Σπεύδω να διευκρινίσω ότι όλες αυτές οι εξελίξεις είναι εξαιρετικά ευχάριστες και θετικές, έστω και αν επιβαρύνουν ορισμένα μακροοικονομικά μεγέθη. Θα τολμούσα να πω ότι συνιστούν «πρόοδο», αν και τελευταία έχω πολλές αμφιβολίες για το ακριβές νόημα αυτής της λέξης. Αυτές οι εντυπωσιακές εξελίξεις εκφράζονται κυρίως με μέσους όρους. Τόσο αυξήθηκε η κατανάλωση, τόσο η οικοδόμηση κατοικιών, τόσο τα ταξίδια κ.λπ. Οπως ξέρετε, οι μέσοι όροι είναι ταυτόχρονα αληθινοί και ψεύτικοι. Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι το ανώτατο και το κατώτατο και μας εξαπατούν αποκρύπτοντας την αλήθεια, τόσο για το ταπεινωτικά κατώτατο όσο και για το προκλητικά ανώτατο. Υπάρχουν πραγματικά κατώτατα όρια σε όλους τους δείκτες που αναφέραμε συνοπτικά και υπάρχουν άνθρωποι που ζουν πίσω από τον ήλιο και υποφέρουν. Υπάρχει επίσης τεράστια και προκλητική απόσταση ανάμεσα στο κατώτατο, το μεσαίο και το ανώτατο. Ολα αυτά ο μέσος όρος τα συγκαλύπτει και μας εξαπατά.

Σε παλαιότερες εποχές η λέξη λιτότητα είχε κυρίως ηθικό περιεχόμενο, ήταν αρετή του τρόπου ζωής και του καθημερινού βίου. Είχαν αυτή την αρετή οι φτωχοί από ανάγκη, αλλά και πλούσιοι από αγωγή και από αισθητική. Εβρισκαν ανάγωγο και αντιαισθητικό να επιδεικνύουν προκλητικά πλούτο και σπατάλη. Πράγματι είναι. Αυτού του είδους η αγωγή έχει υποχωρήσει και βλέπουμε ακόμη και τις μεσαίες τάξεις να επιδεικνύουν προκλητικά εξοργιστική σπατάλη, για παράδειγμα στο νερό, στο ρεύμα, στη βενζίνη, στα απορρίμματα κ.λπ. Το ερώτημα είναι αν η οικονομική κρίση θα μας επιβάλει τη λιτότητα και κυρίως πώς θα μας την επιβάλει. Αν μας την επιβάλει σαν αναγκαστικό μέσον όρο (όπερ και το πιθανότερο) τότε το «κατώτατο» θα πέσει ακόμα πιο κάτω και θα μεγαλώσει η απόστασή του από το μεσαίο και το ανώτατο. Για να επανέλθουμε στην αρετή της λιτότητας είναι μάλλον δύσκολο και απίθανο…
Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

 Το art.mag είναι ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που αφορά την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Αποτελεί την συνέχεια της ηλεκτρονικής κοινότητας Τεχνών artspot.gr και απευθύνεται σε όλους όσους αγαπούν τις Τέχνες, επαγγελματίες, ερασιτέχνες και απλούς φιλότεχνους. Ο στόχος της συντακτικής ομάδας είναι η διείσδυση και η ανάλυση , ο σχολιασμός και ο προβληματισμός για τα πολιτιστικά δρώμενα, καθώς επίσης και η αρθρογραφία για τα σημαντικότερα κινήματα και πρόσωπα που πέρασαν από την ιστορία της τέχνης. Επιπλέον υπάρχουν συνεντεύξεις και αφιερώματα από αναγνωρισμένους αλλά και πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες, προτάσεις και αναφορές σε φορείς που προάγουν τον πολιτισμό, ανακοινώσεις διαγωνισμών, κληρώσεις και τόσα ακόμα που…. θα σας αφήσουμε να ανακαλύψετε. Το art.mag εκμεταλλευόμενο τις πολυμεσικές δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο εμπλουτίζει με εικόνα, βίντεο και ήχο όλους τους τομείς του και επιπλέον δίνει την δυνατότητα στα μέλη του να αλληλεπιδρούν σχολιάζοντας όπου αυτό είναι δυνατό τα άρθρα του περιοδικού.

Μέσα σε 2 λεπτά κατάφερε να σώσει την τελετή απονομής των βραβείων απο την αφόρητη πλήξη του auto-cue, και να επιβεβαιώσει οτι είναι η καλύτερη ηθοποιός!  Αν και το κατέστησε σαφές: Τέτοιοι τίτλοι δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Απολαυστε στο Video ένα απολαυστικό ντελίριο έκπληξης, ενθουσιαμού, αυτοσαρκασμού, συγκίνησης και ρητορείας.

Άδεια στην βρετανική εταιρεία British Co-Operative Group (Co-Op) να χρησιμοποιήσει σε διαφημιστική της εκστρατεία στην τηλεόραση, το διάσημο τραγούδι του «Blowin’ In The Wind», το οποίο είχε αποτελέσει σημείο αναφοράς στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960, έδωσε ο Αμερικανός μουσικός Bob Dylan. Eίναι η πρώτη φορά που ο 67χρονος σήμερα Dylan επιτρέπει την εμπορική χρήση ενός από τα τραγούδια του στη Βρετανία. Ο Dylan, ο οποίος φυλάσσει με ευλάβεια τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών του, είχε γράψει το συγκεκριμένο κομμάτι το 1963 και σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone είναι στο νούμερο 14 του καταλόγου των 500 καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η απόφασή του επηρεάστηκε από τις ηθικές αρχές της Co-Op, η οποία ανήκει σε τρία εκατομμύρια καταναλωτές, σε ό, τι αφορά το δίκαιο εμπόριο και την προστασία του περιβάλλοντος.

Έσπαγα το κεφάλι μου, προχθές, να θυμηθώ ποιά ταινία είχα δεί στο “Αττικόν” λίγο πρίν τις γιορτές!  Τά μόνα που μπορούσα να ανακαλέσω στην μνήμη μου ήταν τα … άνετα καθίσματα και η … εξαιρετική σοκολάτα στον ανακαινισμένο “Zonar’s”, μετά.  Προσπάθησα να συλλέξω πληροφορίες απο τις φίλες που είχαμε πάει παρέα, χωρίς να χάσω   την “αξιοπρέπεια μου”  κατά πρώτον, αλλά κυρίως για να μην ακούσω αυτό που με “σκοτώνει” : “Δεν σου φτάνει το Altzheimer,  θες και … blog! Μετά την … αποδελτίωση των πληροφοριών, η ταινία ήταν η “πλεκτάνη”. Πάντως την … σοκολάτα την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!! 

Το Σάββατο, συνάντησα την φίλη Mayte για σινεμαδάκι.  Το μενού είχε: “Σφραγισμένα Χείλη”.   Την υπόθεση λίγο ώς πολύ θα την έχετε ακουστά.  Εγώ πάλι…“Εχουν γίνει 250 ταινίες για το Ολοκαύτωμα. Αυτή είναι κάτι διαφορετικό”..
Η τελευταία ταινία του Στίβεν Ντάλντρι αρχίζει σαν μια ιστορία «απαγορευμένου» ερωτικού πάθους με δυο αταίριαστους, λόγω ηλικίας, εραστές. Στα μισά της διαδρομής μετατρέπεται σε ένα δικαστικό δράμα γύρω από το μεγάλο γερμανικό τραύμα του 20ού αιώνα: το ναζισμό και το Ολοκαύτωμα. Ο Βρετανός σκηνοθέτης («Μπίλι Ελιοτ», «Ωρες») μετέφερε στην οθόνη το μπεστ σέλερ του Γερμανού Μπέρνχαρντ Σλινκ «Διαβάζοντας στη Χάνα» (από τις εκδόσεις Κριτική) σε σενάριο του συμπατριώτη του Ντέιβιντ Χέαρ. Η ματιά του ταυτίζεται με τη ματιά ενός Γερμανού της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, του Μίχαελ, που ξαναφέρνει στη μνήμη του τη σχέση του με μια γυναίκα μεγαλύτερη απ’ αυτόν, τη Χάνα – ή αλλιώς, τη Γερμανία των τραυμάτων και των ενοχών. Η Κέιτ Γουίνσλετ είναι εξαιρετική στο ρόλο της, η ατμόσφαιρα της εποχής εξαιρετικά δοσμένη.  Δεν είναι του επιπέδου των “Ωρών” αλλά αξίζει πραγματικά τον κόπο

Παρακολουθείστε, τη στιγμή που εσείς θέλετε ελληνικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές που έχουν προβληθεί τα τελευταία χρόνια, μέσω του το pc σας. Στο

θα βρείτε συγκεντρωμένο ένα μεγάλο αρχείο ταινιών, σειρών και εκπομπών, που μπορείτε να ξαναδείτε ή να παρακολουθήσετε για πρώτη φορά. Από το «Safe sex» και το «El Greco» μέχρι τη «Χαρτοπαίχτρα» και τον «Θησαυρό του μακαρίτη» και από την εκπληκτική «Μαντάμ Σουσού» μέχρι το ανεπανάληπτο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» είναι στη διάθεσή σας για να χαλαρώσετε παρακολουθώντας όποτε το επιθυμείτε. Η υπηρεσία είναι εντελώς δωρεάν και η διαδικασία για να παρακολουθήσετε αυτό που θα διαλέξετε πανεύκολη!

Τώρα στις γιορτές, που έχετε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή σας, επισκεφθείτε έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα κόμβο, στο

. Πρόκειται για μια διεθνή συνεργασία πολλών μουσείων που προσφέρουν υλικό σε μαθητές και σπουδαστές (αλλά και σε όποιον απλώς ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στην ιστορία και στην αρχαιολογία), υλικό που μπορούν να χρησιμοποιήσουν από την άνεση του σπιτιού τους. Η ιδέα ξεκίνησε από την Αυστρία, όπου 450 σχολεία και ιδρύματα συνδέονται σε καθημερινή βάση με τον κόμβο, αλλά επεκτάθηκε γρήγορα και σε άλλες χώρες. Ο ιστότοπος λειτουργεί από το 1995 και προσφέρει θησαυρό γνώσεων που αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας και σεβασμό στην κουλτούρα κάθε χώρας, θα μπει σίγουρα στα αγαπημένα σας.

Με γλυπτά από χιόνι πάνω στις τεράστιες εκτάσεις της επαρχίας Χεϊλονγιανγκ στην Κίνα, γιορτάζουν φέτος τα Χριστούγεννα. Ο Αη Βασίλης είναι ένα μέρος από τα σκηνικά που έχουν στηθεί στο πλαίσιο της έκθεσης 21th Harbin international snow sculpture art.

Μια γυναίκα, από την μεγάλη Βρετανία, αγόρασε ένα βάζο και πλήρωσε 1 ευρώ και το πούλησε για 35.000 ευρώ! Η εν λόγω γυναίκα νόμιζε πως το βάζο της δεν άξιζε και ήθελε να το πετάξει αλλά αποφάσισε να εκτιμήσει την αξία του στο Antiques Roadshow. Βάζο που ήταν για πέταμα πουλήθηκε 35.000 ευρώ! Οι εκτιμητές της είπαν πως πρόκειται για ένα βάζο του 1929 και ο δημιουργός του ήταν ο Γάλλος σχεδιαστής Rene Lalique.

«Καθαρίζαμε το πατάρι και βρήκαμε το βάζο. Το είχαμε αγοράσει για ένα ευρώ και θέλαμε το βάλουμε στην αυλή,» είπε η εν λόγω γυναίκα.Το σπάνιο βάζο μπήκε στην έκθεση του Dumfries House με τιμή εκκίνησης της 28.000 ευρώ και τελικά πουλήθηκε για 35.000 ευρώ!«Περίμενα 25 χρόνια για να δω ένα τέτοιο σπάνιο κομμάτι και το Όνειρο μου εκπληρώθηκε,» είπε ένας εκτιμητής, ο κύριος Eric Knowles.

πίνακα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ανακοίνωσε το Λούβρο. Την «εξαιρετική ανακάλυψη» τριών σχεδίων, πιθανότατα δια χειρός Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ανακοίνωσε σήμερα το Μουσείο του Λούβρου. Τα σχέδια ανακαλύφθηκαν στο πίσω μέρος του πίνακά του «Η Παρθένος και το θείο Βρέφος με την Αγία Άννα», ο οποίος εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου και παρουσιάζει την Αγία Άννα, την κόρη της Παρθένο Μαρία και τον Ιησού Χριστό ως νήπιο να αγκαλιάζει ένα προβατάκι, ενώ η μητέρα του προσπαθεί να τον συγκρατήσει. Η ανακάλυψη έγινε όταν, κατά τη διάρκεια συντήρησης του πίνακα στο εργαστήριο, ένας συντηρητής παρατήρησε στην πίσω πλευρά του δύο σχεδόν αδιόρατα σχέδια που αναπαριστούν το μεν πρώτο, ένα κεφάλι αλόγου ύψους 18 εκατοστών και πλάτους 10 εκατοστών στραμμένο ελαφρά στο πλάι, το δε δεύτερο, το ήμισυ ενός κρανίου μεγέθους 16,5 επί 10 εκατοστά. Στη συνέχεια ο πίνακας απεστάλη για αναλυτικότερη εξέταση στο Κέντρο Ερευνών και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, όπου επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη των δύο σχεδίων, ενώ αποκαλύφθηκε και τρίτο που αναπαριστά το θείο Βρέφος πάνω σε αμνό. Τα σχέδια, σχεδόν αόρατα με γυμνό μάτι, φωτογραφήθηκαν με τη βοήθεια υπέρυθρων ακτίνων. Το μουσείο ανακοίνωσε ότι θα διεξαγάγει περαιτέρω μελέτες επί των σχεδίων για να προσδιορίσει την προέλευσή τους, ενώ η ανακάλυψη θεωρείται εξαιρετική επειδή τα προσχέδια στο πίσω μέρος πινάκων είναι πολύ σπάνια και μέχρι σήμερα δεν είχε βρεθεί κανένα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.